Όταν ένας πιτσιρικάς 9 ετών αποφασίζει μέσα στα μεσάνυχτα να ξυπνήσει τον πάτερα του για να του πει πως «Μπαμπά το πήρα απόφαση. Θέλω να γίνω επαγγελματίας παίκτης του τένις. Μου αρέσει η πρόκληση», τότε όλοι μας μπορούμε πολύ εύκολα να καταλάβουμε την συνέχεια της ιστορίας. Ούτε τα μπινελίκια φοβήθηκε, ούτε τα… καντήλια (που δεν αποτελούν και ποινικό αδίκημα ευτυχώς), ούτε μήπως του έρθει καμιά παντόφλα στο κεφάλι που αποφάσισε θρασύτατα να χαλάσει τον ύπνο των γονιών του για μια μαλακία μίας βραδιάς - που στην τελική αποδείχθηκε χρήσιμη. Το πολύ-πολύ αν του ερχόταν η παντόφλα να την επέστρεφε με ένα δυνατό backhand.. Από αυτά που μας έχει συνηθίσει με το ένα χέρι.
Ο πιτσιρικάς αυτός μεγάλωσε (λίγο) και τρέλανε τους πάντες. Όταν οι περισσότεροι συνομήλικοι του έτρεχαν από καφέ σε καφέ, από ποτό σε ποτό, από σινεμά σε σινεμά, από εκδρομή σε εκδρομή (και πολύ καλά έκαναν), ο Στέφανος Τσιτσιπάς είχε αποφασίσει να αφιερώσει την ζωή του στο κίτρινο, χνουδωτό, μαγικό (για τον ίδιο) μπαλάκι του τένις. Είναι από τις φορές που λες ότι ο επαγγελματικός προσανατολισμός (που δεν υπάρχει στα σχολεία, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα «αγκάθια» του εκπαιδευτικού μας συστήματος) έκανε την δουλειά του. Βέβαια ο επαγγελματικός προσανατολισμός έγινε στο σπίτι του. Δεν έγινε στο σχολείο. Μεγαλωμένος από γονείς που είχαν στο DNA τους το παρεξηγημένο άθλημα του τένις (μόνο λίγοι δεν είναι όσοι θεωρούν πως πρόκειται για σπορ της καλής κοινωνίας) ο Στέφανος δεν θα μπορούσε να πάρει άλλο δρόμο. Δεν θα μπορούσε να πάρει τον… στραβό τον δρόμο.
Αλλά και να τον επέλεγε η ζωή δεν θα τον άφηνε. Αφού ο Τσιτσιπάς Junior κατάφερε να δείξει από νωρίς το ταλέντο του με την ρακέτα στο χέρι. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως είναι ο πρώτος (και μέχρι σήμερα ο μοναδικός) που κατέκτησε τίτλο Γκράν Σλαμ της περιόδου Open στην κατηγορία εφήβων (Junior), όταν κατέκτησε το διπλό του Γουίμπλεντον αγοριών το 2016 με συμπαίκτη τον Eσθονό Κένεθ Ράισμα. Αν δεν έχεις ταλέντο, αν δεν έχεις πίστη στις δυνατότητές σου, αν δεν έχεις δίπλα σου τους κατάλληλους ανθρώπους και αν δεν έχεις αποφασίσει να δώσεις και την ψυχή σου για να κάνεις αυτό που αγαπάς και να πετύχεις τότε ένα είναι σίγουρο. Δεν θα πετύχεις.
Ο Στέφανος πέτυχε. Μπορεί ακόμα να είναι νωρίς. Μπορεί ακόμα να κόβει βόλτες στις παρυφές των… ονείρων του, αλλά αυτός ο τσόγλανος έχει πετύχει. Και η επιτυχία του δεν είναι μόνο οι μεγάλες κατά καιρούς νίκες που έχει πετύχει απέναντι στο Big 3 του αθλήματος (φωτοβολίδες τις είχαν ονομάσει κάποιοι δεν δεν πίστευαν ή που δεν ήθελαν να πιστέψουν σε εκείνον), αλλά ούτε και η πρόσφατη κατάκτηση του ATP Finals που έγινε στο Λονδίνο. Η επιτυχία του έγκειται στο ότι ο Έλληνας πρωταθλητής κατάφερε να αναγνωρισθεί από τους κορυφαίους. Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς έχουν αποθεώσει ουκ ολίγες φορές το ταλέντο του next big thing του παγκοσμίου τένις.
