Η Φλωρεντία ανήκει ακόμα στον Batistuta

 

Η Fiorentina έπεσε στη Serie B. Οι προπονητές των αντίπαλων ομάδων έτριψαν μοχθηρά στα χέρια τους και έκαναν σύσσωμοι την εξής σκέψη: Ιδού η ευκαιρία για μια μεταγραφή από αυτές που στοιχίζουν λίγα και αξίζουν πολλά. Ο Gabriel Omar Batistuta δέχτηκε διάφορες προτάσεις και το να φύγει από τη Φλωρεντία έμοιαζε ως ένα φυσικό επακόλουθο, μια λογική εξέλιξη των πραγμάτων. Πολλοί από τους πρωτοκλασάτους παίκτες το έκαναν, πού καιρός για κλοτσοπατινάδες στα γήπεδα της δεύτερης κατηγορίας; 

 

Το ποδόσφαιρο είναι επιχείρηση, όλοι το ξέρουν αυτό. Φεύγεις εσύ και στη θέση έρχεται κάποιος άλλος. Άλλωστε, το να περιμένεις από έναν ποδοσφαιριστή που δεν του αρέσει το άθλημα και το θεωρεί απλά επάγγελμά του, να δεθεί με την ομάδα, τους φιλάθλους και την πόλη, είναι εγωιστικό. Η προηγούμενη χρονιά ήταν καρπερή καθώς σημείωσε 16 τέρματα, σιγά μην διακινδύνευε ένα καλό συμβόλαιο από την Ισπανία ή την Αγγλία για να αγωνιστεί στα «χωράφια». Το έκανε. Ίσως, τελικά, ο Αργεντινός από τη Avellaneda έκρυβε καλά τον ρομαντισμό μέσα στα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.

 

Ο Batigol θα μείνει στους «viola» για 9 ολόκληρα χρόνια και θα κατακτήσει φορώντας τη μωβ φανέλα το Coppa Italia και το Super Copa. Είναι μέχρι και σήμερα ο πρώτος σκόρερ της ομάδας στο πρωτάθλημα. Οι προσωπικές διακρίσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και με τη φανέλα της Αργεντινής σκόραρε λες και κάποιος τον απειλούσε με ένα περίστροφο πριν από κάθε παιχνίδι. Το πρωτάθλημα με τη Fiorentina, όμως, δεν ήρθε ποτέ και η απόφαση να μετακομίσει στη Ρώμη, ήταν μονόδρομος. Το άγαλμα που είχαν στήσει για χάρη του οι οπαδοί κατέβηκε όπως ένα πανό μετά από επίπληξη. Ο ρομαντισμός του εκμηδενίστηκε μπροστά στις φιλοδοξίες. Ήταν ένας προδότης και τίποτα παραπάνω. Οι χωρισμοί πονάνε και εκείνοι που τον αγάπησαν πλέον τον μισούσαν. Έτσι συμβαίνει συνήθως.

 

 

Αν το γκολ για έναν ποδοσφαιριστή είναι η στιγμή που αγγίζει τον Παράδεισο, για τον Batistuta είναι η στιγμή της ολίσθησης στην Κόλαση. Έτσι τουλάχιστον έμοιαζε στο πρώτο του παιχνίδι απέναντι στη Fiorentina όταν και σκόραρε με εκπληκτικό σουτ δίνοντας στη Roma μια πολύτιμη νίκη. Πλήγωσε την αγάπη του. Από τα μάτια του έτρεξαν δάκρυα. Κανείς δεν ξέρει τι σκέφτηκε ή τι εικόνες δημιούργησε ο εγκέφαλός του τη στιγμή που είδε τη μπάλα στα δίχτυα του Toldo. Ίσως είδε τον Δάντη Αλιγκιέρι να του ρίχνει μια κλοτσιά ως αντίποινα που τόλμησε να πληγώσει την πόλη του. Κάποτε ήταν και δική του, μέχρι που αποφάσισε να βγάλει από πάνω του τα μωβ και να φορέσει το πορτοκαλί. 

 

 

Στο τέλος του παιχνιδιού πήγε και σήκωσε τα χέρια του στο πέταλο που βρίσκονταν οι οπαδοί της Fiorentina. Εκείνοι ανταπέδωσαν τον χαιρετισμό. Ίσως πολλοί να ξέσπασαν σε κλάματα. Βλέπετε, η συγκίνηση δεν μας χτυπά την πόρτα μόνο στους χωρισμούς, αλλά και στις επανασυνδέσεις. Στην τελική, δεν χώρισαν ποτέ. Μπορεί να άλλαξε ομάδα, αλλά δεν άλλαξε αγάπη. Απλά η πικρία για τη μεταγραφή του Batigol στη Roma θόλωσε τα συναισθήματα των οπαδών, αυτών που δεν χόρταιναν να τον βλέπουν να σκοράρει με τη φανέλα της ομάδας τους. Η ιστορία του είναι ένα όμορφο κεφάλαιο στο βιβλίο του ρομποτικού πλέον ποδοσφαίρου. Η Φλωρεντία δεν έπαψε ποτέ να ανήκει στον Batistuta. O Batistuta δεν έπαψε ποτέ να ανήκει στην Φλωρεντία.