Βράδυ Κυριακής. Ο Παναθηναϊκός, λίγες ημέρες μετά την ιστορική ψηφοφορία των μελών του Ερασιτέχνη για τη μετακόμισή του στον Βοτανικό, υποδέχεται τον ΠΑΟΚ για την 3η αγωνιστική των playoff. Με την αυτοπεποίθηση να ξεχειλίζει, το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς καταφέρνει να πάρει το τρίποντο Ευρώπης, σε μία πανηγυρική ατμόσφαιρα.
Στον απόηχο του ντέρμπι, ο Ραζβάν Λουτσέσκου καταφέρνει να κερδίσει και πάλι τις εντυπώσεις. Αρνητικές, αυτή τη φορά. Με τον Ρουμάνο τεχνικό να φεύγει με σκυμμένο το κεφάλι για πρώτη φορά κόντρα στον Παναθηναϊκό (σ.σ. στις προηγούμενες αναμετρήσεις με το «τριφύλλι» είχε το απόλυτο με 6 νίκες), γίνεται αρνητικός πρωταγωνιστής και αρχίζει την γκρίνια για τη διαιτησία. Αναφέρεται στο πέναλτι που δε δόθηκε στην ομάδα του λόγω του VAR, στο κατά πόσο αυτό επηρεάσε τους παίκτες του και αρνείται να αναφερθεί στην ουσία του παιχνιδιού. Αφενός προσβλητικό για όλους όσοι ασχολούνται με το άθλημα, αφετέρου άκρως επικίνδυνο.
Ο τεχνικός του ΠΑΟΚ, της ομάδας με τα περισσότερα υπέρ της πέναλτι στην κατηγορία (ανεξαρτήτως αν ήταν σωστές οι αποφάσεις αν και ομολογουμένως αμφίρροπες τις περισσότερες φορές), πετάει την μπάλα στην κερκίδα και αρνείται να δώσει τα εύσημα στον αντίπαλο. Έστω για τους τύπους. Ο πιο επιτυχημένος προπονητής της σύγχρονης ιστορίας του ΠΑΟΚ φαίνεται πως μπερδεύει τα mind games με την ασταμάτητη γκρίνια. Γκρίνια για το πώς αγωνίζεται ο αντίπαλος, γκρίνια για ένα πέναλτι που πήρε πίσω το VAR, γκρίνια για ένα ανάποδο πλάγιο και πετάει τον σκούφο εξοργισμένος όταν δε του δόθηκε ένα κόρνερ. Όπως έπραξε στον αγώνα της πρώτης αγωνιστικής για τα playoff κόντρα στην ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου μεταμορφώνεται σ’ έναν «Ζοσέ Μουρίνιο των φτωχών» και το μόνο που καταφέρνει είναι να γίνεται κουραστικός. Γίνεται αλαζόνας και προσβάλλει τη δουλειά των αντίπαλων προπονητών και παικτών. Όλοι έχουν δικαίωμα στην αποθέωση αλλά ταυτόχρονα άπαντες οφείλουμε να είμαστε ανεκτοί στην (αυτο)κριτική. Να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να βελτιωνόμαστε. Εξάλλου η προσωπική βελτίωση οφείλει να αποτελεί και έναν από τους στόχους της ζωής μας. Η συμπεριφορά του τον αδικεί. Διότι είναι ένας εξαιρετικός προπονητής και δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να κάνει σαν ένα μωρό παιδί που του έκλεψαν το κουλούρι.
Τα mind games δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Είναι τέχνη. Έχουν ως στόχο να καταστρέψουν το μυαλό του αντίπαλου και να επικοινωνήσεις ένα κρυφό μήνυμα με συγκεκριμένους αποδέκτες. Αλλά οφείλεις να έχεις όρια. Δεν χρειάζονται υπερβολές. Διότι αν ξεπεράσεις την κόκκινη γραμμή, τότε από master των mind games καταλήγεις σ’ έναν γραφικό τύπο που στο τέλος θα κουράσεις μέχρι και τους ίδιους τους οπαδούς. Και όταν οι επιτυχίες κρύβουν κάτω από το χαλί αυτή τη συμπεριφορά, στις αποτυχίες θα το φορτωθείς διπλά.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου θα μπορούσε να πάρει μαθήματα επικοινωνίας από τον άνθρωπο που τον ανάγκασε στην πρώτη του ήττα κόντρα στον Παναθηναϊκό: Τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. «Ήταν πολύ σημαντικό παιχνίδι. Παίζαμε με μια πολύ καλή ομάδα, που έχει το μομέντουμ με πολλά παιχνίδια. Για εμάς ήταν κρίσιμο επειδή είχαμε δυο ισοπαλίες και η νίκη στο σημερινό παιχνίδι θα μας έδινε παραπάνω ελπίδες για τον στόχο της εξόδου στην Ευρώπη», σχολίασε αρχικά μετά το τέλος του κυριακάτικου αγώνα για να προσθέσει: «Δύσκολο παιχνίδι αγωνιστικά και από ψυχολογικής άποψης, γιατί χάσαμε δυο παιχνίδια από τον ΠΑΟΚ. Χάσαμε στις λεπτομέρειες και κερδίσαμε στις λεπτομέρειες».
Ο προπονητής του «τριφυλλιού» ποτέ δεν έκανε αναφορά στην διαιτησία. Ειδικά σε μία χρονιά που οι «πράσινοι» έχουν κάθε δικαίωμα να φωνάζουν για φαλτσοσφυρίγματα. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ενδιαφέρεται για την βελτίωση του συνόλου του χωρίς να ψάχνει για δικαιολογίες. Καλό θα είναι ο Ραζβάν Λουτσέσκου, μαζί με το video όπου θα αναλύει τα λάθη του αγώνα κόντρα στον Παναθηναϊκό, να κοιτάξει και το video με τις δηλώσεις του συναδέλφου.
Ίσως να έχει κάτι περισσότερο να μάθει.
