Σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε ποιος είναι ο Νικ Κύργιος, είναι ο τύπος που έκανε αυτό:
Seriously Kyrgios ?! ? pic.twitter.com/V8fJD14pJC
— poetcurious (@poetcurious) June 23, 2018
Και τώρα που «συστηθήκατε», πάμε παρακάτω: 23χρονος, Ελληνοαυστραλός, κάγκουρας από τους λίγους («Μήτρογλου του τένις» τον αποκαλούν κάποιοι, ένα σχόλιο που με κάνει να πάρω απόσταση από εδώ μέχρι τη Μασσαλία). Ταλαντούχος αλλά βαθιά προβληματικός τύπος, με γελοίες αναρτήσεις στα social media και ακόμα πιο γελοίες συμπεριφορές στα courts, εκεί όπου συνηθίζει να βρίζει, να φωνάζει, να τσακώνεται με τους διαιτητές, να παρατάει παιχνίδια όταν θεωρεί πως η μοίρα ή ο διαιτητής ή οι θεοί του τένις τον αδικούν, άλλοτε ξεχνάει τα παπούτσια του τρέχουν να του βρουν άλλα, ίσως να φταίει ότι συχνά ξεχνάει το μυαλό του και δεν το κουβαλά μαζί του.
Only @NickKyrgios ??#CincyTennis pic.twitter.com/TPitUz7jV5
— Tennis TV (@TennisTV) August 14, 2018
«Είναι ένοχος για το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να κάνει κάποιος στον αθλητισμό. Σπαταλά το ταλέντο του. Το βλέπεις, το αισθάνεσαι ότι το κάνει. Επέλεξε να γίνει επαγγελματίας και σπαταλά έτσι τις ικανότητές του». Αυτό είπε για τον Κύργιο ο Άντι Μάχερ, κορυφαίος Αυστραλός δημοσιογράφος. «Ο Νικ δεν μπορεί να παίξει ένα φυσιολογικό ματς. Ποιος ξέρει τι μας περιμένει στο US Open, πραγματικά δεν ξέρω πως μπορεί να αλλάξει τρόπο σκέψης. Θα πρέπει να μιλήσουμε με ειλικρίνεια, θα συνεχίσει να είναι ένα ταλέντο που δεν έφτασε εκεί που μπορούσε. Αυτή τη στιγμή παίζει στο 40%-50%, δεν μπορεί να αποδώσει σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Αν το έκανε, θα πανηγυρίζαμε για έναν σπουδαίο αθλητή», είπε ο Μπρετ Φίλιπς, ρεπόρτερ τένις στην Αυστραλία. Δεν τα λέμε εμείς, οι Αυστραλοί τα λένε, άλλωστε ο Κύργιος με τη σημαία της Αυστραλίας αγωνίζεται, άσχετα αν εδώ και χρόνια κάποιοι εδώ στην Ελλάδα επιχειρούν να «καρπωθούν» τις επιτυχίες του, μιλώντας για τον «Έλληνα τενίστα». Θα μου πείτε, κάποιοι προσπαθούσαν να κάνουν το ίδιο με τον Πιτ Σάμπρας, στον Κύργιο θα κώλωναν;
«Και γιατί ασχολείσαι με τον Κύργιο ρε ψηλέ;», θα αναρωτηθεί κάποιος. Διότι υπέπεσε στην αντίληψή μου ένα «τιτίβισμα» του Στέφανου Τσιτσιπά στο twitter, που έγραψε: «Είναι απίθανο το πόσους πολλούς διαφορετικούς ήχους μπορείς ν' ακούσεις περπατώντας στη Νέα Υόρκη. Απλά κλείστε τα μάτια και... απορροφήστε τους!». Ο Κύργιος το κάνει retweet, γράφοντας «Da fuq», το οποίο σε μόρτικα ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί ως «τι διάολο!» ή «τι στον μπ@%τσο!». Και σαν την τσουτσού πετάγεται και ο έτερος Ελληνοαυστραλός τενίστας, Θανάσης Κοκκινάκης και βάζει κάτι φατσούλες που κλαίνε από τα γέλια στην απάντηση του Κύργιου…
