Ξεκίνησε την καριέρα του το 1978 όταν το ποδόσφαιρο ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που είναι σήμερα. O 62χρονος Ιρλανδός Dermot Gallagher υπήρξε ένας από τους πιο ικανούς διαιτητές της FIFA έχοντας χτίσει μία τεράστια καριέρα στην Premier League, αποδεικνύοντας πως το να είσαι διαιτητής δεν είναι απλά κάτι που συμβαίνει αλλά κάτι που επιλέγεις. Και η δική του επιλογή του βγήκε σε καλό.
«Μερικές ημέρες πριν κλείσω τα 21, έπεσα βαριά άρρωστος. Έμεινα εκτός για 13 μήνες και όταν συνήλθα ήμουν υπερβολικά αδύναμος. Ένας γιατρός μου σύστησε να κάνω περιστασιακά τον διαιτητή για να ξαναμπώ σε φόρμα. Το αγάπησα».
«Ήμουν μικρόσωμος και ντροπαλός. Το να σφυράς Κυριακάτικους αγώνες και να είναι γύρω σου ένα σωρό μεγαλόσωμοι τύποι, δεν είναι κάτι εύκολο. Μου είπα όμως ότι θα καταφέρω να αντεπεξέλθω».
«Έχω μπει μέσα σε 1.205 διαφορετικά γήπεδα με την μπάλα στο χέρι και κάθε φορά το συναίσθημα είναι ανεπανάληπτο. Τελευταία σφυράω και για ματς κάτω των 18 και παρόλα αυτά, κάθε φορά που τελειώνει ο αγώνας είναι λες και αφήνω πίσω μου το Anfield».
«Κάθε διαιτητής έχει την δική του φιλοσοφία. Δεν θα μοιράσω κόκκινες κάρτες στο πρώτο σκληρό τάκλιν. Θα δώσω απλά φάουλ για να ηρεμήσω με την μία τα πνεύματα».
«Δεν φαντάζομαι ούτε μία στο εκατομμύριο να μου επιτεθεί ποδοσφαιριστής. Το κάνουν όμως οι οπαδοί. Πέρυσι ένας δυσαρεστημένος φίλαθλος, έπεσε πάνω στον διαιτητή με το αμάξι του για μία κόκκινη κάρτα».
«Ο κόσμος λέει συνεχώς « Τα ματς ήταν καλύτερα παλιά». Βλακείες. Τώρα είναι ίσως η καλύτερη εποχή για το ποδόσφαιρο. Έχουμε σπουδαίους παίκτες, ωραία γήπεδα και βλέπουμε υψηλότερης κλάσης ποδόσφαιρο».
«Το πιο δύσκολο μου ματς; Dagenham με Scarborough. Η μία πάλευε να ανέβει κατηγορία και η άλλη να μην πέσει. Από τα δυσκολότερα ματς που έχω σφυρίξει.
«Έχω σφυρίξει και σε ένα ματς στην Αίγυπτο. Συρία εναντίον Ακτή Ελεφαντοστού μπροστά σε 40.000 κόσμο. Ήταν από τα πιο σκληρά παιχνίδια που έχω παρακολουθήσει. Τρία άτομα έφυγαν με κόκκινη κάρτα και το τάκλιν του ενός μάτωσε το πόδι του αντιπάλου. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια κατάσταση».
«Όταν ξεκίνησα έπαιρνα 80 πένες το παιχνίδι. Τώρα οι διαιτητές μπορούν να βγάλουν μέχρι και 80 χιλιάδες λίρες το χρόνο».
«Το να είμαι διαιτητής με έκανε τον άντρα που είμαι σήμερα. Ευτυχισμένο και υγιή. Έχω βρεθεί στο ίδιο γήπεδο με τον Ronaldo και έχω σφίξει το χέρι του Nelson Mandela. O κόσμος με ρωτάει συνεχώς πως μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά, αλλά η απάντησή μου είναι απλή. Απλά το λατρεύω».
* Απόσπασμα από την συνέντευξή του στο Sky Sports.
