Η αφορμή για το κείμενο που ακολουθεί ήταν αυτό:
Βέβαια οι μερακλήδες, όταν ακούμε το όνομα «Πίπης», το μυαλό μας ταξιδεύει πάντα σε αυτό:
Αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας: ο Πίτερ Οφορίκουε, ο «αιώνιος έφηβος» της Καλαμάτας, του Ολυμπιακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο νεότερος (λέμε τώρα) παίκτης που σκόραρε στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο άνθρωπος με το παρατσούκλι «Πίπης», άνοιξε γραφείο μάνατζερ στην πατρίδα του τη Γκάνα, με το όνομα «Pipis Sports Management». Στη Γκάνα. Με το όνομα «Pipis». Για να βρει νέα ταλέντα.
Είναι ένα υπέροχο νέο, το δίχως άλλο
Κυρίως διότι εξάγουμε πολιτισμό μέχρι τα βάθη της Αφρικής. Οκ, μπορεί να εξάγουμε «Pipis» και όχι τέχνες ή γράμματα, αλλά σε τελική ανάλυση είναι καλό πού και πού να εξάγουμε και λίγο «Pipis» εκτός από φέτα, λάδι και καρπούζια. Και με αφορμή τη νέα επιχειρηματική δραστηριότητα του λατρεμένου Πίτερ Οφορίκουε, η Ομάδα Έρευνας και Τεχνολογίας του Ratpack, έψαξε και βρήκε τις μελλοντικές επιχειρηματικές δραστηριότητες αγαπημένων Ελλήνων και ξένων αθλητών, από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, που τίμησαν τις φανέλες ελληνικών ομάδων, με βάση τα παρατσούκλια τους.
*Ευχαριστούμε πολύ τον Skotsos που έβαλε το χεράκι του.
1. Γιώργος Σιγάλας | Σχολή Πολεμικών Τεχνών «Ράμπο»
Όταν ο Γιώργαρος ο Σιγάλας αποφάσιζε να παίξει άμυνα, κάποια μάνα έκλαιγε προκαταβολικά, διότι θα έπρεπε να επισκεφθεί το παιδί της στο νοσοκομείο. Τίμιος όσο δεν πάει άλλο, ισοσκέλισε το ταλέντο που του έλειπε με ατέλειωτες ώρες στο γυμναστήριο και έκανε την άμυνά του το όπλο, που τον κράτησε σε υψηλό επίπεδο για πολλά χρόνια. Κάτι Θανάσηδες Αντετοκούνμπο και Μαμντζάρηδες που θεωρούνται καλοί αμυντικοί, είναι γατάκια μπροστά στο Γιώργαρο και τις δαγκάνες του. Γι’ αυτό και η Σχολή Πολεμικών τεχνών που θα άνοιγε, θα έσκιζε χασέδες.
2. Γκάμπριελ Άλβες | Γραφείο Συνοικεσίων «Ο Γύπας»
Η άβολη διαπίστωση: ο Γκάμπριελ Άλβες, όταν ήρθε στην Ελλάδα, έφερε μαζί του το παρατσούκλι «Ο Γύπας». Βέβαια, πριν από αυτόν, κάποιος Εμίλιο Μπουντραγκένιο, είχε το παρατσούκλι «Ο Γύπας». Αλλά τι να μας πει ο Εμίλιο μπροστά στο Γκάμπι; Τι δηλαδή, επειδή ο Άλβες έβαζε γκολ δυο φορές ή ήθελε μισό στρέμμα για να κάνει κοντρόλ ή χρησιμοποιούσε το καλάμι για να κατεβάσει τη μπάλα, τον κάνει λιγότερο αρπακτικό, λιγότερο Predator από τον Μπουντραγκένιο; Προς Θεού, όχι! Οπότε αγαπημένε Γκάμπι, αν δεν έχεις πάρει την απόφαση ζωής να διδάξεις τα μυστικά του ποδοσφαίρου και τη συνταγή των γκολ στις επόμενες γενιές γκολεαδόρς, τουλάχιστον μπορεί η «γυπαετοσύνη» σου να βρει αντικείμενο δράσης σε ένα γραφείο συνοικεσίων, όπου όλα τα ντροπαλά αγόρια θα μάθουν να ανοίγουν τα φτερά τους και να πετύχουν, όπως πέτυχες Εσύ.
