Ο Τζανλουίτζι Μπουφόν υπήρξε το απόλυτο «Νο 1». Σίγουρα κάτω από τα δοκάρια. Πρώτα στην Πάρμα, μετά στη Γιουβέντους και πάντα με την Εθνική Ιταλίας. Την αγαπημένη του Ιταλία που τον κάλεσε ξανά και σήμερα είναι επικεφαλής της αποστολής της Εθνικής ομάδας του Λουτσιάνο Σπαλέτι. Ένας ρόλος που στο παρελθόν είχαν αναλάβει ο Λούκα Βιάλι και πριν από αυτόν ο Τζίτζι Ρίβα. Δεν είναι τυχαίες επιλογές.
Εμείς φτιάξαμε ένα βίντεο με ορισμένα facts που ενδεχομένως δεν γνώριζες για τον κορυφαίο γκολκίπερ:
Αλλά για να γίνει κάποιος πρωταθλητής, για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο, πρέπει να δώσει πολλά από τον εαυτό του. Απαιτούνται θυσίες και στερήσεις. Και συχνά, το να είσαι δυνατός στο γήπεδο δεν σημαίνει ότι είσαι και εκτός αυτού. Έτσι, ο Τζίτζι γνώρισε τον πόνο και την ευαλωτότητα, και μάλιστα όταν βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του, έπαθε κατάθλιψη.
Το θυμάται στο βιβλίο του και το αναφέρει σε μια συνέντευξη που έδωσε στον υποδιευθυντή της Corriere della Sera, Άλντο Κατσούλο, και στη στήλη του στο DiPiù: «Ήταν στα τέλη του 2003. Μπροστά μου άνοιξε ένα κενό. Άρχισα να κοιμάμαι άσχημα. Ξάπλωνα και με έπιανε άγχος, σκεπτόμενος ότι δε θα μπορούσα να κλείσω μάτι». Περιγράφει επίσης ένα περιστατικό στο γήπεδο: «Μια κρίση πανικού: πίεση στο στήθος, δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Σκέφτηκα ότι δεν ήθελα να βρίσκομαι εκεί και ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να παίξω αυτό το παιχνίδι». Πρόκειται για τον αγώνα Γιουβέντους - Ρετζίνα και ο ίδιος θυμάται: «Πήγα στον προπονητή των τερματοφυλάκων, ένας σπουδαίος επαγγελματίας και άνθρωπος: ο Ιβάνο Μπορντόν. Με καθησύχασε: “Τζίτζι, δεν είναι απαραίτητο να παίξεις”. Πήρα ανάσα. Είδα τον δεύτερο τερματοφύλακα, τον Κιμέντι, που είναι πολύ καλός φίλος μου, να ζεσταίνεται. Και σκέφτηκα ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια κρίσιμη στιγμή της καριέρας μου, της ζωής μου».
Ο Τζίτζι έδειξε δύναμη, αποφασισμένος με τον εαυτό του. «Είπα: “Τζίτζι, αν δεν μπεις στο γήπεδο αυτή τη φορά, δημιουργείς ένα προηγούμενο με τον εαυτό σου. Ίσως σου συμβεί μια δεύτερη φορά και μετά άλλη μία. Και δε θα μπορέσεις ποτέ ξανά να παίξεις”. Έτσι μπήκα στο γήπεδο. Έκανα αμέσως μια καλή απόκρουση, που έσωσε το αποτέλεσμα, γιατί τελικά κερδίσαμε 1-0...» Ωστόσο, το πρόβλημα παρέμενε. Στον Άλντο Κατσούλο ομολογεί: «Ο γιατρός της Γιουβέντους, Ρικάρντο Αγρίκολα, έκανε τη διάγνωση, που επιβεβαιώθηκε από την ψυχοθεραπεύτρια: Κατάθλιψη».
Αρνήθηκε να πάρει φάρμακα, γιατί φοβόταν ότι θα γινόταν εξαρτημένος. Η λύση ήταν να πάει «στην ψυχοθεραπεύτρια μόνο τρεις ή τέσσερις φορές, αλλά μου έδωσε μια πολύτιμη συμβουλή: να καλλιεργώ άλλα ενδιαφέροντα, να μην εστιάζω αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο». Από εκεί γεννήθηκε το πάθος του για τη ζωγραφική, τον Μαρκ Σαγκάλ και τον πίνακα Η Βόλτα. Όσον αφορά τα οικογενειακά, ο Τζίτζι Μπουφόν έχει αλλάξει άποψη για τις διευρυμένες οικογένειες. «Κάποτε δεν πίστευα σε αυτές. Τώρα κατάλαβα ότι είναι ένας πλούτος. Αρκεί να έχεις γενναιοδωρία και υπομονή».
