Η ζωή στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό έχει τους δικούς της κανόνες. Το να υποστηρίζεις το “τριφύλλι” τα τελευταία 12 χρόνια είναι μία διαδικασία που σε σκληραγωγεί. Παίζει με τα συναισθήματά σου και διαλύει την ψυχική σου υγεία. Αυτό θα στο επιβεβαιώσει κάθε φίλαθλος του Παναθηναϊκού που έχει ξεχάσει τι γεύση έχει το πρωτάθλημα και δεν βλέπει φως στο τούνελ. Ας είμαστε ρεαλιστές και ας μην εθελοτυφλούμε. Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού δεν είναι εκείνο που κάνει περήφανο τους οπαδούς του. Αν υπάρχει ένα τμήμα που καταφέρνει να κρατάει ψηλά τη σημαία είναι το αντίστοιχο του μπάσκετ, αλλά αυτή είναι μία συζήτηση που θα την κάνουμε κάποια άλλη στιγμή. Ενδεχομένως στο κοντινό μέλλον.
Οι φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται άδειοι. Δεν είναι απλώς γκρίνια ή μιζέρια. Αισθάνονται κουρασμένοι και δεν μπορούν να χαρούν γι’ αυτό που βλέπουν. Μέσα σε όλη αυτή τη γκρίζα αθλητική καθημερινότητα, υπάρχουν αναλαμπές και πράγματα που μπορούν να κάνουν τους φίλους της ομάδας να χαρούν. Για παράδειγμα ποδοσφαιριστές που ταυτίζονται με το “τριφύλλι” και το τιμούν. Παίκτες όπως ο Μπερνάρ που στην τελευταία του παράσταση στο “Απόστολος Νικολαΐδης” δάκρυσε γι’ αυτή τη διετία που πέρασε στα μέρη μας.
Ένας Βραζιλιάνος μάγος που λοιδορήθηκε αλλά έκλεισε στόματα. Καλά όχι ότι δεν είναι σύνηθες να συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα. Μία λάθος πάσα ή ένα χαμένο τετ α τετ αρκεί για να χαρακτηριστείς “άμπαλος”, “παλτό”, “σαπάκι”. Ο Μπερνάν ήταν γνωστό πως δε θα συνεχίσει να αγωνίζεται στη χώρα μας. Είχε πάρει την απόφαση να επιστρέψει στην πατρίδα του και να φορέσει τη φανέλα της Ατλέτικο Μινέιρο. Θα μπορούσε να προστατεύσει τα πόδια του, να γίνει αδιάφορος, να περάσει μία ήρεμη χρονιά απολαμβάνοντας τη χλιδή των νοτίων προαστίων μαζί με την οικογένειά του.
Αντ αυτού αποτέλεσε τον καταλύτη του “τριφυλλιού”. Σήκωσε όλο το βάρος και αν δεν είχε τραυματιστεί στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος, τότε ίσως η ιστορία να είχε γραφτεί διαφορετικά. Όπως διαφορετικά θα είχε γραφτεί αν ο Γιάννης Αλαφούζος δεν είχε πάρει την απόφαση να απολύσει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και να φέρει στη θέση του τον Φατίχ Τερίμ. Μία ποδοσφαιρικά ακατανόητη απόφαση που όπως αποδείχθηκε οδήγησε τους “πράσινους” στην αποτυχία.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τα παιδιά του δεν έπιασαν ταβάνι. Απλώς ανέδειξαν το ταβάνι του Παναθηναϊκού με την υπάρχουσα διοίκηση. Θα καταφέρει η κατάκτηση του Κυπέλλου να “γλυκάνει” την χρονιά; Ενδεχομένως. Ωστόσο το σημαντικότερο είναι πως για τον Μπερνάν αξίζει να φύγει από τη χώρα μας μ’ έναν τίτλο. Θα είναι δίκαιο και ελπίζουμε να γίνει πράξη.