3. Χέλγκι Σίγκουρτσον Δολώματα | Είδη Αλιείας «Ο Καρχαρίας»
Η αλήθεια είναι ότι παρότι είχε το παρατσούκλι «Καρχαρίας», ο μπαμπάτσικος Ισλανδός δεν δάγκωσε σχεδόν κανέναν στην Ελλάδα. Ήταν φαφούτης καρχαρίας; Ήταν vegan; Ήταν πασιφιστής, σαν τον καρχαρία στον «Καρχαριομάχο»; Ήταν καρχαρίας με βουλωμένη μύτη και δεν μύρισε ποτέ αίμα; Τέλος πάντων, ας μην τα σκαλίζουμε τόσα χρόνια μετά κι ας εστιάσουμε στο επιχειρηματικό βήμα που πραγματικά θα του ταίριαζε: καλάμια, πετονιές, δολώματα, τσαπαρή, καθετή και επιτέλους ένας τρόπος να συνδεθεί με τα δίχτυα…
4. Νίκος Σταυρόπουλος | Τρικ-Ταχυδακτυλουργικά-Ιδέες για πάρτι «Ο Μάτζικ»
Καταρχάς να πούμε ότι ήταν πάντα λίγο άβολο αυτό το Νίκος «Μάτζικ» Σταυρόπουλος. Ειδικά όταν υπήρχε ο Μάτζικ Τζόνσον, που κάποιοι θα έλεγαν πως ήταν το αυθεντικό μοντέλο. Επίσης ήταν κάπως άβολο να λέγεται «Μάτζικ» ένας τύπος που απλά έκανε μια καλή σταυρωτή με το στόμα ανοιχτό, τη στιγμή που ο Μάτζικ Τζόνσον έκανε περίπου100 διαφορετικά πράγματα στα παρκέ του ΝΒΑ, επαναπροσδιορίζοντας και αλλάζοντας για πάντα τον τρόπο που καταλαβαίναμε μέχρι τότε το ρόλο του κοντούλη play-maker. Αλλά το Νίκο «Μάτζικ» Σταυρόπουλο τον αγαπάμε, μεταξύ άλλων διότι έβαλε και το πρώτο τρίποντο όταν μπήκε το τρίποντο στη ζωή μας. Και με τόσα «μαγικά», με τόσα τρικ στο γήπεδο, με τόσο αναπτυγμένη την τέχνη της εξαπάτησης του αντιπάλου, θα είχε τρομερή επιτυχία αν άνοιγε ένα μαγαζί γεμάτο τρικ και ταχυδακτυλουργικά – καλύτερο όλων, το «πώς να ξεγελάσεις όλο τον κόσμο ότι είσαι σπουδαίος παίκτης».
5. Έρικ Μίκλαντ | Απεντομώσεις «Το Κουνούπι»
Για κάποιο λόγο το παρατσούκλι που συνόδευε το βραχύσωμο Νορβηγό, ήταν «Το Κουνούπι». Κάποιοι κακοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι πιο αντιπροσωπευτικό θα ήταν το παρατσούκλι «Σκνίπα», λόγω των κασονιών μπύρας που κατέβαζε, από το οποίο παίρνω απόσταση από εδώ μέχρι το Όσλο. Παρόλα αυτά, αν κάποια στιγμή θελήσει να ανοίξει μια εταιρεία απεντόμωσης, με το όνομα «Το Κουνούπι» θα έκανε τρομερή επιτυχία – ακόμα κι αν δεν πήγαινε στα ραντεβού εντελώς νηφάλιος.
