Σίγουρα δεν χρειάζεσαι εμάς για να σου πούμε πως ό,τι και αν σου γράψουμε για το «Spider-Man: No Way Home» δεν θα είναι κάτι που δεν ξέρεις ήδη ή που δεν παραπέμπει σε spoiler. Για να μπήκες όμως στον κόπο να πατήσεις το κλικ, είτε σημαίνει ότι το είδες και σου άρεσε ή για τους δικούς σου λόγους δεν σκοπεύεις να πας σε κλειστή αίθουσα για να το παρακολουθήσεις, επομένως η μόνη δίοδος είναι η πληροφορία μέσω ίντερνετ.
Επειδή δεν είμαστε σαν τους κακούς τύπους εκεί έξω που κάνουν spoilers λες και θα πάθουν τίποτα αν κρατηθούν λίγο καιρό, σε προειδοποιήσαμε ότι το κείμενο αυτό γράφεται με την προϋπόθεση ότι δεν σε απασχολούν αυτά.
Πάμε λοιπόν στο θέμα μας
Κατ’ αρχας, ίσως και να μιλάμε για την ταινία της χρονιάς λόγω όλου του marketing, της χρήσης των crossover, τη νοσταλγία και όλα όσα μας άρεσαν τόσα χρόνια στις ταινίες Spider-Man, από την εποχή του Tobey Maguire, ύστερα του Andrew Garfield και εσχάτως του Tom Holland.
Ειδικά οι κακοί που είδαμε και κυρίως ο Matt Murdock του Charlie Cox στην αρχή μας ανάγκασαν αρκετές φορές σε χειροκρότημα. Ήταν το καλύτερο πρόγευμα, για την «καταιγίδα» που θα ακολουθούσε.
Μια καταιγίδα με συγκλονιστικές μάχες, εξαιρετικές ερμηνείες, τύπους που στις παλιότερες ταινίες χώλαιναν αλλά στο «No Way Home» έλαβαν αναβάθμιση (βλ. Electro και Lizard) και πολλές στιγμές που μας θύμισαν όλα εκείνα τα ιδανικά που μας έμαθαν όλοι οι Spider-Man από το 2002 μέχρι και σήμερα.
Γενικότερα αν μας προσέφεραν ένα κοινό συναίσθημα οι δύο τελευταίες ταινίες του Spider-Man, αυτό ήταν πως αμφότερες είχαν ένα αναπάντεχο φινάλε και έναν Peter Parker να βρίσκεται στο έλεος της μοίρας και του σύμπαντος, δίχως να ξέρουμε σε καμία περίπτωση ποιο είναι το επόμενο βήμα και πώς θα εξελιχθεί η ιστορία του.
Ειδικά από τη στιγμή που μάθαμε ότι ο Tom Holland θα παίξει σε τρεις ακόμα ταινίες, μάλλον έχουμε πολλά να περιμένουμε από τον συγκεκριμένο ήρωα. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι υπάρχει ακόμα στο παιχνίδι ο Matt Gargan (a.k.a. Scorpion) από το «Spider-Man: Homecoming» αλλά και ο Venom που έχει υπονοηθεί ότι πλησιάζει σε crossover.
Είχε κάτι από «Endgame»
Μπορεί να ακουγόμαστε υπερβολικοί, ωστόσο το «No Way Home» με την τόσο μεγάλη προσμονή, τα τρέιλερ που μας τρέλαναν και την αγωνία για τη συμμετοχή ή όχι των Maguire & Garfield, μεγάλωσαν για τα καλά το πρεστίζ για τον ερχομό τους. Ένα συναίσθημα που το είχαμε ξανανιώσει, αλλά σε προηγούμενη φάση του MCU.
Τότε όμως δεν είχαμε να περιμένουμε ένα crossover, αλλά τη μεγάλη επιστροφή των αγαπημένων μας Avengers μετά την ήττα τους στο Infinity War. Τότε που βγάζαμε θεωρίες και περιμέναμε με τεράστια αγωνία το κλειδί για να επιστρέψουν όλοι μας οι θανόντες superheroes από το χτύπημα των δαχτύλων του Thanos.
Είναι ίσως η σκηνή που μας ανατρίχιασε περισσότερο από κάθε άλλη σε όλες τις ταινίες του MCU. Η κορύφωση της ιστορίας, η νεκρανάσταση που θα έφερνε μεγάλες αλλαγές και το τέλος σε έναν ατέρμονο πόλεμο με τον αφανισμό κάθε ζωντανής ύπαρξης στο γαλαξία.
Αυτή η σκηνή λοιπόν, αυτή την αγωνία για εξιλέωση τη βίωσε όποιος άλλος πήγε να δει το «No Way Home» βλέποντας τον έναν κακό μετά τον άλλο από τις ταινίες Sony του Spider-Man να έρχονται στο MCU, μέχρι που έφτασε η στιγμή να δούμε τον Peter Parker του Garfield και λίγο αργότερα εκείνον του Maguire.
Μια σκηνή που σίγουρα προκάλεσε αρκετά χειροκροτήματα, δείχνοντας στους νεότερους όλους εκείνους τους Spider-Man που μας μεγάλωσαν, θυμίζοντάς μας παράλληλα το πόσο ωραία και ξέγνοιαστα περνούσαμε όλα αυτά τα χρόνια με τους βλέποντάς τους να φοράν τη μπλε-κόκκινη στολή και να αιωρούνται πάνω από τα ψηλά κτίρια της Νέας Υόρκης.
Ανεξαρτήτως της πορείας που θα λάβει ο Spider-Man, το «No Way Home» ήταν μια ένεση νοσταλγίας που ούτε τα Avengers: Infinity War και Endgame δεν μπορούσαν να μας δώσουν. Και μόνο που είδαμε ότι ο Daredevil έχει πάρει θέση, είμαστε αισιόδοξοι για τις μέρες που έρχονται για το MCU, ακόμα και αν η αρχή της Phase 4 δεν ήταν αυτό ακριβώς που περιμέναμε.
To ότι πλησιάζει ο καιρός που θα δούμε τους Fantastic Four, Blade και X-Men στο συγκεκριμένο σύμπαν μας γεμίζει με ελπίδα ότι ακόμα δεν έχουμε δει τα καλύτερα.
