Ο Έλληνας είναι οπαδός της νίκης. Πολλές φορές δεν τον ενδιαφέρει αν η νίκη θα έρθει με καλό ποδόσφαιρο και θα κλείσει τα μάτια όταν η ομάδα του ευνοηθεί από την διαιτησία ή την τύχη. Η παιδεία μας στον αθλητισμό είναι συνυφασμένη με το αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και όταν η ομάδα δεν παίρνει το πολυπόθητο αποτέλεσμα, η απογοήτευσή μας είναι πολλαπλάσια για εκείνη. Δεν βλέπουμε την πρόοδο, ούτε τα red flags. Είμαστε προσκολλημένοι με το τι θα γράψει ο φωτεινός πίνακας και στα σχόλια μετά τον αγώνα. Το τρίτο ημίχρονο είναι και το αγαπημένο μας. Εκεί που τα δίνουμε όλα και ρουφάμε κάθε λεπτομέρεια. Η πορεία της Εθνικής Ελλάδος και η ιστορία του Έλληνα οπαδού με την «επίσημη αγαπημένη» είναι ο καθρέφτης μας. Λίγοι είναι εκείνοι που στηρίζουν την Εθνική στα δύσκολα, πολλοί είναι εκείνοι που παρακαλάνε για μία πρόσκληση (για εισιτήριο ούτε λόγος) όταν έρχονται οι επιτυχίες.
Αυτή είναι μία πικρή ιστορία που ας αφήσουμε στην άκρη για αρχή. Διότι η Εθνική Ελλάδος που δημιουργεί ο Γκουστάβο Πογέτ αρχίζει και αρέσει. Ο Ουρουγουανός προπονητής θέλει η «γαλανόλευκη» να έχει τη δική του ταυτότητα και τα πρώτα δείγματα γραφής επιβεβαιώνουν την φιλοσοφία που θέλει να περάσει. Το ξεκίνημα στο Nations League είναι ενθαρρυντικά. Νίκες με Βόρεια Ιρλανδία, Κόσοβο και Κύπρο. Αντιπάλους που δεν αποτελούν φόβητρα αλλά στο πρόσφατο παρελθόν δυσκολευόμασταν να κερδίσουμε ομάδες αντίστοιχης δυναμικής.
Η Εθνική του Πογέτ αποπνέει φρεσκάδα. Έχει δημιουργηθεί ένα σύνολο με ταλαντούχα παιδιά που θεωρούν ως τιμή να φορούν την «γαλανόλευκη». Δεν βάζουν τον εαυτό τους πάνω από την Εθνική και μετά από χρόνια φαίνεται πως έχει επιστρέψει η... υγεία. Σφυρηλατείται μέσω των νικών και οι επιτυχίες δε θα αργήσουν να έρθουν. Υπάρχει όρεξη, φρεσκάδα και όραμα. Η Ελλάδα του Πογέτ είναι ένα σύνολο που σου αρέσει να το βλέπεις και δεν σου αρέσει να το αντιμετωπίζεις. Έχει μετρήσει 288 αγωνιστικά λεπτά χωρίς να δεχτεί γκολ και αυτό μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Αλλά το σημαντικότερο είναι πως μετά από χρόνια δημιουργείται ένα σύνολο που θα σε κάνει να θέλεις να το στηρίξεις. Η τοξικότητα είναι παρελθόν και κανείς δεν κάνει αγγαρεία. Ο Μαυροπάνος, ο Μπακασέτας, ο Λημνιός, ο Σιώπης και τα υπόλοιπα παιδιά βαδίζουν σ’ ένα δρόμο επιτυχιών. Μπορεί να βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή, αλλά η θετική ενέργεια, η φρεσκάδα και η βελτίωση φαίνονται με γυμνό μάτι. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν σε κάνει να βαριέσαι. Δεν θα του γυρίσεις την πλάτη για να δεις Netflix, ούτε για να πας για ποτό. Θα γίνει η προτεραιότητα στην διασκέδαση του κάθε φιλάθλου και σύντομα θα ξαναφέρει τον κόσμο πίσω στο γήπεδο.
Και αυτή θα είναι μόνο η αρχή.
