O Βαϊμάκης μία μέρα πριν το είχε δηλώσει στεγνά: Δεν εμπιστεύομαι τον τύπο, ούτε να μου αλείψει βούτυρο στο ψωμί. Ήταν βέβαια μία εποχή δύσκολη, όπου ο Κώστας αναρωτιόταν -και δικαίως- τι δουλειά έχουν ένα σωρό περίεργοι τύποι σε αυτή την δύσμοιρη Liverpool. Κάτι Ragnar Klavan, κάτι Moreno, o Lovren φυσικά που ακόμη δεν είχε αρχίσει να λέει ότι είναι ο καλύτερος αμυντικός στο μαγαζί και φυσικά, ο Karius, που παρότι γνώριζαν όλοι πως δεν έχει τα κότσια και τις ικανότητες να διαγωνιστεί με μία από τις καλύτερες ομάδες στον πλανήτη, μπήκε κάτω από τα δοκάρια.
Όταν ο Κώστας Βαϊμάκης έγραφε για την -τότε- άμυνα της Liverpool.
Έλα όμως που σε εκείνο τον τελικό, όσο και να έτρεξε ο Mane, όσες μπαλιές και αν προσπάθησε να βγάλει ο Alexander Arnold, την Real δεν την έπαιρνες ακόμη και αν είχες τάξει λαμπάδα στην εκκλησία. Παρακολουθήσαμε όλοι του Ratpack παρέα το ματς σε γνωστή ιρλανδική pub της Αθήνας. Ανάμεικτες οι μπλούζες, ανάμεικτα τα συναισθήματα και τα πρώτα μπινελίκια έπεσαν όταν ο Sergio Ramos κατέβασε τον Salah από τον ώμο. Να θυμηθούν όλοι, Ρεαλίτες και Λιβερπούλιανς, ότι ο Salah το 2018 έβγαζε φωτιές από τα πόδια και δεν τον σταματούσες με τίποτα. Κάποιοι είπαν πως τον κατέβασε επίτηδες, άλλοι ότι μπλέχτηκε και τον κατέβασε κατά λάθος και όποια και αν είναι η αλήθεια, η Liverpool έμεινε χωρίς Salah πολύ νωρίς.
Και μπορεί οι πιο ψαγμένοι να μιλήσουν εκείνο το βράδυ για τον Benzema και τον Casemiro, για τον Toni Kroos και τον αδιανόητο Gareth Bale, αλλά η εμφάνιση του Karius ήταν από εκείνες που δεν ήθελες να δεις σε ένα τελικό. Ειλικρινά, χίλιες φορές να έβλεπες την Liverpool να έδινε μία τίμια μάχη και να έχανε από την σαφώς ανώτερη Real, αλλά η εμφάνιση του Karius σε γέμιζε θλίψη. Ερχόντουσαν στο μυαλό τα λόγια του Βαϊμάκη ότι «ακόμη και ένας τενεκές φέτα κάνει καλύτερη άμυνα από τον Lovren», ενώ ο κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος, πέρα του ότι είχε στολίσει τον Karius με ό,τι βρισιά ήξερε, αναρωτιόταν πως θα ξαναπαίξει μπάλα. Και ειλικρινά, αν ρωτάτε εμάς εδώ, εκείνο το βράδυ πιστέψαμε πραγματικά ότι η καριέρα του Karius τελείωσε. Ότι σίγουρα θα έβρισκε κάπου σπίτι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα τον έβαζαν κάπου βασικό. Και ο Allison έφαγε πέντε γκολ εκείνη την χρονιά από την Liverpool, αλλά η εμφάνιση του ήταν πολύ πιο τίμια. Απλά έτυχε σε μία Liverpool που πετούσε.
Τα πάντα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρό και εκείνη η βραδιά, είχε ως highlight τα διθυραμβικά γκολ του Gareth Bale με τον Karius να αναρωτιέται τι ακριβώς πήγε στραβά. Στο τέλος, έμεινε με μία κλαμμένη φάτσα και τους συμπαίκτες του να τον παρηγορούν. Σίγουρα όμως, ΣΙΓΟΥΡΑ, κάποιοι από αυτούς είπαν από μέσα τους «πώς μπλέξαμε με αυτό το ταγάρι;». Οι φανς από το Merseyside σίγουρα το είπαν. Γιατί παιδιά, υπάρχουν κακές βραδιές στο ποδόσφαιρο και υπάρχουν και εκείνες που δεν ανακάμπτεις ποτέ. Όσα κύπελλα και να σηκώσει η Liverpool, εκείνη την βραδιά δεν θα την ξεχάσει. Όπως αντιστοίχως η Milan δεν θα ξεχάσει την Κωνσταντινούπολη κ.ο.κ. Έτσι πάνε αυτά. Κάποιες νίκες, μένουν περισσότερο από τις άλλες. Το ίδιο και οι ήττες.
Με τον τελικό να είναι μόλις μερικές ανάσες μακριά, παρακαλάμε δύο πράγματα. Να δούμε ωραίο, καθαρό ποδόσφαιρο και όχι ενέργειες που θα μας κάνουν να αισθανόμαστε ρεζίλια – ο καθένας για όποια ομάδα στηρίζει. Τουλάχιστον αυτή την φορά δεν υπάρχει Karius και ας ελπίσουμε πως το βούτυρο θα μείνει σπίτι για τις φρυγανιές και όχι για τα γάντια.
Και ας κερδίσει ο καλύτερος.
