Δεν έχει να κάνει τόσο με το DNA ή το βάρος της φανέλας κάποιας εκ των Λίβερπουλ ή Ρεάλ, αν και σε κάθε τελικό διοργάνωσης το εκτόπισμα του λογότυπου υπερτερεί στις δύσκολες στιγμές. Στο φετινό τελικό του Champions League ωστόσο, που οι δυο φιναλίστ κουβαλάνε φανέλες-βαρίδια, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για ειδικό βάρος φανέλας και επιτυχίες του παρελθόντος. Αμφότερες είναι κατά γενική ομολογία οι κορυφαίες ομάδες των τελευταίων ετών στη συγκεκριμένη διοργάνωση και στον τελικό του Παρισιού παίζουν και έναν άτυπο αγώνα πρεστίζ. Εκείνο του σύγχρονου «Αυτοκράτορα» της Ευρώπης, πολύ περισσότερο από μία ρεβάνς εκείνου του Τελικού του 2018.
Ωστόσο για να μην γελιόμαστε πέρα της κατάκτησης του τροπαίου από τη Ρεάλ με το τελικό 3-1, όλοι θυμούνται τη βραδιά-καριέρας του γκαφατζή της ζούγκλας, Λόρις Κάριους που από τερματοφύλακας της Λίβερπουλ μετατράπηκε σε MVP της Βασίλισσας. Από εκείνο τον τελικό στη Ρεάλ ακόμα σκέφτονται γιατί δεν σούταραν περισσότερο προς το τέρμα, ενώ οι αμυντικοί της Λίβερπουλ θυμούνται έντρομοι κάθε γύρισμα της μπάλας στον «καλύτερο παίκτη» της αντιπάλου με το αυτογκόλ να εγκυμονεί ανά πάσα στιγμή.
Τα έχει γράψει για εκείνο τον Τελικό ο Κώστας Χρήστου.
Φέτος όμως τα πράγματα είναι αλλιώς
Μία τετραετία αργότερα το σκηνικό έχει αλλάξει άρδην καθώς η Λίβερπουλ έχει αποβάλλει πλήρως πλέον το nickname του «Loser» που της είχαν προσάψει στα πέτρινα χρόνια της Πρέμιερ Λιγκ. Ο Γιούργκεν Κλοπ έχει περάσει τη στόφα του νικητή που τόσο έλειπε από το Μερσεϊσάιντ και από το 2018 και έπειτα είναι συνεχώς μέσα στις κούπες, φέρνοντας πίσω τη χαμένη υπερηφάνεια σε κάθε φίλαθλο των ρεντς. Δεν χρειάζεται να κάνουμε κάποια κριτική ή ανάλυση στρατηγικής, το θέμα είναι ότι η Λίβερπουλ δεν παίζει πλέον για να αποδείξει ότι μπορεί να φτάσει στην κορυφή, αλλά αγωνίζεται σαν υπερδύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που θέλει να επεκτείνει τις επιτυχίες της.
Τι είπε για τον Γιούργκεν Κλοπ ο συγγραφέας του βιβλίου «Jurgen Klopp: The Social One».
Από την άλλη πλευρά η Ρεάλ Μαδρίτης έχει βαλθεί να κερδίσει συμπάθειες παντού με τις συγκινήσεις που προσφέρει, τους αποκλεισμούς των Παρί και Μάντσεστερ Σίτι, κυρίως όμως διότι βλέπει αυτό το δίπολο Λούκα Μόντριτς και Καρίμ Μπενζεμά να αποτελεί εγγύηση σε κάθε δύσκολη στιγμή. Αν υπάρχει ένα ραβδάκι των θαυμάτων αυτό το κατέχουν οι δυο αστέρες της «βασίλισσας» που φέτος έχουν μια μεγάλη ευκαιρία να δείξουν πως υπάρχει ζωή και μετά τον Κριστιάνο Ρονάλντο στο Champions League. Ίσως αυτή τη φορά να είναι η Ρεάλ εκείνη που θέλει να αποδείξει κάτι, αλλά σε ένα τελικό αυτά δεν μετράνε και τόσο. Ειδικά από τη στιγμή που θα αντιμετωπίσει τη σύγχρονη αντίζηλή της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
To μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός ο τελικός δεν θα έχει καμία σχέση με εκείνον του 2018, απόψε θα δούμε έναν αγώνα όπως θα θέλαμε να είναι. Με Σαλάχ να παίζει κανονικά, τα ηθικά αμφότερων στα ύψη και κυρίως, χωρίς Κάριους.
