Από το χθεσινό ματς της Επίσημης Αγαπημένης με την πολύπαθη Ουκρανία, ίσως το μοναδικό στατιστικό που θα μείνει στην ιστορία από την σχετικά εύκολη νίκη, είναι το ρεκόρ των 41 πόντων του Γιάννη μας. Όμως όσοι λίγο μεγαλύτεροι έχουμε λιώσει σε VHS τον μυθικό τελικό του ‘87 κόντρα στην Σοβιετική Ένωση, είχαμε έναν άλλο λόγο να συγκινηθούμε.
Και ας μας έλειψε η μετάδοση του Δημήτρη Χατζηγεωργίου.
Ο παίκτης με το Νο5 στη φανέλα για την Ουκρανία, είχε το όνομα Τσατσένκο στην πλάτη και η σύνδεση με τον αγαθό γίγαντα του ‘87 ήταν άμεση. Ο που βρέθηκε χτες στον δρόμο της Εθνικής, δεν έχει καμία σχέση με τον Βλάντιμιρ Τσατσένκο που θυμόμαστε. Και πώς θα μπορούσε να έχει ο Ιβάν με μόλις 1,97 ύψος και τα 80 του κιλά; Ο νεαρός Ουκρανός shooting guard είναι σαν το mini me του Βλάντιμιρ που βλέπει τον κόσμο από τα 2,21 και με τη μάζα των 141 κιλών που είχε το 1987, μόνο να φανταστούμε μπορούμε το σοκ της πρόσκρουσης που είχε ο Παναγιώτης Γιαννάκης με τον αγκώνα του θηριώδη σοβιετικού σέντερ.
Ο Βλάντιμιρ παρά το σχεδόν τρομακτικό παρουσιαστικό που του χάριζε η εντυπωσιακή του σωματοδομή και το πορνογραφικό μουστάκι, είχε το παρατσούκλι αγαθός γίγαντας και αυτό ακριβώς ήταν με την μπάλα στα χέρια. Στην Ελλάδα φυσικά τον θυμόμαστε από την περίφημη αγκωνιά στον Γιαννάκη, μια αγκωνιά για την οποία ο ίδιος ο Τσατσένκο ζητάει συγγνώμη, τι αγαθός γίγαντας θα ήταν άλλωστε, κάθε φορά που συναντάει τον Δράκο και έχουν συναντηθεί πολλές φορές από τότε. Βλέποντας το βίντεο ξανά και ξανά από όλες τις οπτικές γωνίες, δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία για το ότι ο Τσαρσένκο δεν είχε καμία πρόθεση να χτυπήσει τον Γιαννάκη. Έχοντας διαφορά ύψους 30 πόντους από τον κορυφαίο Έλληνα point guard, ήταν εκτός του οπτικού του πεδίου καθώς κατέβαζε την μπάλα από το ύψος της στρατόσφαιρας που τη μάζεψε.
Στην 16χρονη καριέρα του έχει κατακτήσει τόσο το Euroscar, όσο και το Mr.Europa, ενώ το 2015 μπήκε και επίσημα στο Hall of Fame της FIBA. Έμεινε στην ιστορία του παγκόσμιο μπάσκετ ως ο παίκτης που κατάφερνε να μπλοκάρει τρεις αντιπάλους ταυτόχρονα γύρω από τη ρακέτα επιτρέποντας στους συμπαίκτες του να μαζέψουν ριμπάουντ πιο εύκολα κι από το να έκοβαν ώριμα σύκα τον Αύγουστο. Ταυτόχρονα ήταν αρκετά καλός σουτέρ για το ύψος του.
Ακόμα και τόσα χρόνια μετά από την πικρή γεύση που του άφησε το ασημένιο μετάλλιο του 1987 μιλάει για τα καλύτερα λόγια για την Ελλάδα και τους Έλληνες και εκτός από τη φιλία που έχτισε με τον Παναγιώτη Γιαννάκη χάρη σε εκείνη την ατυχή αγκωνιά, αναφέρει πάντα την σπουδαία προσφορά του Νίκου Γκάλη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Μπορεί ο Ιβάν Τσατσένκο να μην έχει τελικά καμία σχέση με τον Βλάντιμιρ, όμως για όλους εμάς τους προληπτικούς είναι ο καλύτερος οιωνός για την πορεία της Επίσημης Αγαπημένης στο Eurobasket του 2022.
