Παραθέτω τα λόγια του σπουδαίου ανδρός ακριβώς όπως τα είπε: «Τον είδα στο τουρνουά Κ-21 της Τουλόν. Όμως είχαμε μια συγκεκριμένη μισθολογική κλίμακα και δεν θέλαμε να πληρώσουμε το ποσό που ζητούσαν. Τότε η Μάντσεστερ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπαιξε ένα φιλικό κόντρα στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας κι όλοι είπαν στον Σερ Άλεξ "πρέπει να τον πάρεις". Εγώ επέμεινα να μην σπάσει η ισορροπία που υπήρχε στους μισθούς, για να μην δημιουργηθούν προβλήματα στα αποδυτήριά μας».
Εδώ κάνουμε μια παύση για να αποκαλύψουμε δυο σημαντικά πράγματα. Το ένα, ίσως να το έχετε ήδη καταλάβει, εφόσον αναφέρθηκε το όνομα της Σπόρτινγκ Λισαβόνας και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - προφανώς ο παίκτης στον οποίον αναφέρεται ο σπουδαίος ανήρ, είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος πίσω από τον μύθο, αυτός που χυλοπίτιασε τον Κριστιάνο Ρονάλντο για να μην χαλάσουν οι ισορροπίες στα αποδυτήρια; Είναι ο Ζεράρ Ουγιέ, ο τότε προπονητής της Λίβερπουλ.
Το ζουμί όμως βρίσκεται παρακάτω…
«Ίσως να είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα με τον Κριστιάνο, αλλά είχαμε τον Κιούελ που ήταν τρομερός εκείνη την εποχή». Επαναλαμβάνω για την περίπτωση που τα μάτια σας κάνουν πουλάκια: «ΕΙΧΑΜΕ ΤΟΝ ΚΙΟΥΕΛ». Και κλείνει λέγοντας: «Εκείνη την εποχή ο Κιούελ ήταν τρομερός και πολύ πεινασμένος αλλά είχε έναν πολύ άσχημο τραυματισμό. Ύστερα απ' αυτό δεν είχε ξανά την ίδια αυτοπεποίθηση, ούτε την ίδια όρεξη».
Συνοψίζοντας λοιπόν: η Λίβερπουλ το 2003 είχε την ευκαιρία να πάρει τον Κριστιάνο Ρονάλντο, να αλλάξει την ιστορία της πιθανότατα, την ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου και ίσως του ευρωπαϊκού. Να πάρει τίτλους στην Αγγλία, να χτυπήσει Τσάμπιονς Λιγκ, να «τη σπάσει» στη Γιουνάιτεντ, να αναπτύξει μια άλλη δυναμική, τόσο μεγάλη που κανένας Μαστσεράνο, κανένας Σουάρες, Τσάμπι Αλόνσο ή Κουτίνιο δεν θα σκεφτόταν ούτε καν να φύγει για να πάει κάπου αλλού και να πάρει τίτλους, αλλά ένα σωρό σπουδαίοι παίκτες θα είχαν σαν όνειρο να φορέσουν τη φανέλα της και να παίξουν στο «Άνφιλντ». Και δεν τον πήρε, για να μην δώσει λεφτά που θα μπορούσαν να χαλάσουν τις ισορροπίες στα αποδυτήρια, αλλά κυρίως διότι είχε τότε ΤΟΝ ΧΑΡΙ ΚΙΟΥΕΛ.
Είναι σαν να λέμε ότι:
- Μπορείς να πάρεις στον Παναθηναϊκό τον Λεβαντόφσκι ή τον Φαλκάο, αλλά εσύ παίρνεις τον Ροντρίγκο Σόουζα ή τον Τόργκελε ξερωγω. Oh wait…
- Έχεις την ευκαιρία να πάρεις στην ομάδα σου στο ΝΒΑ τον Λεμπρόν Τζέιμς, αλλά εσύ λες «ρε συ, παιχτάρα αυτός ο Ζάζα Πατσούλια, πεινασμένος, με βλέμμα που ρίχνει αναίσθητη αγελάδα». Κι αντί να τον ταϊσεις δυο πιτόγυρα για να μην είναι πια πεινασμένος, τον επιλέγεις αντί του Λεμπρόν.
- Υπάρχει διαθέσιμος για τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ταινία ο Αλ Πατσίνο κι εσύ επιλέγεις το Θανάση Τσαλταμπάση.
- Θέλεις να κάνεις το πάρτυ γενεθλίων της κόρης σου κι ενώ έχεις τα χρήματα και τα κονέ να φέρεις τους Coldplay, εσύ διαλέγεις να φέρεις τους Onirama «για να κάνουμε κέφι».
- Κοιτάς την ατζέντα σου για να βγεις το βράδυ καμιά βόλτα. Βλέπεις πάνω - πάνω το όνομα της Ιρίνα Σάικ. Κι από κάτω βλέπεις το όνομα «Μαίρη Συνατσάκη». Και πληκτρολογείς το τηλέφωνο της δεύτερης. Γιατί αυτός είσαι.
