Αν είσαι φίλος της Λίβερπουλ, δεν μπορεί να μην αγαπάς τον Ντιόγκο Ζότα: ο Πορτογάλος πήγε πέρυσι στο «Άνφιλντ» από τη Γουλβς και μοιάζει σαν να ήταν κομμάτι της μηχανής του Κλοπ μια ζωή: γκολ, ασίστ, ενέργεια, ταχύτητα - μιλάμε για φανταστικό παίκτη. Τόσο φανταστικό και επιδραστικό, που όταν τραυματίστηκε πέρυσι και έλειψε για αρκετές εβδομάδες, σε συνδυασμό με τον τραυματισμό της μισής άμυνας, η Λίβερπουλ σχεδόν «μαράθηκε» και δεν μπορούσε να κερδίσει για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα ούτε τον ίσκιο της.
Αγαπάει τη Λίβερπουλ, λατρεύει το videogaming
Όλα αυτά τα γνωρίζαμε. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, είναι πως ο Ζότα είναι και μεγάλος gamer. Όχι σε ό,τι κι ό,τι, αλλά στο FIFA 22. Όχι σε «τουριστικό επίπεδο», αλλά σε «αγωνιστικό». Για να καταλάβετε πόσο καλός είναι, θα σας πούμε το εξής: τον Φεβρουάριο είχε κατακτήσει τη νούμερο 1 θέση ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ στο leatherboard των FIFA Ultimate Team Champions, με σερί 30-0. Τριάντα νίκες, μηδέν ήττες στο πιο δύσκολο mode του παιχνιδιού.
Εδώ τον έχουμε σε βίντεο ως παίκτη της Γουλβς ακόμα να προκαλεί τον μετέπειτα συμπαίκτη του στους «ρεντς», Αλεξάντερ-Άρνολντ:
Το Σάββατο η Λίβερπουλ έπαιζε με τη Σαουθάμπτον. Ο Ντιόγκο Ζότα, για να χαλαρώσει, είπε να παίξει σε ένα τουρνουά, αλλά συνειδητοποίησε ότι δεν τον έπαιρνε ο χρόνος και έπρεπε να φύγει για το γήπεδο. Όχι σαν κάτι άλλους, όχι σαν κάτι τενεκέδες σαν τον Ντεμπελέ για παράδειγμα, που όταν βυθίζεται στο gaming, αργεί στις προπονήσεις ή δεν πάει καθόλου, διότι προφανώς έχει άλλες προτεραιότητες στη ζωή του και όχι να παίξει ποδόσφαιρο στη Μπαρτσελόνα, που έδωσε καμιά 100στή εκατομμύρια για να τον αποκτήσει. Ο Ζότα πολύ ευγενικά ενημέρωσε τον ψηφιακό του αντίπαλο ότι έπρεπε να φύγει. Πήγε λοιπόν στο γήπεδο, έβαλε γκολ στα 97 δευτερόλεπτα της αναμέτρησης κι έκανε πανηγυρισμό βγαλμένο από το παιχνίδι: κάθισε στο χορτάρι και κούναγε τα δάχτυλά του σαν να κρατάει χειριστήριο. Στη συνέχεια έβαλε ένα γκολ ακόμα, η Λίβερπουλ κέρδισε τη Σαουθάμπτον 4-0 και μετά γύρισε σπίτι του για να χαλαρώσει και να συνεχίσει το παιχνίδι του. Κύριος. Θριαμβευτής. Μυθικός.
Να πούμε αλήθειες;
Σε όλους μας έχει τύχει να «κολλήσουμε» με ένα παιχνίδι. Να ξενυχτήσουμε. Να «αποβλακωθούμε» κανονικά. Να κοιμηθούμε ελάχιστα, να αργήσουμε να πάμε σε κάποιο ραντεβού, να είμαστε «κομμάτια» όλη μέρα και παρόλα αυτά το μυαλό μας να είναι στο πότε θα επιστρέψουμε σπίτι και θα συνεχίσουμε το παιχνίδι. Συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες και στους πιο εγκρατείς ανθρώπους – εμένα μου είχε τύχει να το βλέπω ακόμα και στον ύπνο μου, όταν πέρναγα μια άγρια φάση κολλήματος με ένα παιχνίδι. Αλλά αυτό που κάνει ο Ζότα, είναι πραγματικά απίστευτο: όχι απλά δεν κολλάει, όχι απλά δεν «σκαλώνει το μυαλό του» και δεν ξεχνάει τις υποχρεώσεις του, αλλά μοιάζει σαν να «ζει ψηφιακά» το παιχνίδι στο μυαλό του και να το μεταφέρει στο γήπεδο. Σαν να έχει στα χέρια του το χειριστήριο και να «χειρίζεται» τον εαυτό του, να καθοδηγεί τα βήματά του πατώντας κουμπιά. Και το κάνει τόσα καλά, που τόσο στο FIFA όσο και στο χορτάρι, καταφέρνει να διαπρέπει. Πώς λοιπόν να μην τον αγαπάς βαθιά και αληθινά αυτόν τον υπέροχο τύπο;
