Τραγική ειρωνεία; Άσχημο παιχνίδι της τύχης; Του κάνει πλάκα ο Θεός; Όπως και να το πει κανείς, στη βραδιά που ο Κριστιάνο Ρονάλντο βίωσε μια βαθιά τραυματική εμπειρία, την πρώτη του αποβολή στο Τσάμπιονς Λιγκ φορώντας την ολοκαίνουργια φανέλα της Γιουβέντους, η «πρώην του», η Ρεάλ, έκανε πασαρέλα στη Μαδρίτη, σκορπίζοντας τη Ρόμα με 3-0 και χάνοντας ευκαιρίες για 5-0 ή 6-0.
Η ζωή χωρίς τον Κριστιάνο
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, με μια ισοπαλία όλη κι όλη στο ξεκίνημα της χρονιάς, η πρώτη ανάγνωση λέει ότι υπάρχει ζωή και μετά τον Κριστιάνο: πέραν του Πορτογάλου άλλωστε δεν έφυγε άλλος βασικός (ο Κόβατσιτς που πήγε στην Τσέλσι αντιμετωπιζόταν όλα τα προγούμενα χρόνια ως ο «ρεπατζής» του Μόντριτς ή του Κρόος), άρα η χημεία της Ρεάλ παραμένει άθραυστη και η ομοιογένεια είναι δεδομένη, παρά την αλλαγή προπονητή. Ο Λοπετέγι, πολύ σοφά, δεν μπήκε στη Ρεάλ για να γκρεμίσει και να ξαναχτίσει το δικό του οικοδόμημα, αλλά για να κάνει μερικά «μερεμέτια» και να ξαναδώσει κίνητρο και όρεξη σε παίκτες που ένιωθαν «αποπαίδια», χωρίς πολύ χρόνο συμμετοχής ή χωρίς σημαντικό ρόλο: τον Μπέιλ πρώτο και καλύτερο, που στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς θυμίζει εκείνον το διαστημικό παίκτη που ήρθε πριν χρόνια από το Λονδίνο – και οφείλει να κάνει όχι ένα, αλλά δυο βήματα μπροστά και να φορέσει το μανδύα του ηγέτη. Τον Μπενζεμά, που αν και το «εννιάρι» της Ρεάλ, περιοριζόταν τα τελευταία χρόνια σε ρόλο βοηθητικό, να «παίζει ξύλο» με τους αμυντικούς για να έχει πιο καθαρό πεδίο δράσης ο Κριστιάνο. Τον Ίσκο, που έκλεισε το μάτι προς πάσα κατεύθυνση εκτελώντας φάουλ και ανοίγοντας το σκορ. Τον Ασένσιο, το πιο hot project της ομάδας, που φέτος αναμένεται να τον δούμε πιο πολύ και σε πιο σημαντικό ρόλο.
Κι από μεταγραφές;
Προς το παρόν τους βλέπουμε παρκαρισμένους στον πάγκο, αφού ο κόουτς στα πρώτα παιχνίδια εμπιστεύεται τους «πάλιουρες». Μαριάνο Ντίας, Βινίσιους Τζούνιορ, Άλβαρο Οδριοθόλα, Ομάρ Μασκαρέλ, αυτή τη στιγμή που μιλάμε περιμένουν καρτερικά τη στιγμή που θα μπουν κανονικά στο rotation της Ρεάλ, για να δείξουν αυτά που ξέρουν και μπορούν. Α, και Τιμπό Κουρτουά, ο οποίος ήρθε χωρίς ωστόσο να φύγει ο Κέιλορ Νάβας, η ακατανόητη εμμονή του Φλορεντίνο Πέρεθ να πάρει τερματοφύλακα τα τελευταία χρόνια (ενώ έχει τον – κατά τεκμήριον – καλύτερο του κόσμου), όπου ο Λοπετέγκι πρέπει να βρει τη φόρμουλα να παίζουν και οι δυο (άλλος στη La Liga, άλλος στο Τσάμπιονς Λιγκ), απορροφώντας τις γκρίνιες ή τις μουρμούρες που θα προκύψουν με μαθηματική ακρίβεια κάποια στιγμή.
