Άκουγα το πρωί στο ραδιόφωνο να λένε πως με τα χάλια στα οποία βρίσκεται το ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν θα πρέπει να απορούμε που ο πρωταθλητής Ελλάδας δεν μπορεί να καθαρίσει από το πρώτο ματς την υπόθεση πρόκριση απέναντι στην 9η του τουρκικού πρωταθλήματος. Στην εκτίμηση αυτή μπορώ να δω μια αυτονόητη αλήθεια και την ίδια στιγμή μια τεράστια πλάνη.
Διότι ναι μεν η ανταγωνιστικότητα της Super League είναι λίγο πιο ισχνή από την αντίστοιχη της ελληνικής οικονομίας, όμως δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στο αυτονόητο. Στο ότι ο Ολυμπιακός, δηλαδή, δεν χρειάζεται να έχει απέναντί του έναν Παναθηναϊκό, έναν ΠΑΟΚ ή μια ΑΕΚ που θα τον τσιγκλάνε στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος προκειμένου να στέλνει σπίτι τους ομάδες τέτοιας δυναμικότητας όπως η Οσμανλισπόρ, οι οποίες θα πρέπει να χάνουν προτού καν κατέβουν από το πούλμαν. Κι αυτό, όχι με μια νταβατζιλίστικη προσέγγιση, αλλά καθαρά με βάση τα όσα έχει (απο)δείξει η ομάδα του Πειραιά στα εντός έδρας παιχνίδια του την τελευταία επταετία. Το ότι αυτό δεν συμβαίνει φέτος (υπενθυμίζουμε: ισοπαλία με Μπεερ Σεβά, ήττα στην κανονική διάκρεια από Αρούκα, ήττα από ΑΠΟΕΛ, ισοπαλία με Γιουνγκ Μπόις), δείχνει πως υπάρχει θέμα και τα αίτια αυτής της ύπαρξης είναι βαθύτερα.
Βασικός υπεύθυνος για την συνολική εικόνα είναι πάντα ο καπετάνιος και αυτός δεν είναι άλλος από τον πρόεδρο της ομάδας ο οποίος, ανεξάρτητα από την ευκολία με την οποία φαίνεται να κατακτά τα τελευταία πρωταθλήματα, είναι σαν να δείχνει πως μια καλή πορεία στο Europa League δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις βασικές του προτεραιότητες. Αν ήταν, δεν θα βλέπαμε (και) χθες τον Βιάνα να ταλαιπωρεί και να ταλαιπωρείται. Το ότι τα στόπερ σου μπάζουν και δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη, είναι το βασικό αμάρτημα του φετινού Ολυμπιακού που μόνο τη διοίκηση δεν φάνηκε να απασχολεί είτε κατά την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο, είτε σε αυτή του περασμένου μήνα. Και δεν μπορώ να δεχτώ ως δικαιολογία πως δεν έγινε εισήγηση από τον προπονητή για απόκτηση ενός κεντρικού αμυντικού της προκοπής. Η κατάσταση στην ομάδα φέτος θα δικαιολογούσε και μια και δυο και τρεις «μεταγραφές διοίκησης», χωρίς απαραίτητα να έχει εξασφαλιστεί προηγουμένως το ΟΚ του Μπέντο. Μη ξεχνάμε πως και ο Ανσαριφάντ δεν ήταν επιλογή του Πορτογάλου, αλλά σκεφτείτε τι θα γινόταν αν δεν τον αποκτούσε ο Ολυμπιακός και η ομάδα έφτανε σε αυτόν τον μίνι μαραθώνιο που έχει μπροστά της αυτό το μήνα σε Ελλάδα και Ευρώπη με τραυματισμένο Ιντέγιε και παροπλισμένο τον Καρντόσο.
Από εκεί και πέρα και παρά τις όποιες αστοχίες της διοίκησης, η τρικυμία της ομάδας και το γεγονός πως σε ένα κρίσιμο εντός έδρας παιχνίδι βγάζει δυόμιση φάσεις, έχει έναν και μόνο αποκλειστικό υπεύθυνο. Είναι εκείνος που έχει βρει αποκούμπι στη χρησιμοποίηση γηγενών πιτσιρικάδων και κάτω από αυτήν την κίνηση προσπαθεί να κρύψει όλες τις άλλες αστοχίες του. Είναι εκείνος που ακόμη και αυτήν του την πρωτοβουλία πάει να την «κάψει» εξαιτίας των εμμονών του. Και ξέρετε ποια είναι η βασική του εμμονή; Το θάψιμο των παικτών εκείνων που μυρίζουν από χιλιόμετρα σταριλίκι κι εμπειρία, όπως ο Τσόρι, ο Καμπιάσο και ο Μάριν. Παικτών που μπορούν να καθοδηγήσουν μέσα σε έναν κρίσιμο αγώνα όπως ο χθεσινός τον κάθε Ρέτσο, Ανδρούτσο και Μανθάτη και να τους βοηθήσουν να δώσουν ακόμη περισσότερα από τα πολλά που ήδη δίνουν.
Και για να το κλείσω. Θεωρώ πως το χθεσινό, είχε ακόμα δύο βασικές παραμέτρους: την τραμπάλα απόδοσης που ακούει στο όνομα Φορτούνης, ο οποίος την Κυριακή σε αναγκάζει να τον αποθεώσεις και την Πέμπτη σε εκνευρίζει με την αδιαφορία και την έλλειψη καθαρού μυαλού και το ότι αυτή η ομάδα φαίνεται ορισμένες φορές να μην μπορεί να πράξει τα αυτονόητα, όπως είναι δηλαδή το να περιμένεις από έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή να βγάζει πάσα ακριβείας στα 5 μέτρα ή από τους αμυντικούς σου να μπορούν να κρατάνε την μπάλα χωρίς να τρέμουν τα πόδια τους κι αν χρειαστεί κιόλας να την κουβαλήσουν όταν διαθέτουν ελεύθερο χώρο μέχρι να μπορέσουν να απλώσουν το παιχνίδι της ομάδας. Τα βασικά και τα αυτονόητα, δηλαδή, τα οποία αν εφαρμοστούν την άλλη εβδομάδα μέσα στο γήπεδο κι αν μπολιαστούν με τη βοήθεια προσωπικοτήτων που μπορούν να πάρουν την ομάδα πάνω τους σε τέτοια ματς-φωτιά, αρκούν για να πάρει η ομάδα του Πειραιά την πρόκριση μέσα στην Τουρκία.
