Δεν είναι υπερβολή ότι το συγκεκριμένο άθλημα οφείλει πολλά στο σύγχρονο άρχοντα των κρίκων, ο οποίος έχει σαρώσει τα πάντα στο διάβα του. «Δυνάστης» πραγματικός, ο Λευτέρης Πετρούνιας πρόσθεσε άλλο ένα μετάλλιο στο λαιμό του και πλέον στόχος του είναι επιτέλους να πάρει μία μέρα ρεπό από τον περασμένο Οκτώβριο.
Θα ταίριαζε πολύ στην περίπτωσή του η κλισεδιά «δεν έχει αντίπαλο», η αλήθεια είναι όμως ότι είχε και μάλιστα πολλούς. Αρχικά η ηλικία του (32 ετών) απέναντι σε έξι νεότερους και πολύ πιο φρέσκους από εκείνον αθλητές του τελικού και ύστερα τα χειρουργεία στους ώμους και τα πόδια (τα δύο μέρη που καταπονούνται περισσότερο σε αυτό το άθλημα). Κακά τα ψέματα όμως, μεγαλύτερο εμπόδιο από τα δύο παραπάνω είναι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός στην Ελλάδα ο οποίος «ματώνει». Δεν είναι δικά μας λόγια αλλά του ίδιου.
Η επιτυχία των αθλητών κρύβει τα προβλήματα του αθλητισμού μας.
Ο κλασικός αθλητισμός επιστρέφει
Μέχρι και το 2004 ο κόσμος ήταν κάθε καλοκαίρι συνδεδεμένος με τα κορυφαία γκαλά του κλασικού αθλητισμού, τότε που αφήναμε τα μπάνια μας γιατί ξέραμε ότι ρίχνει ακόντιο ο Κώστας Γκατσιούδης και η Μιρέλα Μανιάνι, τρέχει ο Κώστας Κεντέρης και η Κατερίνα Θάνου, ανεβαίνει στους κρίκους ο Δημοσθένης Ταμπάκος ή σηκώνουν τα βάρη και σπρώχνουν τη Γη προς τα κάτω οι αρσιβαρίστες Πύρρος Δήμας, Λεωνίδας Σαμπάνης, Κάχι Καχιασβίλι κ.α.
Τις τελευταίες μέρες ωστόσο στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που πραγματοποιούνται σε Μόναχο και Ρώμη ακούμε συνεχώς τον Εθνικό μας Ύμνο και πανηγυρίζουμε μετάλλια σε στίβο (5), κολύμβηση (3), κωπηλασία (4), καλλιτεχνική κολύμβηση (1) και τώρα στη γυμναστική. Συνολικός αριθμός μεταλλίων 14. Ο αριθμός είναι τεράστιος αν σκεφτούμε τι περνάνε οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, τι στερούνται και κυρίως πόση βοήθεια αν έχουν από χορηγούς για να μπορέσουν να βρίσκονται στο κορυφαίο επίπεδο που απαιτείται για να παραστούν σε τέτοιες διοργανώσεις.
Το κατόρθωμα των συγκεκριμένων αθλητών είναι τεράστιο και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Γιατί είμαστε τόσο αδιάφοροι με τον στίβο;
Όσο για τον Λευτέρη Πετρούνια αυτό ήταν έκτο του συνολικά χρυσό μετάλλιο και έβδομο συνολικά σε 10 ευρωπαϊκούς τελικούς. Ένας άνθρωπος, πραγματικός πρωταθλητής που μας έκανε να ξεχάσουμε τις μέρες που ο Ταμπάκος σάρωνε τα πάντα στο άθλημα των κρίκων, που δεν σταμάτησε ποτέ να είναι πιστός στο ραντεβού του με την κορυφή, όσα χρόνια και αν έχουν περάσει. Τώρα είναι η ώρα να χαλαρώσει γιατί το αξίζει. Όχι γιατί θέλει να τελειώσει την καριέρα του, αλλά γιατί θέλει επιτέλους να το διασκεδάσει. Έτσι και αλλιώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024 στο Παρίσι δεν είναι και τόσο μακριά.
«Έχω δώσει κάποιες υποσχέσεις στον εαυτό μου. Έχω δώσει και την ψυχή μου γι' αυτό το άθλημα». Σου αξίζει η ξεκούραση, όπως και η μπίρα που θες να πιείς. Στην υγειά σου τεράστιε πρωταθλητή.