Το μυστικό όμως ποιο είναι; Πολλοί θα δώσουν πολλές απαντήσεις… Πολλοί που ξέρουν και ακόμα περισσότεροι που δεν ξέρουν. Ο ίδιος όμως δίνει μια διαφορετική απάντηση για το πως κατάφερε να γίνει… πρωταθλητής. Μια απάντηση που μόνο κλισέ δεν είναι… Ο Στέφανος έχει αφήσει πίσω τους τις μεγάλες, μεμονωμένες νίκες απέναντι στους κορυφαίους και πλέον, φτάνοντας στην κορυφή, προσπαθεί να βρει τον τρόπο με τον οποίο θα διατηρηθεί εκεί. Άλλωστε αυτός ο δρόμος, όπως λένε κατά κόρων, όσοι γνωρίζουν είναι ο πιο δύσκολος. Και ο πιο μοναχικός. Ο Τσιτσιπάς το ξέρει. Γιατί το βίωσε. Έκανε τα λάθη το, τα κατάλαβε και τα έλυσε μόνος του…
«Το έλεγα αυτό στον προπονητή μου. Κοιτούσε το feed στο Instagram του και του έλεγα πως αυτό ήταν που μου δημιουργούσε στρες, να βλέπω δημοσιεύσεις άλλων ανθρώπων. Είμαι ήδη αρκετό καιρό εκτός και καθώς τον κοιτούσα να σκρολάρει στις φωτογραφίες άλλων ανθρώπων προσπαθούσα να μην κοιτάζω καν. Είναι σαν να μου έχει δημιουργηθεί φοβία πλέον. Νιώθω πως δεν μου χρειάζεται καθόλου αυτό. Είναι κάτι που με βοηθάει, βοηθάει στο να συγκεντρώνομαι και να μη σκέφτομαι τόσο πολύ. Σκεφτόμουν πολλά πράγματα όταν βρισκόμουν στο κορτ και ήμουν ενεργός στα social media και σπαταλούσα ενέργεια και φαιά ουσία».
Οι παραπάνω λέξεις βγήκαν από το στόμα του Στέφανου Τσιτσιπά ελάχιστα λεπτά μετά την νίκη του επί του Ντομινίκ Τιμ στον τελικό του ATP Finals. Ελάχιστα λεπτά αφού ένας 21χρόνος πλέον τσόγλανος είχε γράψει ιστορία όντας ο πρώτος αθλητής που κατάφερε να κερδίσει τον συγκεκριμένο τίτλο χωρίς προηγουμένως να έχει πανηγυρίσει ένα Grand Slam (Αυστραλιανό Οπεν, Ρολάν Γκαρός, Γουίμπλεντον, Αμερικανικό Οπεν).Θα γίνει και αυτό… Στην ώρα του… Γιατί όπως αποδεικνύεται στην πράξη ο Στέφανος Τσιτσιπάς έχει συμφιλιωθεί πλήρως με την ασκητική ζωή των πρωταθλητών. Ο δρόμος για την κορυφή είναι μονόδρομος. Είναι μοναχικός. Όταν περάσουν οι στιγμές των πανηγυρισμών και κλείνεις πίσω σου την πόρτα των αποδυτηρίων είσαι μόνος σου. Εσύ και ο προπονητής σου… Όταν χάνεις, επίσης είσαι μόνος σου.Στην παιδική του ηλικία στερήθηκε πολλά για να πετύχει… Αλλά κέρδισε πολλά… Μεγαλώνοντας στερείται ακόμα περισσότερα για να κερδίσει ακόμα πιο πολλά… Αυτός είναι ο δρόμος των πρωταθλητών.
Και ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι γεννημένος πρωταθλητής.
