Η «πενταήμερη» διαρκείας συνεχίστηκε για την πιτσιρικαρία του Δώνη και στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Πανιώνιο και με τα πολύπλοκα φετινά μαθηματικά, ο Παναθηναϊκός στα πρώτα 7 παιχνίδια έχει 6 νίκες και 1 ισοπαλία, σύνολο 13 βαθμούς – σαν να λέμε 19 μείον 6. Όσους βαθμούς έχει η περσινή πρωταθλήτρια ΑΕΚ (που «έφαγε» ένα μείον 3) και ο Ολυμπιακός που το δικό του μείον 3 ήρθε στο Ηράκλειο από τον ΟΦΗ και ήταν αγωνιστικό. Μόνο που η πενταήμερη κάπου εδώ σταματάει και έρχονται τρία γερά διαγωνίσματα στις τρεις επόμενες αγωνιστικές…
Αυτό που έχει καταφέρει ως τώρα ο Παναθηναϊκός, είναι ξεκάθαρα αξιοθαύμαστο: όχι απλά έσβησε το μείον 6 με συνοπτικές διαδικασίες, όχι απλά έβγαλε φρεσκάδα, φαντασία και αποτελεσματικότητα από ένα σύνολο παικτών με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας και ακόμα πιο χαμηλό μέσο όρο παραστάσεων στο υψηλό επίπεδο, αλλά πετυχαίνοντας δυο ακόμα σχεδόν απίθανα πράγματα στη χώρα που ζούμε: πρώτον, να μην πάρουν αέρα τα μυαλά των παικτών, ειδικά των πιο μικρών. Σε μια χώρα, όπου παραδοσιακά οι υπερβολές ξεχειλίζουν, ο Κουτσιανικούλης γίνεται «Μέσι» μετά από δυο ντρίπλες κι ο Παναγιώτης Βλαχοδήμος «Κριστιάνο της Ελλάδας», οι μικροί του Δώνη μοιάζουν απόλυτα προσγειωμένοι και ταπεινοί: εκείνοι ασχολούνται με τη μπάλα και όχι με τα μαλλιά τους, τα τατουάζ τους ή τις νέες τάσεις της μόδας κι εμείς ασχολούμαστε με όσα κάνουν στο γήπεδο κι όχι με τις συντρόφους τους, τις νυχτερινές τους εξόδους και το νέο τους αυτοκίνητο.
Δεύτερον, είναι μια από τις σπάνιες φορές (για να μην πω η μοναδική που θυμάμαι), όπου η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που γουστάρει και παρακολουθεί ποδόσφαιρο, γουστάρει και παρακολουθεί την πορεία του Παναθηναϊκού, αναγνωρίζοντας ότι πρόκειται για το πιο ενδιαφέρον πρότζεκτ που έχουμε δει εδώ και πολλά – πολλά χρόνια. Διότι όλοι αναγνωρίζουν και το ταλέντο και την προσπάθεια και την εξέλιξη που δείχνουν αλλά και το αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η ομάδα αυτή ό,τι έχει καταφέρει ως τώρα, το έχει καταφέρει χωρίς μισό σφύριγμα ή «σπρώξιμο» ή την παραμικρή σκιά. Ιδιαίτερα σημαντικό αυτό στη Χώρα της Αμφιβολίας όπου ζούμε.
Το τέλος της αθωότητας
Βέβαια, στην τριάδα αγώνων που ακολουθεί, μπορεί να αλλάξουν πολλά από τα παραπάνω – ίσως και όλα: καταλαβαίνει κανείς ότι το αήττητο του Παναθηναϊκού κινδυνεύει να τερματιστεί, με αγώνες σε Τούμπα, ΟΑΚΑ με ΑΕΚ και «Καραϊσκάκης». Καταλαβαίνει επίσης κάποιος ότι είναι καλή η «συμπάθεια» για τα ταλαντούχα πιτσιρίκια, αλλά όταν έρχεται το ντέρμπι, η συμπάθεια την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και παραχωρεί ευγενικά τη θέση της στην καφρίλα και την πώρωση. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι παράλογο ή ανεξήγητο ή απίθανο να συμβεί, με έναν σημαντικό αστερίσκο ωστόσο: ότι ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα στα τρία ντέρμπι, μιλάμε ουσιαστικά για μια «διαδικασία ενηλικίωσης» για τους παίκτες του Δώνη. Μπορεί να γίνει επώδυνα ή ανώδυνα, ομαλά ή απότομα, μπορεί να είναι γλυκιά ή πικρή αλλά αυτό το σετ των παιχνιδιών θα σημάνει το τέλος της αθωότητας.