Ο νέος ρόλος του Μόντριτς
Ο Κροάτης παιχταράς έρχεται από ένα άκρως επιτυχημένο αλλά και ιδιαίτερα επίπονο και κουραστικό καλοκαίρι. Μετά την κατάκτηση του τρίτου συνεχόμενου Τσάμπιονς Λιγκ, πήρε την Εθνική Κροατίας από το χέρι και την πήγε μέχρι τον τελικό, ενώ αναδείχθηκε και MVP του Μουντιάλ. Η επιστροφή του στη Μαδρίτη συνοδεύτηκε από αβεβαιότητα και τάσεις φυγής, με την Ίντερ να τον πολιορκεί πολύ στενά και τον Πέρεθ να τον κρατάει τελικά στη Μαδρίτη, αφού ο οργανισμός της Ρεάλ, η ομάδα η ίδια αλλά και ο ψυχισμός του κόσμου δεν θα άντεχε εύκολα δεύτερη αποχώρηση «βασικού και αναντικατάστατου» μέσα στο ίδιο καλοκαίρι. Τι στρατηγική απόφαση πήρε ο Λοπετέγκι; Για να κρατήσει όσο γίνεται πιο ντούρες τις μπαταρίες του 33χρονου Μόντριτς, αλλά και για να στύψει κάθε σταγόνα ποιότητας, τον έχει βάλει να παίζει λίγο πιο μπροστά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, κάτι σαν «ψευτοδεκάρι», απαλλάσσοντάς τον σε μεγάλο βαθμό από τα πιο αμυντικογενή καθήκοντα στο κέντρο του γηπέδου, τα ατέλειωτα τρεξίματα, τα τάκλιν, τα μαρκαρίσματα και τα «γύρνα πίσω να πάρεις την πρώτη πάσα από τα στόπερ» - έχουν μοιραστεί αυτές οι αρμοδιότητες στον Κρόος με τον Κασεμίρο.
Θα λείψει ο Κριστιάνο;
Ό,τι κι αν γίνεται στα πρώτα παιχνίδια και όσο κι η Ρεάλ βρίσκει τα γκολ από άλλους παίκτες, η ψυχρή λογική λέει «ναι, θα λείψει». Ο Κριστιάνο στο Τσάμπιονς Λιγκ παραδοσιακά ένιωθε σαν να παίζει μπάλα με το γιο του στην πίσω αυλή του σπιτιού του, είχε πάντα τον τρόπο να καθαρίζει πολλά και διάφορα ματς και επιπλέον τράβαγε πάνω του μεγάλο ποσοστό από την προσοχή της αντίπαλης άμυνας, με αποτέλεσμα να βρίσκουν χώρο και άπλα διάφοροι συμπαίκτες του για να φτάνουν απέναντι από την αντίπαλη εστία. «Παίζουμε πιο ομαδικά τώρα, όχι για έναν», είπε μεταξύ άλλων ο Μπέιλ και σε μεγάλο βαθμό έχει δίκιο. Μόνο που σε κάθε ομάδα, όπου υποτίθεται πως όλοι είναι ίσοι (τουλάχιστον οι αστέρες της ομάδας) πάντα υπάρχει κάποιος που είναι «λίγο πιο ίσος» από τους υπόλοιπους. Αν ο Ουαλός φέτος παραμείνει υγιής και fit, πράγμα που δεν συνέβη σε σχεδόν καμία από τις σεζόν του στη Μαδρίτη, τότε τα πράγματα μπορούν να εξελιχθούν καλά για τη Ρεάλ. Πόσο καλά όμως; Αυτό είναι ένα ζητούμενο, μια που ο βασικός ανταγωνιστής στην Ισπανία, η Μπαρτσελόνα, δείχνει ακόμα καλύτερη από πέρυσι, με Ντεμπελέ και Κουτίνιο να έχουν κουμπώσει σχεδόν απόλυτα στα πλάνα του Βαλβέρδε.
