Τα fight sports ποτέ συνδέονταν αποκλειστικά με τη δύναμη αλλά με την οξυδέρκεια, την τεχνική, την αντοχή και κυρίως τη στρατηγική του εκάστοτε αθλητή πίσω από την κάθε του κίνηση. Αν ρωτήσεις κάποιον τι προτιμά ανάμεσα στα γρήγορα χέρια και μια δυνατή γροθιά, το σίγουρο είναι ότι θα επέλεγε το πρώτο με κλειστά μάτια.
Τι θα γινόταν όμως αν ερχόταν κάποιος με ένα συνδυασμό των δύο παραπάνω χαρακτηριστικών; Σίγουρα το αποτέλεσμα θα ήταν τρομακτικό, όπως άλλωστε και η εμφάνισή του. Ένα κράμα Manny Pacquiao και Hafthor Julius Bjornsson (το Βουνό του Game of Thrones) ένα πράγμα.
Εν τέλει αυτός ο κάποιος εμφανίστηκε το 2006 στο Düsseldorf της Γερμανίας για την μεσαία κατηγορία (Middleweight) μόνο που το παρουσιαστικό του κάθε άλλο παρά τρομακτικό ήταν. Ένα χαμογελαστό πλάσμα, προερχόμενο από το Καζακστάν με ύψος που δεν ξεπερνά καν το 1,80 (1,79 για την ακρίβεια), ένας τύπος ταπεινός, καμία σχέση με τα τέρατα τύπου Mike Tyson, Tyson Fury, ακόμα και του Floyd Mayweather που έγινε γνωστός ως εκείνος που κανείς δεν ήθελε να αντιμετωπίσει.
Τον αποκαλούν «Triple G», το πραγματικό του όνομα είναι Gennadiy Gennadyevich Golovkin.
Για τον Καζάκο θα λέγαμε ότι ταιριάζει απόλυτα το ρητό για τους καβγάδες στο δρόμο «καλύτερα μην μπλέξεις, ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα σου τύχει». Και αν αυτός ο κάποιος είναι ένας Golovkin στο τέλος του σαματά δεν θα μετράς απλώς τα δόντια σου, αλλά προσεύχεσαι το κρανίο σου να παραμένει στερεωμένο στον αυχένα σου.
Το ευγενικό παρουσιαστικό του σε «κοροϊδεύει» για τα καλά και δεν είναι να τον υποτιμήσεις. Στους κύκλους του άλλωστε λένε ότι θα μπορούσε να έχει αγωνιστεί με πολύ πιο γνωστούς αντιπάλους, ωστόσο η πυγμαχία δεν είναι ένα πρωτάθλημα που άπαξ και είσαι σε μια κατηγορία επιβάλλεται να παίξεις με όλους. Κάθε αγώνας έχει σκοπό την εμπορική και συνάμα οικονομική συμφωνία που θα πετύχουν οι μάνατζερ, ωστόσο αν σε αυτόν προβλέπεται ένας σημαντικός τραυματισμός τότε η πιθανότητα διεξαγωγής του μειώνεται δραματικά.
Ποιος αθλητής άλλωστε θα ήθελε να ρισκάρει τη φήμη του, αποχωρώντας με knock out, έχοντας σπασμένο σαγόνι ή όντας ξάπλα στο φορείο με ένα ολόκληρο κοινό να χειροκροτά τον αντίπαλό του.
Ο Golovkin δεν μπήκε ποτέ στο ρινγκ ως ένας σταρ του αθλήματος όπως ο Tyson Fury. Διακρίνεις την ταπεινότητά του εντός των σχινιών και σε κάθε του μάχη είναι αυτός που χαίρεσαι να βλέπεις στο ρινγκ. Σέβεται πάντα τον αντίπαλο αλλά πάνω από όλα το ίδιο το άθλημα και τον κόσμο που ήρθε να τον παρακολουθήσει.
Είναι αυτός που σε κάθε αγώνα θα παίζει σταθερά στο μπροστά πόδι (στην πυγμαχική γλώσσα εκείνος που πιέζει συνεχώς) και στο παραμικρό άνοιγμα, θα πετύχει το χτύπημα κλειδί που θα του ανοίξει το δρόμο για τη νίκη.
