Εδώ και δύο Μουντιάλ βλέπουμε τα ματς από τον καναπέ δίχως άμεσο ενδιαφέρον, καθώς η Εθνική μας ομάδα δεν έχει καταφέρει να βρεθεί στα γήπεδα της Ρωσίας και του Κατάρ. Δεν πειράζει όμως, μας έχει μείνει η γλυκιά ανάμνηση από το Μουντιάλ του 2014 και τη συμμετοχή μέχρι τους «16».
Πού ξέρεις, μπορεί ο Γκουστάβο Πογιέτ να καταφέρει να μας στείλει σε κάποια τελική φάση με την ανανεωμένη «γαλανόλευκη».
Στα του Μουντιάλ του Κατάρ τώρα
Σαφώς και από όσα ματς έχουμε δει μέχρι σήμερα στο Μουντιάλ 2022, τα παιχνίδια στα οποία έπαιζε το Κατάρ είχαν ξεκάθαρο αουτσάιντερ και διαφορετικό φαβορί. Οι οικοδεσπότες κατάφεραν πέρα από το να δημιουργήσουν αρνητική ατμόσφαιρα με τα όσα τους καταλογίζουν για πέρα από το ποδόσφαιρο, να μετατραπούν στο αγωνιστικό ανέκδοτο της διοργάνωσης καθώς δεν μπόρεσαν επ ουδενί να αποτελέσουν εμπόδια για τις Ολλανδία, Σενεγάλη ή Εκουαδόρ αλλά να αποδείξουν παράλληλα ότι απέχουν αρκετά ακόμα από το να αποκτήσουν ποδοσφαιρική κουλτούρα.
Τρία ματς, τρεις ήττες και πάλι καλά να λένε που σκόραραν και ένα γκολ μπροστά στο κοινό τους. Παρόλα αυτά το να γίνουν σάκος του μποξ δεν το γλίτωσαν.
Οι φίλαθλοί τους νόμιζαν ότι θα κατακτούσαν το τρόπαιο.
Για όποιον του αρέσουν οι συγκρίσεις, μπορούμε να πούμε με κάθε αντικειμενικότητα ότι η Εθνική μας ομάδα όχι απλά θα τα πήγαινε πολύ καλύτερα στον όμιλο, αλλά αν αντάμωνε με αυτή την Εθνική Ομάδα του Κατάρ δεν θα δυσκολευόταν να πάρει το ροζ φύλλο αγώνος.
Στην Ελλάδα τους κράζουμε και κάνουμε κριτική για το θέαμα που παρουσίασαν αλλά μήπως θα έπρεπε να θυμηθούμε και τα δικά μας χάλια στο πρώτο μας Μουντιάλ το 1994; Τότε που πήγαμε με τουπέ και αισιοδοξία από τα «πάρτι» των προκριματικών και φύγαμε με 10 γκολ στην πλάτη και το μόνο που μάθαμε ήταν οι τεμενάδες του Μαχλά και τα βρισίδια του Παναγούλια.
Σαφώς και η Ολλανδία του Ντεπάι δεν είναι Αργεντινή των Μπατιστούτα-Μαραντόνα, η Σενεγάλη ακόμα και χωρίς τον Μανέ δεν είναι Νιγηρία των Κανού - Φίνιντι, ακόμα και το Εκουαδόρ δεν πλησιάζει τη Βουλγαρία του Στόιτσκοφ, ωστόσο οι αριθμοί δείχνουν ότι η σύγκριση σε πρεμιέρα δεν είναι με την ελληνική πλευρά.
Σαφώς και στην Ελλάδα έχουμε ποδοσφαιρική κουλτούρα, τουλάχιστον πολύ πιο μπροστά από εκείνη του Κατάρ αλλά καλό είναι να μην το παρακάνουμε με το κράξιμο, ειδικά από τη στιγμή που δεν μας συμφέρει.
Απολογισμός Κατάρ: 3 ήττες, 1 γκολ ενεργητικό, 7 γκολ παθητικό
Απολογισμός Ελλάδας: 3 ήττες, 0 γκολ ενεργητικό, 10 γκολ παθητικό
Είπαμε, δεν μας συμφέρει.
