Καλώς ή κακώς, ο χρόνος που ξοδεύεις με τους συναδέλφους σου ξεπερνά ποσοτικά οποιονδήποτε αντίστοιχο από κάθε άλλη κοινωνική σου συναναστροφή. Στην περίπτωσή του Ratpack κρατάμε μόνο το «καλώς», μιας και το παρεάκι που συναντιέται κάθε πρωί στα γραφεία στο 14ο χιλιόμετρο της Αθηνών-Λαμίας, έχει βρει τα συστήματα εκείνα που κάνουν το 8ωρο του team περισσότερο αποδοτικό και κυρίως, διασκεδαστικό.
Η τριβή είναι μεγάλη, καμιά φορά συμβαίνει το ίδιο και με τη γκρίνια. Πράγμα λογικό, όταν μιλάς για μια δράκα νοματαίων κοντά στα πρώτα –άντα (OK, ο ένας πάτησε και τα δεύτερα) με διαφορετικούς χαρακτήρες και προσλαμβάνουσες. Ο πυρήνας, όμως, καλά κρατεί. Το ‘να χέρι νίβει το άλλο και η δουλειά βγαίνει ευχάριστα με τον ζωοδότη χαβαλέ να μην κάνει εκπτώσεις στην παρουσία του.
Όπως εκπτώσεις δεν κάνουμε και μεταξύ μας όταν εμφανίζεται η ανάγκη. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μέσα στο 2017, ο κάθε ένας από εμάς ένιωσε την ανάγκη να κοιτάξει δίπλα του για να δει αν περισσεύει κάποιος συνοδοιπόρος. Κάποιος που να μπορεί να πιαστεί, να στηριχθεί πάνω του, να νιώσει τη βεβαιότητα ότι θα τον ξελασπώσει από τις λάσπες μιας ζόρικης κατάστασης. Ή που, όπως θα λέγαμε πιο χύμα, θα φροντίσει να «τον φτιάξει».
Ρίξε μια ματιά κι εδώ: «Ένα δώρο γι’ αυτούς που περπάτησαν δίπλα μου το 2017»
Αυτές τις στιγμές επαναφέρουμε στο μυαλό μας μέσα από το συγκεκριμένο βίντεο, γαρνιρισμένες με εκείνα τα «ευχαριστώ» που θέλαμε να μοιράσουμε στους συναδέλφους που αυτόβουλα περπάτησαν δίπλα μας χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα.
