Άλλοι κουβαλάνε σταυρούς και εικονίτσες, άλλοι βγάζουν το σακάκι τους και άλλοι πιάνουν τα μόρια (ντράπηκα που το έγραψα έτσι, το ομολογώ) των συμπαικτών τους.
Γούρια είναι αυτά και δεν μπορείς να κάνεις πολλά όταν μιλάμε στην εξίσωση μπαίνει ένας άνθρωπος που πιστεύει στις προλήψεις.
Μόλις μάθαμε ότι ένας από αυτούς είναι ο Πολ Γκασκόιν, ο άγγλος μεσοεπιθετικός που άφησε το δικό του στίγμα για εκείνα που σκαρφίστηκε εντός γηπέδων και -ακόμα περισσότερο- για εκείνα που άφησαν να του συμβούν όταν συνταξιοδοτήθηκε. Δεν είμαστε εδώ, όμως, για να κάνουμε φλάσμπακ στο γεμάτο περιπέτειες βιος του, αλλά για να εστιάσουμε σε μια αποκάλυψη την οποία έκανε με περίσσιο θάρρος (και παραστατικότητα) στο πλαίσιο μιας φιλανθρωπικής εκδήλωσης.
«Στα αποδυτήρια έβλεπα το πέος του Λες Φέρντιναντ και το ορκίζομαι, το μέγεθός του ήταν τέτοιο που έκανε το δικό μου να φαίνεται μικρό», παραδέχεται για την κοινή τους συνύπαρξη κάτω από τα χρώματα της εθνικής Αγγλίας και συνεχίζει ως εξής: «Του είπα μια φορά 'Λες, άσε με να αγγίξω αυτό το πράγμα' κι εκείνος με άφησε. Βγήκα στον αγώνα, έπαιξα πολύ καλά και σκόραρα. Σκέφτηκα πως αυτό είναι καταπληκτικό. Και κάπως έτσι, στον επόμενο αγώνα στο Γουέμπλεϊ του είπα ξανά 'Λες, βγάλ' το έξω'. Κάθε φορά, λοιπόν, που παίζαμε με την εθνική, ο Λες ήταν σε φάση 'τελείωνε και κάνε ότι έχεις να κάνεις, Γκάζα».
Μην σε ξανακούσω να κράζεις των Γιάννη Ιωαννίδη και τον Άγγελο Αναστασιάδη.
