Τελευταία φορά που μπήκαν στα πλέι οφ ήταν το 2006 και δεν έπαιζε καν ο Στογιάκοβιτς καθώς είχε γίνει ανταλλαγή με τον (τότε) Ρον Αρτέστ. Ούτε καν ο Ντίβατς δεν βρισκόταν στο ρόστερ. Δεν πετάμε άκυρα ονόματα, αλλά για να καταλάβεις πόσο διαφορετικοί ήταν οι Κινγκς σε σχέση με το σήμερα, κυρίως όμως με την εικόνα του ρόστερ την οποία μας έκαναν να τους λατρέψουμε.
Αν υπάρχει μια ομάδα που κέρδισε τον άτυπο τίτλο συμπάθειας στις αρχές του 2000 λόγω του ελκυστικού τρόπου παιχνιδιού αλλά και αυτού που άξιζε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, η ομάδα του Σακραμέντο την είχε κερδίσει και με το παραπάνω.
Τότε που είχε στην αρχική πεντάδα τους παρακάτω παικταράδες:
Φέτος κάτι αλλάζει
Είναι δεδομένο ότι από τους νέους φαν του ΝΒΑ σχεδόν κανείς δεν θα υποστηρίζει τους Κινγκς, με αρκετούς μάλιστα να απορούν γιατί υπάρχουν στο χάρτη. Από το 2006 και έπειτα είναι σαν να κάνουν μόνιμο tanking -σ.σ. δηλαδή βγαίνουν τελευταίοι για να διαλέγουν ψηλά στο ντραφτ- αλλά κάθε χρόνο τερματίζουν στον πάτο, ή έστω κοντά σε αυτόν. Από εκείνη την ομάδα των Ουέμπερ-Στογιάκοβιτς και παλιότερα του «White Chocolate» Τζέισον Ουίλιαμς, όποιος και αν ήρθε δεν κατάφερε ποτέ να επαναφέρει το πνεύμα νικητή στην πρωτεύουσα της Καλιφόρνια.
Φέτος έχουν γίνει φοβερά πράγματα στο ΝΒΑ.
Και αν σε πολλούς άρεσε ο ΝτεΜάρκους Κάζινς μόνος δεν γινόταν να επαναφέρει αυτό το καταραμμένο σωματείο σε αισιόδοξες ημέρες. Μας έδωσε την ψευδαίσθηση κάποια στιγμή ο Ταϊρίκ Έβανς στις αρχές του 2009-10 αλλά η μιζέρια παράμεινε στο Σακραμέντο.
Εδώ που τα λέμε η διοίκηση στις επιλογές του ντραφτ έχει αποδειχτεί χειρότερη και από τον Μάικλ Τζόρνταν. Ξεχνιέται άλλωστε το ότι επέλεξαν στο ντραφτ του 2011 τον δικό μας Τζίμερ Φριντέτ αντί για τους Κλέι Τόμπσον, Καουάι Λέοναρντ ή Τζίμι Μπάτλερ, ή το 2018 τρελάθηκαν με τον Μάρβιν Μπάγκλεϊ που δεν παίζει καν πλέον σε αυτούς και δεν τους ένοιαξαν οι Λούκα Ντόντσιτς, Τρέι Γιανγκ, Σάι Γκίλγκεους-Αλεξάντερ ή έστω Τζάρεν Τζάκσον.
Ο κόουτς Μάικ Μπράουν φάνηκε να τα βρίσκει σκούρα στην αρχή καθώς η ομάδα ξεκίνησε με 4 ήττες αλλά μετά από 17 συνολικά αναμετρήσεις το ρεκόρ γράφει 10 νίκες και 7 ήττες. Οι «Βασιλιάδες» παίζουν ωραίο, μετρημένο και πολλές «καυτό» μπάσκετ, έχουν έναν «δολοφόνο» στην περιφέρεια Ντ’ Άαρον Φοξ, τους «βομβιστές» Χουέρτερ και Μίτσελ στα πλάγια, τον Ντομάντας Σαμπόνις σε καλά φεγγάρια, τον ώριμο και πάντα πολύτιμο Χάρισον Μπαρνς και έναν Μαλίκ Μονκ που έχει πάρει προσωπικά την περσινή αποτυχία των Λέικερς και σπέρνει τρόμο κάθε φορά που κρατάει την μπάλα.
To σερί 7 νικών μπορεί να διακόπηκε μετά την ήττα από τους Χοκς, αλλά κανείς δεν έχει να πει κάτι αρνητικό για αυτή την ομάδα. Ειδικά από τη στιγμή που θύματά τους έχουν πέσει ομάδες όπως το Μαϊάμι, το Μπρούκλιν ακόμα και το Γκόλντεν Στέιτ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μας έχουν πείσει ακόμα ότι μπορούν να κρατηθούν σε τόσο υψηλό επίπεδο, ούτε και ότι θα μπουν απευθείας στα πλέι οφ. Αλλά και στα πλέι ιν τουρνουά να προκριθούν θα είναι μεγάλη επιτυχία για έναν ρομαντικό οργανισμό ο οποίος θα είχε πέσει σε χαμηλότερη κατηγορίας αν ίσχυαν υποβιβασμοί στο ΝΒΑ.
Δεν ξέρουμε αν το έχει η χρονιά με την ανάδειξη των αουτσάιντερ σε παγκόσμιο αθλητικό επίπεδο – καλή ώρα τους Γιούτα Τζαζ στο ΝΒΑ ή στο Μουντιάλ τις Ιαπωνία και Σαουδική Αραβία που κέρδισαν τα μεγαθήρια, Γερμανία και Αργεντινή αντίστοιχα- η ουσία είναι ότι στο φετινό ΝΒΑ και ειδικά στη Δύση μας αρέσει πολύ αυτό που βλέπουμε από τους Κινγκς.
Ειδικά για όσους τους παρακολουθούσαν στις αρχές των 00’s ,ακόμα και αν δεν τους υποστήριζαν, οι «Βασιλιάδες» της σεζόν 2022-23 έχουν κάθε λόγο να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Κάποιες συμπάθειες δεν ξεχνιούνται ποτέ.
