Το 1993 κατέκτησε το χρυσό στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Το 2002 ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου στην Ιντιανάπολις. Το 2005 έφτασε στην πηγή αλλά το νερό το ήπιε η Εθνική Ελλάδος. Στο ευρωμπάσκετ του 2022 πήρε ξανά το χάλκινο. Τώρα έφτασε η δική της στιγμή. Από σήμερα και μέχρι το 2027, η Γερμανία είναι πρωταθλήτρια κόσμου. Η καλύτερη ομάδα του πλανήτη. Θα ήταν διαφορετική η ιστορία αν υπήρχαν οι Γιόκιτς και Μίσιτς; Ξεκάθαρα. Από την άλλη αν οι ΗΠΑ κατέβαζαν την αφρόκρεμα στις Φιλιππίνες θα υπήρχε συζήτηση για το χρυσό; Όχι.
Ωστόσο την ιστορία την γράφουν οι παρόντες. Τα «πάντσερ» έπαιξαν το πιο ουσιαστικό μπάσκετ και στις δύο πλευρές του παρκέ. Είχαν υπεροπλία. Το απόλυτο σύνολο. Το ανίκητο σύνολο. Στον τελικό απέναντι στους Σέρβους το μπασκετικό ξύλο δεν έλειψε. Αποδείχθηκαν πιο ανθεκτικοί, πιο έτοιμοι πνευματικά, πιο ήρεμοι, πιο σωστοί στις τελικές αποφάσεις. Οι Σέρβοι απέδειξαν γιατί είναι η μεγαλύτερη μπασκετική σχολή του πλανήτη. Το ματς δεν τους πήγε όπως το ήθελαν, είχαν τις ευκαιρίες τους αλλά τελικά έχασαν με 83-77.
Αυτά είναι τα παιδιά του Dirk Nowitzki. Του ενδεχομένως κορυφαίου Ευρωπαίου καλαθοσφαιριστή όλων των εποχών. Ο σπόρος του είναι αυτή η σπουδαία γενιά. Ο Dirk έκανε τα παιδιά στη Γερμανία να αφήσουν για λίγο το ποδόσφαιρο και να ασχοληθούν με τη «σπυριάρα». Να ονειρευτούν πως κάποτε θα γίνουν εκείνοι που θα ξεπεράσουν τον Dirk. Θα κάνουν υπερήφανη τη χώρα τους και θα γράψουν ιστορία. Σ’ ένα κράτος που δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να ρίξει χρήματα στις υποδομές, το αποτέλεσμα είναι αυτό που είδαμε στα κλειστά γήπεδα στις Φιλιππίνες. Οι Γερμανοί που κάποτε ήταν ένα μπασκετικό ανέκδοτο είναι το σύνολο που δε θέλεις να έχεις απέναντί σου. Ρίχνουν 100άρες όταν χρειαστεί, ξέρουν να κερδίζουν κλειστά ματς με μπασκετικό ξύλο άμα λάχει. Η Ελλάδα έχει πολλά μαθήματα να πάρει από τους Γερμανούς. Από την οργάνωσή τους, από την μπασκετική (πλέον) παιδεία τους. Από την αγάπη που δείχνουν στην πατρίδα τους.
Το Βερολίνο απόψε δε θα καεί, γιατί δεν είναι όλοι τους τρελοί. Αλλά έχουμε κάθε λόγο να υποκλιθούμε με σεβασμό στα πολύτιμα μαθήματα που μας έδωσαν.
