Και αν δεν γίνει αυτό… Ώπα, έγινε! Από τα ξημερώματα της Πέμπτης, οι φίλοι του Ολυμπιακού δε θα ξανατραγουδήσουν το γνωστό σύνθημα. Γιατί το όνειρο το τρελό έγινε αληθινό. Πήρε σάρκα και οστά στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι Πειραιώτες έπρεπε να περιμένουν 99 χρόνια και 116 λεπτά για να πανηγυρίσουν το πρώτο τους ευρωπαϊκό, το οποίο σημειωτέον αποτελεί το πρώτο ευρωπαϊκό της χώρας σε συλλογικό επίπεδο. Το τέρμα του Ελ Κααμπί στο 26ο λεπτό της παράτασης ήταν αρκετό ώστε να βγάλει τους φίλους του Ολυμπιακού στους δρόμους. Να τους λυτρώσει, να τους… αναγκάσει να πάνε ξενύχτηδες σήμερα το πρωί στη δουλειά. Όχι ότι θα έχουν κάποιο πρόβλημα με όλο αυτό.
Τα παιδιά του Πειραιά, που για χάρη τους τραγουδούσε και χόρευε η Μελίνα Μερκούρη σήκωσαν το Europa Conference League. Έγραψαν την πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία του Ολυμπιακού, σε μία ιστορική νύχτα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η ισπανική Marca περιγράφει τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ως τον Δία στον Όλυμπο. Σε αυτές τις στιγμές, όλα τα κλισέ συγχωρούνται. Η κατάκτηση του Europa Conference League είναι τεράστια για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στρέφει τα βλέμματα της Ευρώπης για λίγες ώρες στους φτωχοδιάβολους του ποδοσφαίρου. Είναι μία δικαίωση για μία διοίκηση που έκανε υπομονή, επένδυσε, πίστεψε στο όραμα και απολαμβάνει τον γλυκό καρπό της επιτυχίας.
Ούτε Milko Cup, ούτε Intertoto. Europa Conference League λέγεται και δεν έχουμε πολλά από δαύτα
Μία αναδρομή στο ποιος έχει σηκώσει τις δύο προηγούμενες χρονιές το Europa Conference League αρκεί για να καταλάβεις το μέγεθος του επιτεύγματος. Το πρώτο το κατέκτησε η Ρόμα, το δεύτερο η Γουέστ Χαμ. Το τρίτο ο Ολυμπιακός. Ναι, δεν έχει σε καμία περίπτωση τη λάμψη του Champions League, ούτε και τον βαθμό δυσκολίας του Europa League, αλλά απέχει χίλια μίλια μακριά από το να χαρακτηριστεί Milko Cup και Intertoto. Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η δημιουργία του Europa Conference League, είχαμε αναφέρει πως αυτή είναι η διοργάνωση που πρέπει να στοχεύσουν οι ελληνικοί σύλλογοι. Αυτό είναι το ταβάνι μας και αν υπάρχει πλάνο και σοβαρότητα όλα μπορούν να συμβούν.
Στα 3 χρόνια δημιουργίας του Europa Conference League, ο ΠΑΟΚ έχει βρεθεί δύο φορές στην 8άδα και ο Ολυμπιακός το κατέκτησε. Οποιοσδήποτε προσπαθεί να μειώσει την επιτυχία, τότε τον συμβουλεύουμε να ψαχτεί με τον εαυτό του γιατί έχει αρκετά θέματα να λύσει. Και αυτά βγαίνουν προς τα έξω.
Οπαδοί που αξίζουν την κούπα και χούλιγκαν που αξίζουν την χλεύη
Εδώ στην Ελλάδα έχουν μάθει να διαχωρίζουμε τους φίλους μίας ομάδας σε φιλάθλους και οπαδούς. Όπου φίλαθλος θεωρείται ο ηθικός και nice guy, ενώ ο οπαδός το… κακό σπυρί. Έφτασε η στιγμή να τα ξεχωρίσουμε. Οπαδός είναι εκείνος που αγαπάει παθολογικά την ομάδα του. Ζει γι’ αυτήν, στεναχωριέται όταν χάνει, συγκινείται όταν κερδίζει. Ο οπαδός είναι συνδεδεμένος με τον σύλλογο που υποστηρίζει. Δεν είναι μόνο τα 90 λεπτά του ποδοσφαίρου και τα 40 λεπτά του μπάσκετ. Είναι μία τελετουργία. Είναι οι αναμνήσεις, είναι οι χαρές και οι λύπες που μοιράζεσαι με τα… αδέρφια σου. Η αγωνία πριν τον αγώνα, η διαφωνία με τους συνοπαδούς σου στη δύσκολη στιγμή, ο χρόνος που σπαταλάς για τη μεγάλη σου αγάπη, η στιγμή που δακρύζεις όταν έρχεται η δικαίωση, οι συζητήσεις που κάνεις με τους φίλους σου. Είναι αυτό που σε κρατάει όταν η καθημερινότητα γίνεται σκληρή και αποτελεί αποκούμπι. Ο χουλιγκανισμός είναι η σκοτεινή πλευρά του οπαδισμού. Αυτά τα δύο πρόσωπα τα είδαμε και στην Opap Arena. Από τη μία οπαδοί που πίστεψαν και ταξίδεψαν για χάρη του Ολυμπιακού μέχρι την Τόπολα όταν η ομάδα τους είχε το βαρύ 1-4 στην πλάτη και χούλιγκαν που έσπασαν τις τουαλέτες του γηπέδου επειδή θεωρούν την ομάδα προέκταση του πέους τους. Ας πάνε κι αυτοί σε ψυχολόγο μαζί με εκείνους που μειώνουν την εκάστοτε επιτυχία.
Σήμερα είναι μέρα γιορτής, μία μέρα χαράς για τον Ολυμπιακό. Και ένα παράδειγμα για το τι πρέπει να κάνουν σωστά οι υπόλοιπες ομάδες.