Χαβαλές; Μαγκιά; Μαγκιά – κλανιά – κι εξάτμιση; Διαδικτυακό μπούλινγκ; Πάντως ο μάγκας ο Κύργιος λίγη ώρα μετά το κατέβασε το σχόλιο, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
«Και γιατί υπερασπίζεσαι τον Τσιτσιπά ρε ψηλέ;»
Θα αναρωτηθεί ενδεχομένως ο ίδιος τύπος. Κανέναν δεν υπερασπίζομαι και δικηγόρος κανενός δεν είμαι και ο Τσιτσιπάς δεν έχει ανάγκη κανέναν να μιλάει εξ’ ονόματός του – είναι στην πρώτη 15άδα, ο Κύργιος έχει πέσει στη θέση 30 και ο Κοκκινάκης παλεύει να παραμείνει στους 200 πρώτους, άρα ο Τσιτσιπάς «μιλάει» με επιχειρήματα. «Μιλάει» επίσης και με το ήθος του και με τον τρόπο που εκφράζεται και με τη σεμνότητά του πέρα από τις αθλητικές του επιδόσεις κι αυτό είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό από τις πρόσφατες επιτυχίες του – μιλάμε για ένα παιδί που έκλεισε τα 20 του χρόνια πριν λίγες μέρες, αλλά δεν καβάλησε καλάμι, δεν νιώθει ότι «ψήλωσε» μισό μέτρο ή έπιασε τον Πάπα από τα αχαμνά – το ακριβώς αντίθετο από τον Κύργιο και όλους τους Κύργιους του κόσμου τούτου, όλων των αθλημάτων.
Όσο ανθίζουν οι Τσιτσιπάδες, όσο υπάρχουν παιδιά που με λίγα λόγια και πολλή δουλειά θα ανεβαίνουν ένα – ένα τα σκαλοπάτια, χωρίς να ψωνίζονται ή να αλλοιώνονται, τόσο ο αθλητισμός και ο κόσμος μας γενικότερα θα γίνεται καλύτερος – και παράλληλα τόσο θα «μαραίνονται» οι Κύργιοι. Και θα «μαραίνονται», διότι θα ασχολούμαστε όλο και λιγότερο μαζί τους, με τα καραγκιοζιλίκια τους, τις ποζεριές τους, τα κονιορδιλίκια τους και την τεράστια έπαρσή τους. Διότι τα παιδάκια που θα πιάσουν την ρακέτα στο χέρι, θα έχουν ως πρότυπο τους Τσιτσιπάδες και όχι τους Κύργιους, θα περνάνε ώρες στο χωμάτινο court και όχι μπροστά στον καθρέφτη τους, θα βουτάνε τη γλώσσα στο μυαλό τους πριν μιλήσουν και δεν θα μιλάνε συνέχεια λέγοντας ανοησίες απλά και μόνο για να ασχολούνται κάποιοι μαζί τους.
Όσο υπάρχουν Τσιτσιπάδες, ίσως και εμείς, οι πιστοί φίλοι του τένις αλλά και οι ευκαιριακοί πανηγυρτζήδες, που παρακολουθούμε το οποιοδήποτε «μικρό» ή «ψιλοάγνωστο» άθλημα μόνο όταν υπάρχει η προοπτική επιτυχίας ή μεταλλίου, να γίνουμε λιγότερο γραφικοί και κάφροι. Θυμίζω πως είμαστε οι άνθρωποι που μετατρέψαμε τα courts των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 σε Τούμπα, «Καραϊσκάκης» και Λεωφόρο όταν έπαιζε η Δανιηλίδου και ο Παγδατής, με συνθήματα, κροτίδες και μπινελίκια. Και στα πιο φρέσκα κουλούρια, στους πρόσφατους αγώνες του Τσιτσιπά, άκουγες από την τηλεόραση:
- Silence please…
- («Έλα Στεφανάρα, μπορείς!!!»)
- Fifteen – love
- («Γάμησέ τονα Στέφανεεεεεε!!!!»)
- Thirty all
- («Πάμε Στέφανεεεεεε! Το’ χεις!!!»)
Αυτά. Εσείς τι άλλα νέα; Όλα καλά;
