«Είμαι γιατρός» αναφωνεί ο Κώστας Ευρυπιώτης σε ένα παλιό επεισόδιο των «Απαράδεκτων» καθώς σπάει η φωνή του από την ένταση. Φυσικά δεν είναι γιατρός. Τρελός είναι. Αλλά εκείνος νιώθει Θεός. Άλλωστε η ιδιοφυία από τη ζούρλα (την πραγματική) ένα τσακ απέχει. Μία τόσο δα στιγμούλα και «κρακ»· σπάει κάτι μέσα σου, αρχίζει το βλέμμα και αγριεύει, οι κινήσεις σου μυρίζουν φόνο, αφροί στολίζουν το στόμα σου και, έτσι απλά, παίρνεις φόρα και τρέχεις τσίτσιδος στα δάση. Πόσους και πόσους καλύτερους από εμάς δεν τους θέρισε η τρέλα; Και τώρα μακάριοι ουρλιάζουν την αλήθεια τους στο φεγγάρι (και πίσω τους τρέχουνε σκυλιά). Αδέρφια κουράγιο, εσείς καλά είστε, εμείς οι «άλλοι» δε σας καταλαβαίνουμε.
Έτσι και ο Τάκης ο Γκώνιας, τίμιος μεσοεπιθετικός με σημαντική καριέρα, όψιμος τηλεσχολιαστής και ο τωρινός προπονητής της Καλλιθέας. «Εγώ είμαι ο ειδικός» κραύγαζε στη συνέντευξη τύπου μετά την άδικη (;) ήττα της ομάδος του από τον Απόλλωνα Σμύρνης. Όχι δεν τον έσφαξαν οι διαιτητές. Απλά το «νέο ποδόσφαιρο» που ευαγγελίζεται είναι πολύ μεγάλο για να χωρέσει στα «μικρά» και ξερά χορτάρια της Football League. Δεν τα λέμε εμείς, δεν το τεντώνουμε το πράγμα. Ο ίδιος τα είπε μπροστά στην κάμερα, κοιτώντας την κάμερα με ύφος πέντε Γκουαρντιόλα: «Γράψτε τα όπως τα λέω. Θα προσπαθήσω να αλλάξω το ποδόσφαιρο. Εύχομαι να εμπνεύσω κι άλλους προπονητές να παίξουν αυτό το στυλ, που είναι πολύ δύσκολο να εκπαιδευτεί, για να αλλάξει και η ποδοσφαιρική εικόνα της Ελλάδας».
Και δεν λέω, μακάρι να είναι έτσι. Μακάρι σε τρία χρόνια από τώρα να του κάνει αφιέρωμα το έγκυρο «Four Four Two». Να μιλάει για το θαύμα της Καλλιθέας, για το πώς διαπρέπει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, για το πως ο mastermind Takis Gonias αλλάζει τον ρου της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Αλλά, αλίμονο, κρίνοντας από αυτά που είδαν τα μάτια μας και άκουσαν τα αυτιά μας, ο mastermind Takis θα τους ρωτάει: «Ξέρετε τι σύστημα παίζω; Ξέρετε; Δεν ξέρετε; Πώς να ξέρετε αφού εγώ είμαι ο ειδικός». Και, λογικά, μετά θα γυρίζουν τα μάτια του ανάποδα, θα φαίνεται το ασπράδι από την ιδιοφυία –και όχι την τρέλα.
Επαναλαμβάνω: μακάρι να είναι όπως τα λέει. Δε θέλει κανείς μας να αποτύχει, το αντίθετο. Άλλωστε στις αντιδράσεις του είδαμε τους κολλητούς μας. Όπως όταν το τσακάλι «διπλανός» μας υποστήριζε ότι θα πάρει υποτροφία στο Πολυτεχνείο, αλλά ακόμη δεν είχε γράψει πάνω από δέκα στα Μαθηματικά ποτέ. Όπως όταν στο πανεπιστήμιο χρωστούσε ο άλλος φίλος 38 στα 40 μαθήματα, αλλά γεμάτος πάθος επιχειρηματολογούσε για το πως θα υποστηρίξει τη διατριβή του στη Χαϊδελβέργη. Όπως όταν ο κιθαρίστας ξάδελφος μας, με τεράστια πορεία σε δύο διαφορετικές μπάντες της γειτονιάς, ξίνιζε τα μούτρα του γιατί το απέραντο κοινό των 30 ατόμων δεν κατάλαβε το σόλο του. Εμείς δε θέλουμε το κακό του· το αντίθετο, μακάρι να καταφέρει καλά με την Καλλιθέα.
Απλά, μέχρι να πραγματοποιηθούν κάποιοι πρώτοι στόχοι, καλό είναι να κρατάει ένα πιο χαμηλό προφίλ –όπως όλοι μας. Γιατί κινδυνεύει να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στη Μεγάλη Βίβλο με τίτλο «Λόγια μεγάλων προπονητών» -όπως ο Σούλης ο Παπαδόπουλος και τόσοι άλλοι. Γιατί στην παρούσα φάση, με το βιογραφικό του μεγάλο προπονητή δεν τον λες, viral τον λες με αυτά που ξεστομίζει.
