Ο Λούκα Μόντριτς αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς, σπάζοντας επιτέλους το δίπολο Κριστιάνο – Μέσι. Όλος ο καλός ο κόσμος του ποδοσφαίρου ήταν στην εκδήλωση. Νυν και πρώην ποδοσφαιριστές, προπονητές, άντρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι, γέροι. Ποιοι έλειπαν; Οι δυο «τεθλιμμένοι συγγενείς»: ο Κριστιάνο και ο Μέσι. Bad losers που θα έλεγαν και στο χωριό μου…
Δεν με ενδιαφέρει τι δικαιολογία μπορεί να είχε ο καθένας τους για να μην παραστεί στην εκδήλωση αυτή – στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει δικαιολογία: όφειλαν να είναι εκεί, ανεξάρτητα από το αν θα βραβεύονταν, για να χειροκροτήσουν έναν μαέστρο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, μια «μισοριξιά» που έκανε πράγματα αδιανόητα την περασμένη χρονιά, τόσο με τη φανέλα της Ρεάλ, όσο και με αυτή της Εθνικής Κροατίας. Δέκα ολόκληρα χρόνια «καταδυναστεύουν» την ανάδειξη του κορυφαίου της χρονιάς, πότε ο ένας και πότε ο άλλος, λες και δεν παίζει κανένας άλλος ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου στον πλανήτη. Και τώρα, που κάποιος άλλος «είδε χαρά στα σκέλια του», επέλεξαν να μείνουν Ισπανία – φαντάζομαι πως ούτε καν καταδέχτηκαν να δουν την εκδήλωση στην τηλεόραση…
Μεγάλοι παίκτες, μικροί άνθρωποι.
Ο μεν Κριστιάνο, ήταν και συμπαίκτης τόσα χρόνια με τον Μόντριτς, τα τρεξίματα και το ποδοσφαιρικό IQ του Κροάτη τον έκαναν μάγκα όχι μόνο τη χρονιά που πέρασε, αλλά όλα τα χρόνια που συνυπήρξαν. Κι όμως, παρότι ο Πορτογάλος ήταν στην τελική τριάδα μαζί με τον Σαλάχ, απουσίαζε επιδεικτικά από τη «λαμπερή βραδιά» – όπως απουσίαζε κι από την άλλη εκδήλωση στο Μόντε Κάρλο πρόσφατα, εκεί όπου η μισή Ρεάλ είχε βραβευθεί (Κέιλορ Νάβας, Σέρχιο Ράμος, Λούκα Μόντριτς, Κριστιάνο Ρονάλντο). Το τεράστιο «εγώ» του και η έπαρση μεγατόνων που τον χαρακτηρίζει, δεν του επέτρεψε να χαρεί με την επιτυχία ενός άλλου. Κι ας ήταν αυτός ο «άλλος» συνοδοιπόρος του τόσα χρόνια, ένας άνθρωπος που έζησε στη σκιά του Κριστιάνο, που δεν πήρε σχεδόν ποτέ το χειροκρότημα που του αναλογούσε.
Όσο για τον Μέσι...
Aυτός μπορεί να μην πήγε διότι ακόμα διαμαρτύρεται στον διαιτητή για την αποβολή του Λενγκλέ και την ισοπαλία της «Μπάρτσα». Ξέρετε, εκεί που «δεν έδωσε το χέρι του στο διαιτητή ο Μέσι» - και είχαμε μια φαγούρα στο μαλακό υπογάστριο…Είχε φροντίσει να φτιάξει κλίμα η Μπαρτσελόνα εδώ και εβδομάδες, στηλιτεύοντας την απουσία του Μέσι από την τριάδα, με μια ανάρτηση με τα γκολ που έβαλε, τις ασίστ, τις ντρίπλες, τις κούπες και την ερώτηση «πώς γίνεται να λείπει από την τριάδα;» Ε, γίνεται: κάποιος ήταν καλύτερος, πιο επιδραστικός, πιο ουσιαστικός, πήρε την Εθνική από το χεράκι και την πήγε τελικό, βγήκε MVP του Μουντιάλ, πήρε τρίτο συνεχόμενο Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι έκανε κι αυτός… Σε παρόμοιο μοτίβο κι η διοίκηση της Ατλέτικο, με τη φωτογραφία με τον Γκριεζμάν, με τις κούπες που πήρε και την ερώτηση «γιατί λείπει από την τριάδα». Σε παρόμοιο μήκος κύματος κι ο Ντεσάν, που απορούσε γιατί κανένας Γάλλος δεν ήταν στην τελική επιλογή. Η απάντηση σε όλους, Γάλλους – Πορτογάλους – Αργεντινούς – Ισπανούς και σία, είναι μια: ΞΙΔΑΚΙ!
Μη σώσουν και ξαναπατήσουν το ποδάρι τους...
...σε γκαλά της ΦΙΦΑ ή της ΟΥΕΦΑ λέω εγώ, αν πιστεύουν ότι πρέπει να μας κάνουν την τιμή, μόνο όταν κερδίζουν ή όταν μονομαχούν για τις θέσεις 1 -2. Ο πλανήτης έχει ανάγκη το ποδοσφαιρικό τους μεγαλείο αλλά όχι την κακομάθειά τους και τη συμπεριφορά 8χρονου που του πήραν το γλειφιτζούρι του. Ο πλανήτης αντίθετα έχει ανάγκη από περισσότερους Μόντριτς, Ζιντάν, Τσάβι, Ινιέστα, Μπουφόν, Σαλάχ και Εμπαπέ, από ανθρώπους που νιώθουν ευγνώμονες που έπαιξαν ή παίζουν ποδόσφαιρο, που σημάδεψαν και σημαδεύουν το άθλημα όχι μόνο με αυτά που έκαναν ή κάνουν στο χορτάρι αλλά και με αυτά που λένε και το χαμόγελό τους και τον σεβασμό τους απέναντι στο άθλημα και τους ανθρώπους που το αγαπάνε.
