Άκου Ανθρωπάκο:
Νομίζεις ότι «ψηλώνεις», ότι γίνεσαι «κάποιος», κάθε φορά που πετυχαίνεις μια «νίκη» σε βάρος του Παναθηναϊκού. Κάθε φορά που σαν τριτοκοσμικός δικτάτορας κάποιας Μπανανίας της Καραϊβικής, κάνεις μια χυδαία επίδειξη Δύναμης πάνω σε μια ομάδα, λόγω της προσωπικής κόντρας με τον διοικητικό της ηγέτη. Λόγω της προσωπικής σου εμμονής. Σε πληροφορώ ότι δεν έχεις ψηλώσει πόντο: ένας «νάνος» παραμένεις, ένας καλοπληρωμένος υπάλληλος που κάποια στιγμή θα σε ξεράσει το σύστημα, θα σε ξεβράσει το μπάσκετ και θα πας εκεί όπου ανήκεις: στην πλήρη ανυποληψία.
Άκου Ανθρωπάκο:
Αυτό που είσαι, είσαι ένα εκτελεστικό όργανο – δεν είσαι ιδιοκτήτης ομάδας, δεν είσαι μπασκετάνθρωπος, δεν είσαι παλιά δόξα του αθλήματος, δεν έχεις γράψει όχι σελίδα αλλά ούτε ένα γράμμα στο Βιβλίο του Μπάσκετ. Ένας υπαλληλάκος είσαι, που ένιωσε Βασιλικότερος του Βασιλέως, που μάζεψε υπερ-εξουσίες στα χέρια του, ένας σκύλος που ανέβηκε στο κρεβάτι του αφεντικού του για να κοιμηθεί και ξαφνικά ένιωσε ισότιμός του. Σου έχω νέα: δεν φτάνεις ούτε στο μικρό δαχτυλάκι των «αφεντικών» σου, του Παναθηναϊκού, της ΤΣΣΚΑ, της Ρεάλ, του Ολυμπιακού, της Μακάμπι, της Μπαρτσελόνα. Εσύ θα είσαι – για όσο είσαι – το κατοικίδιο κι εκείνοι τα αφεντικά. Απόλαυσέ το όσο σου άφησαν λάσκα το λουρί και κόβεις βόλτες σας μούργος. Δεν αργεί η στιγμή που θα περάσει ο πνίχτης στο λαιμό και θα βρεθείς εκεί στη γωνίτσα όπου ανήκεις, με μια κούπα νερό κι ένα δοχείο ξηρά τροφή.
Άκου Ανθρωπάκο:
Η ομάδα που τόλμησες να τα βάλεις, που στέλνεις σχεδόν σε κάθε αγώνα τα πρωτοπαλίκαρά σου να τη σφυρίξουν, να τη χειρουργήσουν, να της σπάσουν τον τσαμπουκά, να της δείξουν ότι όσο εσύ κάνεις κουμάντο εκείνη δεν θα σηκώσει κεφάλι (το είχες ομολογήσει άλλωστε με αυθάδεια σε κάποιο final-four μπροστά σε ένα σωρό δημοσιογράφους. Θυμάσαι;), είναι ένα μέγεθος Τεράστιο. Με έξι ευρωπαϊκά. Με Διηπειρωτικό. Με επιτυχίες σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης. Με κούπες σε final-four που έγιναν στην Ελλάδα και κούπες σε «εχθρικές» έδρες και με «εχθρικές» διαιτησίες. Στάθηκε όρθια σε κάθε δυσκολία, με μειονέκτημα έδρας και σφυρίγματα τόσο προκλητικά, που ακόμα κι εσύ θα ντρεπόσουν να δώσεις. Όποτε την είχαν ξεγραμμένη, όποτε ήταν με την πλάτη στον τοίχο, σχεδόν πάντα έβρισκε τη δύναμη να σταθεί στα πόδια της. Πιστεύεις ότι μπορείς να τη βλάψεις; Πιστεύεις ότι έχεις το μέγεθος να την τελειώσεις; Θα βγεις άραγε χαμένος εσύ ή εκείνη αν αποχωρήσει του χρόνου από την Ευρωλίγκα και πάει στο Τσάμπιονς Λιγκ της FIBA; Τι θεωρείς πιο πιθανό να γίνει, αν φύγει το καλοκαίρι; Να γυρίσει ένα χρόνο μετά με την ουρά στα σκέλια ή να την ακολουθήσουν κι άλλες ομάδες τα επόμενα χρόνια, φεύγοντας από την Ευρωλίγκα;
Άκου Ανθρωπάκο:
