Σε ποιον Έλληνα μπορείς να πεις ότι το Euro 2004 δεν ήταν ένα καλό Euro; Και να ισχύει κάτι τέτοιο, άντε να το παραδεχτεί μπροστά στην απόλυτη τρέλα της εποχής. Εκείνο το καλοκαίρι, 20 χρόνια πριν, ετοιμαζόμασταν για Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ενώ παράλληλα βρισκόμασταν σε μια διαφορετική διάσταση, παρακολουθώντας την Εθνική μας ομάδα να κερδίζει την μία ομάδα μετά την άλλη εκτός και τελικά να κατακτά το βαρύτιμο τρόπαιο.
Αν όμως ρωτήσεις κάποιον ξένο, τι θα σου πει; Σαφώς και θα σταθεί στην κατάκτηση του τροπαίου από τον Δαυίδ της διοργάνωσης απέναντι στους υπόλοιπους Γολιάθ, αλλά ακόμα και σε αυτό θα έχει να σου πει ότι έπαιξε το χειρότερο ποδόσφαιρο. Let’s face it, παίξαμε με καρδιά αλλά τα παιχνίδια εκείνα δεν αντιστοιχούν και σε ποδοσφαιρική πανδαισία.
Ας βάλουμε τα facts κάτω και να δούμε ποια ήταν τα θετικά και ποια τα αρνητικά του Euro 2004, και στο τέλος να δούμε ποια έχουν μεγαλύτερη ισχύ.
Όχι απλά γκολ, γκολάρες
Όσο ωραίο και αν ήταν το γκολ εκείνο του Χαριστέα κόντρα στη Γαλλία, δεν μπορούμε να το χρεώσουμε σαν γκολάρα. Εκείνο όμως το μυθικό τακουνάκι του Ιμπραΐμοβιτς κόντρα στην Ιταλία, του Μανίς κόντρα στην Ολλανδία ή του Ρούι Κόστα απέναντι στην Αγγλία, ήταν υπέροχα highlights.
Οι απογοητεύσεις ήταν πολλές
Από πού να το πιάσουμε και από πού να το αφήσουμε; Το Euro 2004 ήταν η αρχή της πτώση του Κριστιάν Βιέρι, ο Ραούλ απογοήτευσε μέχρι να βρει τον εαυτό του μέσα στην επόμενη σεζόν, ενώ η Γερμανία ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση της διοργάνωσης μαζί με την Ιταλία. Ίσως όχι μεγαλύτερες από την «μπεκάτσα» του Ντέιβιντ Μπέκαμ στη διαδικασία των πέναλτι κόντρα στην Πορτογαλία.
Το «χειρουργείο» σε βάρος της Λετονίας
Ίσως η πιο συμπαθητική ομάδα μετά την Ελλάδα για κάθε ποδοσφαιρόφιλο ήταν εκείνη τη Λετονία. Με κορυφαίο παίκτη τον Μάρις Βερμπακόφσκις που ήρθε για μια χρονιά και στον Εργοτέλη, η Λετονία ήταν κοντά στη μεγαλύτερη έκπληξη της ιστορίας της κόντρα στη Γερμανία. Αντί όμως να πανηγυρίσει είδε τον διαιτητή, Μάικ Ράιλι να της αρνείται δύο πεντακάθαρα πέναλτι. Το τελικό 0-0 εννοείται ότι πανηγυρίστηκε, αλλά αν δεν υπήρχε ο χειρουργός από την Αγγλία σίγουρα τα πανηγύρια θα ήταν εντονότερα.
Η «αποκάλυψη» της διοργάνωσης
Αν έπρεπε να βάλουμε στη σειρά την Εθνική μας, τον Ολλανδό Τζόνι Χάιτινχα, τον Πορτογάλο Μιγκέλ και τον Γουέιν Ρούνεϊ ποιο(ν) θα διαλέγατε για καλύτερο «μπαμ». Ξέρουμε ότι θα ψηφίσετε Ελλάδα, αλλά λόγω διάρκειας και καριέρας θα καταλήξουμε ότι το ξεπέταγμα του Γουέιν Ρούνεϊ ήταν το μεγαλύτερο κέρδος εκείνης της διοργάνωσης.
Η «έκπληξη»
Ελλάδα προφανώς. Γίνεται αλλιώς;
Το θέαμα;
Καλύτερα να μην μιλήσουμε για αυτό.
Έχετε λοιπόν τα key points και τώρα καλείστε να αποφασίσετε. Ήταν τελικά ένα καλό Euro εκείνο του 2004; Αναμένουμε τα comments στο feed μας στο facebook.
