«Η ομάδα που αγοράζει ό,τι κινείται», «έτσι ξέρω κι εγώ να παίρνω πρωταθλήματα Ευρώπης», «να τη δούμε με μικρότερο μπάτζετ», μπλα, μπλα, μπλα. Όλα τα παραπάνω κλισέ έχουν ακουστεί και γραφτεί τα τελευταία -τουλάχιστον- 25 χρόνια για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Κάποια άντεξαν στον χρόνο, κάποια όχι. Αλλά επειδή κανείς δεν κρύβεται από την αλήθεια, η ιστορία έρχεται να δικαιώσει τους πραγματικά σκληρούς, τους πραγματικά σπουδαίους, τους πραγματικά ανθεκτικούς. Και ο σύλλογος από τη Μαδρίτη είναι δίχως αμφιβολία ο μεγαλύτερος σύλλογος του πλανήτη. Τουλάχιστον όσον αφορά τα δύο δημοφιλέστερα ομαδικά αθλήματα, το ποδόσφαιρο (που γεννάει οπαδούς) και το μπάσκετ. Η Ρεάλ Μαδρίτης καταφέρνει να βρίσκει τον δρόμο προς την κορυφή με κάθε τρόπο. Δεν καταλαβαίνει από κακουχίες. Σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκεται, μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο μ’ έναν αέρα που δεν τον συναντάς σε άλλο club. Έχει την αύρα, το μέταλλο, το ένστικο της πρωταθλήτριας που θα επιβιώσει. Όπως εύστοχα σχολίασε ο καλός συνάδελφος, Αλέξανδρος Λοθάνο, αναφέροντας το σχόλιο του του Ισπανού στατιστικολόγου Αλέξις Ταμάγιο (Mister Chip): «Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η μοναδική ομάδα που, μέσα από το φέρετρο και κάτω από δύο μέτρα γη, βγάζει τα τέσσερα καρφιά και βγαίνει σφυρίζοντας και με τα ρούχα καθαρά».
Είναι ο Ρόκυ Μπαλμπόα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Δεν την ξεγράφεις ποτέ. Την περσινή σεζόν κατάφερε να κατακτήσει ίσως το πιο δύσκολο κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης/Champions League από τα 14 που έχει στη συλλογή της. Παρί Σεν Ζερμέν, Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι έπεσαν θύματα μέχρι να φτάσει στον τελικό και να κερδίσει την Λίβερπουλ. Μία Λίβερπουλ που το βράδυ της Τρίτης την σκόρπισε στους «πέντε ανέμους». Οι «κόκκινοι» γνώρισαν τη μεγαλύτερη εντός έδρας ευρωπαϊκή ήττα, με το 2-5 να μοιάζει τιμητικό. Η Ρεάλ ήταν σαρωτική, ήταν εκπληκτική, ήταν απλώς... Ρεάλ Μαδρίτης.
Κάρλο Αντσελότι, θαυμαστά τα έργα σου
Τον έχουν αμφισβητήσει. Ποτέ δεν τον είχαν στη λίστα με τους κορυφαίους προπονητές του πλανήτη. Δεν είναι εκκεντρικός όπως ο Ζοσέ Μουρίνιο, δεν έχει την λάμψη του Ζινεντίν Ζιντάν, οι ομάδες του δεν έπαιξαν ποτέ εξωφρενικό ποδόσφαιρο όπως εκείνες του Κλοπ και Γκουαρδιόλα. Αλλά τι να το κάνεις; Ποιος το σηκώνει στο τέλος το... ασημικό; Ο Κάρλο το τσακάλι. Κάτοχος 4 Champions League (δύο με Μίλαν, δύο με Ρεάλ Μαδρίτης), στις 2 Νοεμβρίου του 2022 έγινε ο πολυνίκης προπονητής στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Champions League με 103 νίκες, ξεπερνώντας τον Άλεξ Φέργκιουσον.
Οι ομάδες έχουν την ταυτότητα του προπονητή τους. Κάθε ομάδα εμφανίζει στις 4 γραμμές στοιχεία από την προσωπικότητα του. Η σημερινή Ρεάλ Μαδρίτης έχει κοινά στοιχεία με τη Μίλαν του Πίρλο, Γκατούζο, Ζέεντορφ, Μαλντίνι, Κακά. Είναι αλύγιστη και δαντελένια. Δεν έχει τουπέ αλλά είναι σκληρή σαν ατσάλι. Αν κάνεις το λάθος και την υποτιμήσεις, τότε θα σε πετάξει στα σκοινιά και δε θα σε αφήσει να βγεις όρθιος από το ρινγκ. Κάνει κάθε φίλο του αθλήματος, να την αγαπήσει και να τη στηρίξει. Δεν τα παρατάει ποτέ, δεν βερμπαλίζει, είναι μια αντι-σταρ ομάδα όπως ακριβώς ο cool δημιουργός της.
Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει κάνει ήδη check-in για τους 8 της διοργάνωσης. Εκεί δε θα βρίσκεται -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- η Λίβερπουλ. Η καταπληκτική ομάδα του Κλοπ έκανε τον κύκλο της. Ο Γερμανός τεχνικός σπάει το κεφάλι του για το τι πρέπει να αλλάξει ώστε να γίνει το restart από τη νέα χρονιά. Ο Κλοπ είναι η ψυχή του Λίβερπουλ. Και πρέπει να χτίσει την επόμενη μέρα στα απαραίτητα υλικά.