6. Νάτσο Σκόκο | Βρύσες-Λεκάνες-Φρεάτια-Υδραυλικαί Εγκαταστάσεις «Ο Υδραυλικός»
Μέγας ντριπλέρ. Μέγιστος Λεζάντας. Μπορεί να ήταν εξαφανισμένος για 89 λεπτά και ξαφνικά να έκανε μια ενέργεια, να έσπαγε τα άλατα τριών αντιπάλων και να έβαζε το γκολ της χρονιάς. Παίκτης εξέδρας, μπαλαδόφατσα, ποδοσφαιρικός «αλήτης», έφυγε κι άφησε πίσω του μόνο φίλους και ωραίες αναμνήσεις. Το πάλεψε η ΑΕΚ καναδυό καλοκαίρια να τον φέρει πίσω, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε, καθώς ο Σκόκο πήγε στην αγαπημένη Ρίβερ Πλέιτ. Όταν όμως σταματήσει το ποδόσφαιρο, ο «Υδραυλικός» ξέρει ήδη το επόμενο βήμα – αν δεν μπορεί αυτός να σπάσει τα άλατα στο νιπτήρα και να σου αλλάξει καζανάκι με τον πιο περίτεχνο τρόπο, τότε ποιος άλλος μπορεί; Και με κωλοχαράδρα στο προσκήνιο;
7. Φέλιξ Μπόρχα | Pet shop «Η Κόμπρα»
Ο Φέλιξ Μπόρχα ήταν επιθετικός. Ή τουλάχιστον αυτό δήλωνε στη φορολογική του δήλωση. Ήρθε στη χώρα μας και τον Ολυμπιακό με το παρατσούκλι «καγκουρό», προφανώς διότι είχε τη μπάλα κρυμμένη στο μάρσιπο και δεν την έβγαζε ποτέ για να τη σπρώξει στα δίχτυα, αλλά εδώ μας άρεσε περισσότερο το «Κόμπρα του Κίτο» και αυτό καθιερώθηκε σε dt. Στην πορεία ο Νίκος Αλέφαντος μας χάρισε το υπέροχο «Ξεκωλιαστής των αντίπαλων σέντερ – μπακ», που μπορεί να μην έγινε ποτέ, αλλά ελάχιστα πράγματα «έγραψαν» τόσο καλά όσο αυτό. Πάντως, αν έπρεπε να ανοίξει ένα κατάστημα, ως διασταύρωση καγκουρό με κόμπρα, μόνο pet – shop θα μπορούσε να ανοίξει. Και όχι από τα φλώρικα με τα κουταβάκια και τα παπαγαλάκια, αλλά με κροκόδειλους, φίδια, ιγκουάνα και άγρια θηρία – όπως ήταν και ο ίδιος.
8. Χρήστος Δημόπουλος | Γραφεία Τελετών «Ο Φονιάς»
Χρήστος – Σπύρος – Φούκος Δημόπουλος. Ίσως η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική τριανδρία υπήρξε ποτέ στην υφήλιο. Μύθοι. Τιτάνες. Γίγαντες. Αλλά σαν το Χρήστο Δημόπουλο, κανείς. Διότι ο Χρήστος ήταν ο «Φονιάς». Διότι έβαλε ΕΚΕΙΝΟ το γκολ στη Γιουβέντους. Διότι μπορεί να δοκίμασε να το επαναλάβει άλλες 100 φορές και η μπάλα «να μην του έκανε το χατίρι» (έτσι το λέμε ακόμα κι όταν έβγαινε εκτός ΟΑΚΑ), αλλά εκείνος το δοκίμαζε ξανά και ξανά. Πέρα από την πλάκα όμως, ήταν παιχτάρα. «Φονιάς» κανονικός. Και μόνο ένας τέτοιος «Φονιάς», θα μπορούσε με επιτυχία, διακριτικότητα και σεβασμό να κάνει όλες τις ετοιμασίες για το ταξίδι προς την τελευταία κατοικία.