Η ασυλία που απολαμβάνεις, δεν θα είναι αιώνια: κάποια στιγμή θα πρέπει να λογοδοτήσεις σε αυτούς που σε έβαλαν στη θέση που βρίσκεσαι, σε αυτούς που σε πληρώνουν, για τα πενιχρά χρήματα που φτάνουν στις τσέπες τους. Για τις περίεργες συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Για τον ορισμό κάτι περίεργων τροχονόμων, που κρατάνε σφυρίχτρες και παριστάνουν τους διαιτητές. Για τα «φιλοδωρήματα» των 37.000 ευρώ που δίνει η κάθε νίκη στην κανονική περίοδο και το φιλοδώρημα του ενός εκατομμυρίου που δίνει η κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Για τα τηλεοπτικά και όλα αυτά που έχεις κληθεί να δώσεις εξηγήσεις, αλλά αντί για απάντηση κόβεις πρόστιμα ακόμα και για τις μύγες που πετάνε στο ΟΑΚΑ… Κάποια στιγμή, όλοι αυτοί που βάζουν τα ωραία τους χρήματα από την αγάπη τους και την τρέλα τους για το μπάσκετ και την ομάδα τους, που έχουν μπάτζετ 15, 20 ή και 40 εκατομμύρια το χρόνο, θα αναρωτηθούν πού καταλήγουν και μέσω ποιας διαδρομής τόσα εκατομμύρια από χορηγούς και τηλεοπτικά και για ποιους λόγους αντί να τρώνε κομμάτι από το καρβέλι, «βολεύονται» με τα ψίχουλα.
Άκου Ανθρωπάκο:
Τα «κομάντα» που στέλνεις στους αγώνες του Παναθηναϊκού, αυτοί που έχουν ασελγήσει πάνω στους κανονισμούς του μπάσκετ, αυτοί οι μυστήριοι τύποι που είτε έχουν καταρράκτη, στραβισμό και γλαύκωμα μαζί, είτε βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, απλά ξεφτιλίζονται και ξεφτιλίζουν το άθλημα που «υπηρετούν». Και μαζί, γελοιοποιούν τον εντολοδόχο τους. Ούτε μια γρατζουνιά δεν κάνουν στην πρόσοψη του Παναθηναϊκού, είτε αποκλειστεί, είτε περάσει κόντρα σε όλους και σε όλα. Πολύ απλά διότι ο Παναθηναϊκός φωνάζει όταν έχει δίκιο κι όταν χάνει από έναν καλύτερο αντίπαλο δίνει συγχαρητήρια, κάνει την αυτοκριτική του και πάει παρακάτω – το έκανε πέρυσι, όταν τον απέκλεισε η Φενέρ με 3-0. Αλλά όπως βλέπεις, αυτή η ομάδα δεν «ξενερώνει»: είναι ακόμα καλύτερη φέτος, με ακόμα πιο «πλούσιο» ρόστερ και μεγαλύτερο κίνητρο και δίψα για διάκριση. Κι αν καταφέρεις φέτος να της κόψεις τα φτερά, δεν υπάρχει περίπτωση να την ξενερώσεις: του χρόνου, σε όποια διοργάνωση κι αν συμμετέχει, θα είναι ακόμα καλύτερη. Αν σκαμπάζεις τίποτα από ελληνική μυθολογία, είναι κάτι σαν τη Λερναία Ύδρα: για κάθε κεφάλι που της κόβεις, βγαίνουν δυο καινούργια, «πεινασμένα» για επιτυχίες. Και για κακή σου τύχη, δεν έχεις απολύτως καμία σχέση με τον Ηρακλή…
Το «’Ακου Ανθρωπάκο» είναι βιβλίο του Βίλχελμ Ράιχ, που δημοσιεύτηκε αρχικά το 1948. Στην έκδοση του 2014, που μετέφρασε ο Αύγουστος Κορτώ, γράφει – μεταξύ άλλων - στον πρόλογο:
«Ο μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και με ποιον τρόπο είναι μικρός. Ο Ανθρωπάκος δεν γνωρίζει ότι είναι μικρός και φοβάται να το μάθει».
