Ο Ολυμπιακός κέρδισε την Κέρκυρα με 5-1, ο υπηρεσιακός προπονητής Χρήστος Κόντης είπε ότι ταρακουνήθηκαν από τα «γκάζια» του Βαγγέλη Μαρινάκη, σκόραρε ο Μιραλάς, σκόραρε ο Φορτούνης και σκόραρε και ο Ένχελς, ο οποίος πέταξε και το «καρφί» του στα social media προς τον Όσκαρ Γκαρθία, με τον οποίον δεν έπαιζε και πολύ. Γιατί αναφέρω αυτούς τους τρεις; Διότι έχουν ακούσει πολλά από πολλούς για αυτά που κάνουν στο γήπεδο κι αυτά που δεν κάνουν, για τις προσδοκίες που υπάρχουν απ’ αυτούς και δεν τις επιβεβαιώνουν, για τα χρήματα που παίρνουν ή τα χρήματα που κόστισαν στην ομάδα. Και δεν είναι φυσικά οι μόνοι – για Οφόε, Σεμπά, Ζιλέ και Μποτία η καμπάνα ήδη ήχησε και έπεται συνέχεια.
Στον Ολυμπιακό, που ξεκίνησε φέτος τη χρονιά με Χάσι, συνέχισε με Λεμονή, μετά πήρε τη σκυτάλη ο Γκαρθία και θα τελειώσει τη χρονιά με Κόντη πριν πάρει τα ηνία ο Μαρτίνς, υπάρχει πάντα ένας «βολικός πρώην» που δεν έκανε σωστά κάτι ή δεν έκανε σωστά τίποτα, ώστε να του φορτώσουμε (διοίκηση, κόσμος, ΜΜΕ, παίκτες) το φταίξιμο για όλα τα κακώς κείμενα. Το ίδιο και πέρυσι, με Μάρκο Σίλβα, Βίκτορ, Μπέντο, Βούζα, Λεμονή. Ο «βολικός πρώην» δεν πήρε τους παίκτες που «έπρεπε». Μπορεί να πήρε εντολή να βάλει την ομάδα στους ευρωπαϊκούς ομίλους και να τα κατάφερε, αλλά αν η ομάδα «κρεμάσει» τον Οκτώβρη ή το Νοέμβρη, του χρεώνουμε κακή προετοιμασία. Ο «βολικός πρώην» φταίει αν διαφανεί πρόβλημα φυσικής κατάστασης ή μαζεμένοι μυικοί τραυματισμοί, αν υπάρχουν πειθαρχικά παραπτώματα, αν παίκτες που διάλεξε ο ίδιος το καλοκαίρι δεν «τραβάνε», αν ακριβά περιουσιακά στοιχεία της ομάδας ή αγαπημένα παιδιά της εξέδρας δεν παίζουν πολύ.
Photo: InTime
Κάνοντας ταμείο
Φτάσαμε λίγες στροφές πριν το φινάλε, ο Ολυμπιακός μετά το στραβοπάτημα στη Λιβαδειά δεν κρατάει τη δεύτερη θέση στα χέρια του αλλά περιμένει στραβοπάτημα του ΠΑΟΚ, στο κύπελλο αποκλείστηκε από την ΑΕΚ, η χρονιά για τον Ολυμπιακό είναι αποτυχημένη πέραν πάσης αμφιβολίας και όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να τα ρίχνουν στη διαιτησία, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Όσο όμως δεν αλλάζει και η νοοτροπία του «αποτυχημένου πρώην», της «επιλογής που αποδείχθηκε ακατάλληλη», αυτού που πέρασε και «άφησε καμένη γη», τόσο θα συνεχίζεται ένας φαύλος κύκλος.
Δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε απλό πράγμα να βρεις τον κατάλληλο προπονητή. Μπορεί το βιογραφικό του να έχει μέγεθος εγκυκλοπαίδειας και να μην «κουμπώσει» με την ομάδα, με τη χώρα, με τη διοίκηση, με το γενικότερο κλίμα. Ο Βαλβέρδε ήταν ένα «λαχείο», ένα πραγματικό διαμάντι της προπονητικής και η επαγγελματική του πρόοδος το αποδεικνύει: λίγοι και εκλεκτοί κάθονται στον πάγκο μιας ομάδας σαν τη Μπαρτσελόνα. Αλλά για κάθε Βαλβέρδε, μπορεί να υπάρχει και ένας Περέιρα. Για κάθε Σίλβα, ένας Χάσι. Μπορεί να έρθει και να φύγει ένας Ζαρντίμ, που εδώ κρίθηκε ανεπαρκής, αλλά στη Μονακό έγινε ήρωας. Το λαχείο δεν ξέρεις αν κερδίζει μέχρι τη μέρα που κληρώνει.
Θα είναι «λαχείο» ο Μαρτίνς; Θα το μάθουμε όταν θα «κληρώσει», αλλά αν στον Ολυμπιακό έψαξαν καλά το παρελθόν του, το βιογραφικό του, το χαρακτήρα του, το αν είχε ή δεν είχε προβλήματα στις προηγούμενες ομάδες του με παίκτες και διοικήσεις, το αν αναδεικνύει πιτσιρικάδες και «ευθύνεται» για την εκτόξευση παικτών και έκριναν ότι αυτός είναι ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή, οφείλουν να τον στηρίξουν και μετά την πρώτη ή τη δεύτερη «στραβή» - που θα έρθει κάποια στιγμή, όπως έρχεται για όλους.
Ρίξτε μια ματιά στις ευχές που έστειλαν στον Μαρτίνς οι νυν προπονητές του Ολυμπιακού
Διότι αν δεν το κάνουν, πολύ εύκολα θα γίνει και αυτός σύντομα ένας «βολικός πρώην», που θα φορτωθεί με τη σειρά του το ανάθεμα και θα ψάχνει πάλι ο Ολυμπιακός, μεσούσης της σεζόν, μπας και βρει κάποιον που μπορεί ένα «κομάντο» που θα έρθει να αναλάβει και να στρώσει την κατάσταση ή αν είναι διαθέσιμος ο Τάκης Λεμονής, ο οποίος κοντεύει να γράψει περισσότερες επαναλήψεις κι από το «Ρετιρέ».
