Ναι, αυτό ήταν πάρτι. Μια ελληνική βραδιά και όχι όπως την έχουμε μάθει στα μπαρ και τα ελληνάδικα. Ποδοσφαιρικά, αυθεντικά και με θράσος, με τρίμπαλο και πρόκριση μέσα στην Γλασκόβη. Εκεί που είχες συνηθίσει σε τέτοιες περιπτώσεις να βλέπεις μια ομάδα να παίζει φοβισμένα και να περιμένει να διαβάσει τον αντίπαλο πριν τον χτυπήσει στις αντεπιθέσεις ή τις στημένες μπάλες, απολάμβανες ένα νεανικό σύνολο που διψάει για διάκριση και δεν φοβάται τίποτα.
Όχι ότι δεν το είχαμε δει αυτό από το παιχνίδι του Γεώργιος Καραϊσκάκης, κάθε άλλο μάλιστα παρά το γεγονός ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν υπέρ της Εθνικής Ελλάδος.
Εκεί όπου όλοι τρελάθηκαν με τον Καρέτσα.
Αλλά αυτή είναι η μαγεία της Εθνικής. Δεν φοβάται και παίζει για τη φανέλα. Και ακόμα και κάνει λάθη, στην πορεία μαθαίνει από αυτά και επιστρέφει ακόμα δριμύτερη. Το καταλάβαμε άλλωστε από τη ρεβάνς κόντρα στη Σκωτία.
Γίνεται να μην στηρίζεις αυτή την ομάδα;
Σίγουρα έχεις βαρεθεί να ακούς την ατάκα «αυτή την Εθνική Ελλάδος γουστάρεις να τη βλέπεις» μόνο που αυτό ο quote περιγράφει 100% την αλήθεια πίσω από την επιτυχία της, του προπονητή Ιβάν Γιοβάνοβιτς, του σταφ και πάνω από όλα των παικτών που την απαρτίζουν. Ναι, είναι βαρετό να το ακούς συνέχεια, είναι όμως υπέροχο να τη βλέπεις και συνέχεια.
Σήμερα έχει Ivan Ball, σήμερα είναι μία ωραία μέρα για το ελληνικό ποδόσφαιρο
Είναι σαν το παιδί που ωριμάζει σταδιακά και κάνει τα πρώτα του βήματα προς ένα καλό πανεπιστήμιο, αλλά από την πορεία του αισθάνεσαι ότι έχει όλα τα εφόδια να διαπρέψει και στη ζωή του μετέπειτα, εφόσον προφυλαχθεί από κακοτοπιές και προκλήσεις.
Αυτή είναι η Εθνική του Γιοβάνοβιτς, τα τρομερά μωρά του Ιβάν που έχουν κάνει όλο τον κόσμο από εκεί που αποκαλούσε την «γαλανόλευκη»… Εθνική Μυκόνου, ξαφνικά να γεμίζει γήπεδα για πάρτη της και να αδημονεί για την επόμενη μεγάλη πρόκληση.
Γιατί κακά τα ψέματα, με την πρόκριση επί της Σκωτίας και αυτού του μεγαλειώδους 3-0 που μας ανέβασε στην πρώτη κατηγορία του Nations League δεν εξασφαλίσαμε κάποια πρόκριση, παρά μόνο βάλαμε τις βάσεις για καλύτερες μελλοντικές κληρώσεις. Αλλά και να μην το καταφέρναμε τελικά, υπάρχει κανείς που θα γυρνούσε την πλάτη σε αυτή τη Εθνική;
Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ. Σε αυτό το σύνολο που παίζουν μέσα 17χρονοι και 18χρονοι βασικοί, γουστάρεις να τους στηρίζεις. Όχι μόνο να τους βλέπεις.
Το «μοντέλο Γιοβάνοβιτς» έχει ήδη πετύχει και μας έχει κάνει να λατρέψουμε την Εθνική Ελλάδος. Καιρός ήταν κάποιος να φέρει κοντά έναν διχασμένο κόσμο.
