Ο Μύθος λέει: «Ο επιθετικός δεν είναι ανάγκη να πετυχαίνει πολλά γκολ. Μπορεί κάλλιστα να ανοίγει διαδρόμους στους συμπαίκτες του, να “παίζει ξύλο” με τα αντίπαλα σέντερ – μπακ, να “σπάει” τη μπάλα δεξιά κι αριστερά και να ξεκινάει η αμυντική πίεση της ομάδας απ’ αυτόν».
Η Πραγματικότητα: Επειδή κάπου έχουμε μπλέξει τα πράγματα τα τελευταία χρόνια, όπως ακριβώς η πρώτη προτεραιότητα για τον κεντρικό αμυντικό είναι να καταστρέφει τις επιθέσεις των αντιπάλων κι όχι να χτίζει παιχνίδι από πίσω και του τερματοφύλακα είναι πρώτα απ’ όλα να παίζει εξαιρετικά με τα χέρια και εν συνεχεία με τη μπάλα στα πόδια, έτσι και του επιθετικού είναι πάνω και πρώτα απ’ όλα να σκοράρει. Να στέλνει τη μπάλα στο πλεκτό. Να βάζει γκολ με τις λιγότερες δυνατές προσπάθειες. Να του «ακουμπάς» τη μπάλα και να νιώθεις σιγουριά ότι εκείνος ξέρει τον τρόπο να τη στείλει εκεί που πρέπει.
Ο Μύθος λέει: «Ο επιθετικός πρέπει να μαρκάρει σαν το σκυλί, ξεκινώντας από τον αντίπαλο τερματοφύλακα και τα στόπερ».
Η Πραγματικότητα: Κανέναν δεν έβλαψε ποτέ ένας επιπλέον παίκτης που μαρκάρει και ζορίζει τους αντίπαλους αμυντικούς, ώστε να μην κυκλοφορούν τη μπάλα ανενόχλητοι και ανεβαίνουν μέχρι τη σέντρα, έχοντας συμμετοχή στην ανάπτυξη. Αλλά ακριβώς επειδή η βασική του δουλειά είναι να σκοράρει, πρέπει να έχει τα αποθέματα ενέργειας, τη φρεσκάδα και τα πνευμόνια, να κάνει αυτή τη μια ή τις δυο κούρσες που θα «μυριστεί» ότι μπορούν να φέρουν γκολ. Άμα έχει λιώσει στο τρέξιμο όλο τον αγώνα, πού θα βρει το κουράγιο για το «σπριντ της ζωής του» όταν θα βρει την τρύπα στο κέντρο της αντίπαλης άμυνας;
Ο Μύθος λέει: «Το γκολ είναι ομαδική δουλειά. Είναι προϊόν συνεργασίας και σωστής λειτουργίας όλης της ομάδας. Όλοι πρέπει να κάνουν αυτό που πρέπει, ώστε να βρεθεί ο επιθετικός στην κατάλληλη θέση για να σκοράρει».
Η Πραγματικότητα: Ο μεγάλος επιθετικός, ο χαρισματικός, αυτός που έχει το ένστικτο και μυρίζεται το γκολ, θα πει «ευχαριστώ πολύ» και θα τελειώσει τη φάση όταν η ομάδα δουλέψει σωστά για να τον βγάλει στη σωστή θέση για γκολ, αλλά θα φτιάξει και τη φάση μόνος του. Με την κλάση του και τη μαγκιά του. Με μια προσωπική ενέργεια, με μια ντρίπλα, κάνοντας το αναπάντεχο ή το «ακατόρθωτο». Με βολ – πλανέ ή με ψαλίδι. Με μια «ποδιά» ή μια προσποίηση, που θα αφήσει «παγωτό» τον αντίπαλο.
Ο Μύθος λέει: «Δεν χρειάζονται απαραίτητα πολλά λεφτά για να βρεις τον επιθετικό που θα στέλνει με συνέπεια τη μπάλα στα δίχτυα. Χρειάζεται καλό σκάουτινγκ και καλό μάτι για να τον εντοπίσεις και μετά να δουλέψεις πολύ πάνω του για να τον μετατρέψεις σε έναν αξιόπιστο στράικερ».
Η Πραγματικότητα: Στο ποδόσφαιρο – όπως και στη ζωή γενικότερα – ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Αν τα «σκάσεις» για έναν επιθετικό που το βιογραφικό του λέει ότι τα «παστελώνει», τότε υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να είναι ο άνθρωπος που κάνει για τη δουλειά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε πως οι πιο δαπανηρές μεταγραφές (σε συμβόλαια παικτών αλλά και χρήματα από ομάδα σε ομάδα) αφορούν σε επιθετικούς και μεσοεπιθετικούς με έφεση στο γκολ. Αυτοί δίνουν βαθμούς και νίκες, τα δικά τους γκολ κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε ένα παιχνίδι όπου «ήταν καλύτεροι αλλά κόλλησαν στην ισοπαλία» και «επιβεβαίωσαν την υπεροχή τους με μια καθαρή νίκη», αυτοί φέρνουν περισσότερο κόσμο στο γήπεδο και στους τηλεοπτικούς δέκτες.
