Ακόμα και μπασκετικός να μην είσαι δεν μπορείς να δεις τον Μάσιμο Καντσελιέρι και να σου περάσει απαρατήρητος. Φταίει το μούσι σε συνδυασμό με το γλομπέ πεντακάθαρο κεφάλι του; Το φινετσάτο στυλ με το οποίο εμφανίζεται κάθε φορά στα παρκέ; Αυτό το βλέμμα το απόλυτο; Είναι μετά και η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στη σοβαρότητα και το αυστηρό βλέμμα, με την πλάκα και το πλατύ χαμόγελο το οποίο σκάει συχνά πυκνά όταν κρίνει ότι δεν πρέπει να κρατάει κρυφό το εκρηκτικό του ταπεραμέντο.
Συν τοις άλλοις, είναι ένας τύπος που τον ακούς να μιλάει και αισθάνεσαι πως δεν είναι ακριβώς προπονητής. Δεν έχει αυτό το στυλ το κλισέ που έχουν όλοι οι κόουτς, κάτι πέρα από το τυποποιημένο, σαν ένας επιχειρηματίας ή οικογενειάρχης, ένας ταπεινός τύπος που πρέπει να κρατάει το επίπεδο.
Όπως και να έχει, ο Ιταλός κόουτς που ανέλαβε το καλοκαίρι τον ΠΑΟΚ σε κρίσιμο σημείο, έχει καταφέρει να κάνει την ομάδα μετά από πάρα πολλά χρόνια σημείο αναφοράς στη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και από χτες ειδικά στην Ευρώπη.
Η ήττα στον πρώτο ημιτελικό του FIBA Europe Cup, από τη Σολέ δεν ήταν απαγορευτική για να γίνει η ανατροπή, και το θρίλερ στη Γαλλία και 90-88 στη δεύτερη παράταση έκανε την πρόκριση ακόμα πιο επική.
Όπως και αυτό το buzzer beater του κορυφαίου Μπάρτλεϊ:
Ειλικρινά, άμα είχε δει κανείς το παιχνίδι ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός AKTOR στις αρχές της σεζόν στην Πυλαία που έληξε με νίκη 96-90 των «πρασίνων» θα μπορούσε να καταλάβει ότι ο Μάσιμο Κατσελιέρι είχε φέρει μια άλλη νότα και φινέτσα στον «Δικέφαλο». Με χαμηλό μεν μπάτζετ, αλλά με πραγματικά φρέσκιες ιδέες, ωραίο spacing, πολύ τρίποντο, πιεστική άμυνα και πάνω από όλα παίκτες που παίζουν ο ένας για τον άλλον και τον προπονητή τους, πίστευες ότι αυτός ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια πολύ ωραία ιστορία.
Το αποτέλεσμα; Η επιστροφή σε ευρωπαϊκό τελικό μετά από 30 περίπου χρόνια. Και όλα ξεκινάνε από αυτόν τον άνθρωπο που κατάφερε έστω και για μία νύχτα να κάνει όλους τους μπασκετόφιλους να χαμογελάσουν.
Θα το κάνει και για δύο ακόμα φορές στους τελικούς του FIBA Europe Cup εναντίον της Μπιλμπάο, την Τετάρτη 16 Απριλίου στην Ισπανία και στις 23 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη.
Αυτή η μορφή στον πάγκο του Δικεφάλου είναι από τις πιο όμορφες ιστορίες που έχουμε δει να γράφονται τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό μπάσκετ. Μια φιγούρα που δεν ξέραμε ότι είχαμε ανάγκη, αλλά μας έκανε πολύ καλό που την είδαμε στα μέρη μας.
