Το τελευταίο διάστημα, λόγω κορωνοϊού και lockdown, η κινηματογραφική βιομηχανία μοιάζει να έχει βαλτώσει, συμπαρασύροντας – μοιραία – μαζί της και τους φίλους της Έβδομης Τέχνης. Μόνο που, ακόμη και σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτός ο βάλτος κρύβει απίστευτα «στολίδια». Κι όταν πίσω από τέτοια στολίδια κρύβεται ο Tom Hanks, τότε μάλλον μιλάμε για διαμάντια.
Σε αυτή την κατηγορία και σε μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή, εγένετο το Greyhound.
Πίστεψε με, φίλε και συνοδοιπόρε της μεγάλης οθόνης: μετά την ευχάριστη έκπληξη του Christopher Nolan με το «Dunkirk» και την επική προσγείωση του άδειου από καύσιμα Spitfire ΜΚ-ΙΙΙ με πιλότο τον Tom Hardy, έχω δει άπειρες πολεμικές «πατάτες» και πολύ χλιαρά - ας το πω πιο σωστά – αισχρά σε σημείο borderline βαρεμάρας έργα. Άντε, θα σου εξαιρέσω από αυτά και το «1917» (λίαν επιεικώς).
Και συνεχίζω...
Αν εξαιρέσεις τις πολεμικές εποποιΐες στις οποίες μας είχαν μυήσει οι πατεράδες μας (σ.σ. Όπου τολμούν οι αετοί, η Μεγάλη Απόδραση, η Μάχη της Αγγλίας, η Μάχη των Αρδέννων, Ουδέν νεότερον από το δυτικό μέτωπο κλπ.) κι αν εξαιρέσεις και τα «πίου-πίου» που γουστάραμε στα έξι πρώτα (δεν αναγνωρίζω τα τελευταία τρία, I am sorry) Star Wars, μάλλον έλειπε εδώ και καιρό ένα καλό πολεμικό έργο από τις συλλογές μας.
Η ιστορία του Greyhound, αν και βασισμένη στο αριστουργηματικό μυθιστόρημα «Ο Καλός Ποιμένας» (αγγλ. The Good Shepherd) του C.S. Forrester (must για διάβασμα τα σαββατοκύριακα) περιγράφει μια πραγματική πτυχή της Ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Βρισκόμαστε στα 1942, η Μάχη της Αγγλίας έχει μεν κερδηθεί, οι δε ΗΠΑ έχουν γίνει σμπαράλια στο Pearl Harbor και οι Ναζί του Χίτλερ αλωνίζουν με τα υποβρύχια U-boats, βυθίζοντας οποιαδήποτε νηοπομπή τολμά να πραγματοποιήσει το διάπλου του Ατλαντικού από τις ΗΠΑ προς τη Βόρεια Θάλασσα, με τελικό προορισμό τη Βρετανία.
Ένα σμάρι αντιτορπιλικών, με μπροστάρη το Greyhound και καπετάνιο τον ελληνικής καταγωγής Tom Hanks επιχειρεί να προστατεύσει ως κόρη οφθαλμού μεταγωγικά και φορτηγά πλοία που διαπλέουν τον Ατλαντικό, μεταφέροντας προμήθειες προς τη Γηραιά Αλβιόνα.
Γιατί όμως αξίζει να τη δεις
Η ηχητική παρομοίωση των γερμανικών υποβρυχίων με λυσσασμένη και άγρια πεινασμένη αγέλη λύκων προκαλεί τρόμο σε όποιον βλέπει την ταινία αυτή χωρίς η σκηνοθεσία να οδηγεί σε υπερβολές. Τουναντίον, η ταινία διαπνέεται από έναν ιδιόμορφο ρεαλισμό, όπου το κλειστοφοβικό στοιχείο γίνεται «κουβάρι» με τη βαθιά άγρια θάλασσα και τα κύματα του Ατλαντικού. Σκέψου ότι βλέπεις το θρυλικό «Das Boot» του Paul Verhoeven, αλλά από την ανάποδη: Δεν είσαι στην καρέκλα πλέον του θηρευτή, αλλά στη θέση του θηράματος. Δεν είσαι πια ο Jurgen Pruchnow, ο αντι-ναζί καπετάνιος του γερμανικού U-boat, αλλά ο ψύχραιμος Αμερικανός καπετάνιος Ernest Krause του U.S.S. Greyhound.
Η ταινία, υπό τη σεναριογραφική μαεστρία του Tom Hanks σε καθηλώνει από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό – θα το νιώσεις για τα καλά.
Είναι, όμως, βαθιά αντιπολεμική. Φτάνει να δεις πώς δομείται η προσωπικότητα του καπετάνιου του Greyhound και θα το καταλάβεις. Το μυθιστόρημα, άλλωστε, του Forrester, στο οποίο βασίζεται το φιλμ διαπνέεται από τα ίδια ιδεώδη και ο Tom δεν θα μπορούσε ποτέ να τα προδώσει.
Μην κάθεσαι, λοιπόν. Δες το και περιμένω να μου πεις εντυπώσεις.