Διότι ό,τι και να συμβεί στα παιχνίδια αυτά, έχει σημασία το πώς θα συμβεί: υπάρχουν για παράδειγμα διάφοροι τρόποι και να κερδίσεις και να χάσεις. Υπάρχει ο θρίαμβος και η συντριβή. Υπάρχει το «βγαίνω και παίζω τη μπάλα μου» και το «βάζω στην άκρη αυτό που ξέρω και παίζω παθητικά». Υπάρχει το «διατηρώ την ψυχραιμία μου» και το «χάνω τη συγκέντρωσή μου». Υπάρχει το «δεν μιλάω τόσο καιρό για διαιτητικά λάθη» και το «ρίχνω το φταίξιμο στα “κοράκια”». Υπάρχουν πολλά και διάφορα που μπορούν να συμβούν. Και – θέλω να ελπίζω πως – υπάρχει και ο τρόπος του Δώνη.
Για τη φουρνιά αυτών των παικτών που «πλάθει» από το καλοκαίρι ο Δώνης και ο Νταμπίζας με γυμνά χέρια, το Μπουζούκη, το Χατζηγιοβάννη, τον Εμμανουηλίδη, τον Χατζηθεοδωρίδη, τον Μαυρομάτη, τον Πούγγουρα, τον Στάικο και τους υπόλοιπους, θα είναι η πρώτη φορά που πάνε ως βασικοί, ως πρωταγωνιστές, σε ντέρμπι – οι αντίπαλοι μέχρι τώρα, ήταν ομάδες «του χεριού τους», ομάδες στα μέτρα του Παναθηναϊκού και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το μοναδικό ματς που δεν κέρδισε ο Παναθηναϊκός, ήταν αυτό με τον «ευρωπαίο» Αστέρα. Ο Παναθηναϊκός δεν θα βρει απλά τρεις «ευρωπαίους» στα τρία επόμενα ματς, αλλά τις τρεις πρώτες ομάδες του περσινού πρωταθλήματος και τις τρεις που το διεκδικούν και φέτος, τις τρεις ομάδες που συνεχίζουν να παίζουν Ευρώπη και έχουν ήδη αναμετρηθεί μεταξύ τους και – με εξαίρεση τον ΠΑΟΚ που πάει «τρένο» - έχουν χάσει βαθμούς. Όλοι αυτοί που τον «συμπαθούν» ως τώρα τον Παναθηναϊκό, τον συμπαθούν διότι δεν τους φαίνεται «απειλητικός» ή ότι μπορεί να διεκδικήσει κάτι τη φετινή σεζόν.
Αν όμως ο Παναθηναϊκός αρχίσει να κερδίζει ή συνεχίσει να μην χάνει και στα ντέρμπι, θα πάψει να αντιμετωπίζεται ως «η ευχάριστη έκπληξη» και το «ελκυστικό πρότζεκτ» - θα γίνει βαθιά ενοχλητικός και ευθέως ανταγωνιστικός.
Ο Δώνης τα γνωρίζει όλα αυτά καλύτερα από τον καθέναν. Όπως γνώριζε και την ποιότητα του ρόστερ του πριν την πάρουμε όλοι εμείς χαμπάρι, όπως γνωρίζει πώς να κάνει «ομάδα» ένα σύνολο από ταλαντούχους μικρούς και ξενερωμένους μεγαλύτερους παίκτες, όπως ξέρει τι θα πει ντέρμπι και τι θα πει «Τούμπα» και «Καραϊσκάκης» και ντέρμπι με ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ με πολύ κόσμο στις εξέδρες διψασμένο για νίκη. Η προετοιμασία και η διαχείριση για τα τρία επόμενα παιχνίδια λοιπόν, είναι πάνω απ’ όλα ψυχολογική και πνευματική και στη συνέχεια αγωνιστική. Και μένει να δούμε πώς θα ετοιμάσει το μυαλό των παικτών του ο προπονητής, ώστε να φροντίσει να μην «χαλάσει» πριν ακόμα το πρώτο σφύριγμα των ντέρμπι.