Μαζεύοντας όλους τους παραπάνω Μύθους και Πραγματικότητες, καταλήγουμε στον Αλεξάντερ Πρίγιοβιτς, των 44 γκολ σε 62 εμφανίσεις, του περίπου 70%, του παίκτη που χρειάζεται περίπου δυο «αγγίγματα» στη μπάλα για να τη στείλει στα δίχτυα. Ο ΠΑΟΚ τα «έσκασε» για να τον αποκτήσει και δεν λάθεψε. Επίσης τα «έσκασε» για να τον κρατήσει, όταν άρχισαν να του χτυπάνε την πόρτα για να τον αγοράσουν, δίνοντας του αυξημένες απολαβές και βάζοντας πολύ ψηλότερα τη ρήτρα. Ο ΠΑΟΚ επένδυσε πάνω του κι ο Σέρβος επιστρέφει αυτή την εμπιστοσύνη με γκολ και τρίποντα.
Τα δυο γκολ που πετυχαίνει κόντρα στην ΑΕΚ, είναι τα γκολ – ορισμός του σέντερ φορ. Ειδικά το πρώτο, είναι μια ζωγραφιά: ναι, ξεκινάει από λάθος του αμυντικού, αλλά ο Πρίγιοβιτς «καταπίνει» τον αντίπαλό του στο σπριντ, μπουκάρει στην περιοχή και εκτελεί σε ένα σημείο που δεν θα το έβγαζε ούτε ο Μπάρκας με τον Τσιντώτα μαζί. Όσο για το δεύτερο, μπορεί να μην έχει αντίπαλο κοντά του, αλλά αυτό δεν είναι δική του ευθύνη – είναι ευθύνη της άμυνας. Εκείνος απλά φροντίζει να περιμένει εκεί που πρέπει, τσεκάροντας ώστε να μην βγει οφσάιντ, ώστε μόλις υποδεχθεί τη μπάλα να «κλειδώσει» το ματς.
Ο Πρίγιοβιτς δεν είναι τυχαία ο πιο πλήρης επιθετικός του πρωταθλήματος – κόστισε ανάλογα για να έρθει και αμείβεται ανάλογα. Δεν «λιώνει» στο πρέσινγκ, δεν αναλώνεται στο «ξύλο» με τους αντίπαλους αμυντικούς, δεν «ανοίγει διαδρόμους». Είναι εκεί για να σκοράρει. Θα τρέξει όσο πρέπει ώστε να φυλάξει δυνάμεις για ένα σπριντ. Θα κάνει κίνηση χωρίς τη μπάλα. Θα δοκιμάσει το απρόβλεπτο. Θα εκτελέσει με το δεξί, με το αριστερό, με το κεφάλι. Δείχνει μπλαζέ κι απόμακρος ώρες – ώρες, αλλά είναι μια προσωπικότητα χαρισματική και πολύτιμη για τη λειτουργία του ΠΑΟΚ: το εύκολο γκολ, η συνέπεια στο σκοράρισμα, δίνει βαθμούς, νίκες και στο βάθος της διαδρομής δίνει και τίτλους.
Τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ επένδυσε στον Πρίγιοβιτς και τον «θωράκισε» με Καρέλη και Άκπομ για τα ρεπό του, ο Ολυμπιακός «τζογάρει» φέτος με Χασάν και Γκερέρο και η ΑΕΚ με Πόνσε ως αντι-Αραούχο και ψάχνει μια σακούλα γκολ από παίκτες που δεν φημίζονται για την ευκολία στο σκοράρισμα (Λιβάια – Κλωναρίδη – στο βάθος Γιακουμάκη). Ο ΠΑΟΚ έχει επιλέξει να ρίξει το κάστρο έχοντας το Σέρβο σε ρόλο πολιορκητικού κριού και πλαισιώνοντάς τον με χαφ που πατάνε περιοχή (Πέλκα, Μπίσεσβαρ, Ελ Καντουρί, Ουάρντα, Λημνιό, Ζαμπά), τη στιγμή που οι βασικοί της ανταγωνιστές φιλοδοξούν να μοιράσουν τα γκολ της χρονιάς ανάμεσα στο «εννιάρι» τους και στους παίκτες που έρχονται από πίσω ή από δίπλα (ο Ολυμπιακός με Λάζαρο – Ποντένσε – Φορτούνη – Φετφατζίδη – Ναουάλ – στο βάθος και Τουρέ, η ΑΕΚ με Μάνταλο – Μπακασέτα – Κλωναρίδη – στο βάθος Μπογέ/ Αλμπάνη/ Γιαννιώτα). Το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, ποιος θα δικαιωθεί στο τέλος της χρονιάς και ποιος όχι, θα το δούμε – είναι και θέμα ρέντας, τραυματισμών ή απουσίας αυτών, rotation, φόρμας ή ντεφορμαρίσματος. Αλλά το ποιος έχει ένα ξεκάθαρο πλάνο σε αυτές τις πρώτες στροφές του πρωταθλήματος, νομίζω πως φαίνεται ήδη.