Διότι η γροθιά του είναι τόσο δυνατή που έτσι και σε βρει, την πάτησες. Ρώτα και τον κακόμοιρο τον Curtis Stevens, που το έπαιζε μάγκας αλλά μόλις δέχτηκε το πρώτο δολοφονικό τζαμπ στο πρόσωπο τον έπιασε απόγνωση.
O ένας που δεν έπρεπε να του ξεφύγει
Μέχρι σήμερα θεωρείται ο άρχοντας του knock out και ο πυγμάχος που δεν πέφτει με τίποτα και από κανένα χτύπημα. Μια γροθιά στο σαγόνι είναι ικανή να σε ακινητοποιήσει, για εκείνον όμως είναι άλλο ένα συνηθισμένο χτύπημα. Μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε ποτέ κάποιος να τον ξαπλώσει. Συνήθως τους ξαπλώνει ο ίδιος.
Η καριέρα του άλλωστε είναι γεμάτη από νίκες (41), πολλά νοκ άουτ (35), μία ισοπαλία και μία μόλις ήττα. Αυτός που κατάφερε να τον κερδίσει ήταν ο Μεξικανός, Canelo Alvarez που σε δύο αγώνες κατάφερε στα σημεία να αποσπάσει αρχικά ισοπαλία και στον επαναληπτικό να επικρατήσει του μεγάλου του αντιπάλου. Παραμένει μέχρι σήμερα ο μόνος που έχει απαντήσει στο μπροστά πόδι του Golovkin με το ίδιο ακριβώς νόμισμα.
Παρόλα αυτά όποιος είδε τους συγκεκριμένους αγώνες, δεν κρύβει ότι οι αποφάσεις των κριτών ήταν κάτι παραπάνω από ύπουλες, με πολλούς να υποστηρίζουν ότι στέρησαν με το έτσι θέλω δύο ακόμα νίκες από τη φαρέτρα του Καζάκου.
Στη θέση του οι περισσότεροι θα το παρατούσαν, ωστόσο ο Golovkin δεν το έβαλε κάτω. Πήρε λίγο το χρόνο του και επέστρεψε εμφατικά μετά από πολλούς μήνες κόντρα στους Steve Rolls, Sergiy Derevyanchenkο και Kamil Szeremeta στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα προς τον Μεξικανό που του «έκλεψε» το αήττητό του.
«Όλοι ξέρουμε με ποιον θέλουν οι φίλαθλοι να παλέψω» είπε και πλέον περιμένει την τρίτη και φαρμακερή για να επιβάλλει τον νόμο του.
Κανείς δεν ξέρει τελικά αν το «Golovkin vs Canelo III» πλησιάζει ή θα μείνει όνειρο θερινής νυκτός, ωστόσο όλος ο κόσμος της πυγμαχίας ζει και αναπνέει για το τρίτο κεφάλαιο που θα κλείσει τη συγκεκριμένη σειρά αγώνων. Άλλωστε ο «Triple G» υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με το DAZN για δύο αγώνες τη χρονιά και συνολικής αξίας 100 εκατομμυρίων δολαρίων, εκ τον οποίων ο ένας από τους 6 συνολικά θα είναι αυτός εναντίον του Alvarez.
Ακόμα και αν ο Καζάκος είναι λίγο πριν τα 40 (από σήμερα 39 ετών) με τον Canello να κατηγορείται ότι καθυστέρησε αρκετά τον μεταξύ τους αγώνα προς όφελός του, όλοι περιμένουν μια συναρπαστική μάχη.
Ίσως και να είναι η τελευταία πινελιά στην καριέρα του αλλά για τον Golovkin ποτέ δεν υπήρξε μέρα που να μην αποτελεί πρόκληση. Μπορεί να μην έχει πλέον τη φρεσκάδα της περασμένης πενταετίας αλλά έστω και αν δεν είναι πλέον το ακλόνητο φαβορί, είναι βέβαια ότι ήδη ακονίζει τα Iron Fists του και το ατσάλινο σαγόνι του για την αγαπημένη του συνήθεια. Το knock out.
Eίναι ίσως η απόλυτη ευτυχία για έναν φτασμένο πυγμάχο να έχει ένα τέτοιο κίνητρο στο φινάλε της καριέρας του. Να γράψει τον δικό του επίλογο όπως εκείνος επιθυμεί, μέσα στο χώρο που δοξάστηκε. Στο χέρι του είναι, ή μάλλον από τις γροθιές του εξαρτάται.
