Ήταν 25 Μαΐου του 1977 όταν ο George Lucas ξεκινούσε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του σινεμά. Το «Star Wars: A New Hope» αποτελούσε τεράστια καινοτομία για εκείνη την εποχή, φέρνοντας στον κόσμο μια νέα πραγματικότητα, αγαπημένους ήρωες και τρομακτικούς κακούς, σε ένα περιβάλλον όπου εξωγήινοι και άνθρωποι, περίεργες δυνάμεις και διαστημόπλοια μπορούσαν να «παντρευτούν» κατάλληλα δημιουργώντας αυτό που αποκαλούμε σήμερα τον «Πόλεμο των Άστρων».
Σχεδόν 42 χρόνια αργότερα, 9 ταινίες (συν ένα spin off) το franchise έλαβε τον επίλογό του με το «The Rise of Skywalker», με τον κόσμο να μένει με ανάμεικτα συναισθήματα. Πολλοί αποχώρησαν από τις αίθουσες ικανοποιημένοι από την τροπή των γεγονότων και την κατάληξη της ιστορίας από τον J.J. Abrams, άλλοι πάλι εκθείασαν το διχασμένο «Last Jedi» του Rian Johnson ως το καλύτερο της σύγχρονης τριλογίας, ενώ υπήρχε και μια τρίτη κατηγορία που απλώς καθόταν και απορούσε: «Ήταν τώρα τέλος αυτό»;
Ακολουθούν Spoilers
Σε κάθε ταινία που κλείνει ένα franchise με υψηλό πρεστίζ όπως το «Star Wars», είναι λογικό να υπάρχουν «ευτυχισμένοι» και «απογοητευμένοι», «υπέρμαχοι» και «πολέμιοι», πολύ απλά διότι το βλέπουν από διαφορετική γωνία. Και το «Rise of Skywalker» δεν αποτέλεσε εξαίρεση στον κανόνα.
Όσοι ανήκουν στην προτελευταία γενιά, αυτή που γνώρισε το saga την εποχή των prequel -στα origins του Darth Vader- αλλά και εκείνη της σύγχρονης τριλογίας είναι αρκετά πιθανό να αποτέλεσαν τους θεατές εκείνους που χειροκρότησαν όταν η Rey μετά τη μάχη της με τον Palpatine και το στιγμιαίο «μπαλαμούτιασμα» με τον Kylo Ren, βροντοφώναξε τον επίλογο «I’m Rey Skywalker», δικαιολογώντας ταυτόχρονα και τον τίτλο της ταινίας.
Ίσως και οι παλιοί να έκαναν το ίδιο –εκείνοι που γνώρισαν το Star Wars όταν πρωτοβγήκε- ωστόσο αυτό θα σήμαινε ότι αυτό που είδαν τους ικανοποιούσε. Όχι από την άποψη της ταινίας απλά, αλλά και ως αντάξιου φινάλε της ιστορίας. Και η αλήθεια είναι ότι ακόμα και σε αυτούς που τους άρεσε το φιλμ, το φινάλε δεν ήταν αυτό που περίμεναν.
Γιατί κύριε Abrams;
Το αν η σύγχρονη τριλογία και οι χαρακτήρες της Rey και του Kylo Ren ως νέοι «Luke» και «Darth Vader» ήταν αντάξιοι συνεχιστές του franchise είναι μια συζήτηση διαφορετική για άλλο κείμενο, αν και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει σύγκριση.
Η τελευταία ταινία είχε όλα τα φόντα να αφήσει εποχή, ο σκηνοθέτης του «Last Jedi» είχε παραδώσει μια εξαιρετική πλοκή στον Abrams ο οποίος με την πινελιά του Palpatine είχε την ευκαιρία να μας παραδώσει ένα φινάλε αντάξιο του ονόματος του «Star Wars». Σε τέτοιες ταινίες η νοσταλγία χρειάζεται και η πινελιά του Dark Emperor ήταν δυνατή ώστε να έχει επιτυχία, ωστόσο σε αντίστοιχες περιπτώσεις βαθιά μας ελπίδα ήταν τα πράγματα να μην είναι αυτό που είδαμε στα τρέιλερ.
Σίγουρα το ότι ο Palpatine ήταν πρόγονος της Rey ήρθε από το πουθενά και μας ξάφνιασε, ωστόσο ο τρόπος που ειπώθηκε ουσιαστικά αναίρεσε όλη την ιστορία. Ο Abrams φέρνοντας πίσω τον Darth Sidious ουσιαστικά «ακύρωσε» τα δύο προηγούμενα επεισόδια απλά και μόνο για να δώσει ένα νέο ενδιαφέρον στο τελευταίο φιλμ που απλώς μπορούσε να ειπωθεί αλλιώς. Με απλές αναφορές, έστω και οράματα και χωρίς την άμεση συμμετοχή του απόλυτου κακού των προηγούμενων ταινιών, ο οποίος τόσα χρόνια παραμονεύει να επανέλθει έχοντας πλάσει κοτζάμ Snoke –που προς απογοήτευσή μας ήταν τελικά ένα τίποτα- ενώ ταυτόχρονα ήταν ο βασικός υπαίτιος που ξύπνησε η Σκοτεινή Πλευρά μέσα στον Ben Solo.
Το μεγαλύτερο λάθος όμως –το οποίο είναι βέβαιο ότι πόνεσε τους πατεράδες μας- είναι ότι φέρνοντάς τον ξανά στη ζωή και μάλιστα χωρίς καμία εξήγηση, ακύρωσε μια ολόκληρη ιστορία που στέκει από το 1981 και το «The Return of the Jedi». Τότε που ο Darth Vader είδε ξανά το φως και τον έριξε από την κορυφή του Death Star.
Το «The Last Jedi» μπορεί να δυσαρέστησε κόσμο όσον αφορά την κατάληξη του Luke Skywalker, ωστόσο αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είχε τραβήξει μια εξαιρετική πορεία για το frachise και το μόνο που απέμενε ήταν μια συγκλονιστική ανατροπή και ταυτόχρονα μια επική μάχη. Κάτι που τελικώς δεν έγινε.
Για όλους εμάς τους νεότερους φαν του franchise μπορεί να το είδαμε να κλείνει αλλά είναι βέβαιο ότι θα απολαύσουμε πολλές ακόμα ταινίες βασισμένες στο συγκεκριμένο σύμπαν. Για τους πατεράδες όμως, που ήταν «δοσμένοι» στην original ιστορία, που μεγάλωσαν μαζί της και δεν θα έβλεπαν ποτέ φιλμ και σειρές τύπου «Mandalorian» «Rogue One: A Star Wars Story» και «Solo», το «The Rise of Skywalker» αποτελούσε την τελευταία τους ελπίδα να δουν έναν σπουδαίο επίλογο στο franchise που τους γαλούχησε.
Είδαν άραγε αυτό που περίμεναν; Μπορείς να τους ρωτήσεις και μόνος σου…
