Ασχέτως αν συμφωνείς με την οδό που χάραξε ο Ιούλιος Καίσαρας για να μπορέσει να επιβληθεί στους αντιπάλους του, πρέπει να του αναγνωρίσουμε όσα κατάφερε. Είχε ένα κατώτατο δημόσιο αξίωμα όταν μία μέρα συνειδητοποίησε πως ο Μέγας Αλέξανδρος στην ηλικία του είχε κατακτήσει τον κόσμο. Τελικά, βρέθηκε να κερδίζει μάχες, να συμμετέχει σε εμφυλίους και παράλληλα να αποτελεί έμπνευση για τους τριγύρω του. Χρειάστηκε να τον δολοφονήσουν για να τον σταματήσουν, αλλά συνεχίζει και εμπνέει ιστορικούς και απλούς ανθρώπους μέχρι σήμερα.
Όμως πόσα πολλά μπορεί πράγματι να σε διδάξει;
Να παίρνεις ρίσκα
Προσοχή, δεν λέμε να μην κάνεις εκτίμηση της κατάστασης, αλλά μέσα στην ιστορία του ο Καίσαρας έκανε πολλές κινήσεις που θα μπορούσαν να φέρουν την καταστροφή του. Και τελικά δεν την έφεραν. Μπήκε στη Ρώμη με τις λεγεώνες του διασχίζοντας τον Ρουβίκωνα, κυνήγησε τον Πομπήιο μέχρι την Αίγυπτο όπου δεν είχε ούτε έναν σύμμαχο και κράτησε την Αλεξάνδρεια με τρεις λεγεώνες έναντι στα στρατεύματα της Αρσινόης. Και τα κατάφερε. Είχε κάποια κρυστάλλινη σφαίρα για να δει το μέλλον; Όχι. Απλά πήρε τα ρίσκα του και ζούσε την κάθε μάχη σαν να είναι η τελευταία.
Να γιορτάζεις τις επιτυχίες σου
Ο κόσμος λέει να παραμένεις ταπεινός, αλλά η ζωή δεν λειτουργεί έτσι. Όλοι αγαπούν τους νικητές και όσους μπορούν να τα βγάλουν πέρα με δυσκολίες και να τα καταφέρουν. Ο Καίσαρας έκανε θρίαμβο για κάθε μεγάλη νίκη του και φρόντιζε οι Ρωμαίοι να ξέρουν ακριβώς ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει. Για την ακρίβεια, ήταν ο ίδιος ο κόσμος που άρχισε να πιστεύει ότι ο Καίσαρας ήταν κάτι σαν ημίθεος όπως ο Αλέξανδρος. Και έχει σημασία να δείχνεις ποιος είσαι.
Να λες τα πράγματα με το όνομα τους
Ο Καίσαρας ήταν πάντα ευθύς σαν χαρακτήρας. Μέσα και έξω από την Σύγκλητο. Του άρεσε να τον αγαπούν, αλλά δεν δίσταζε να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι όταν ήθελε να στηρίξει τις θέσεις του και ήταν αυτό που τον έφερε στην ρήξη με τον Πομπήιο. Ωστόσο κάθε φορά που ο Καίσαρας τα έλεγε έξω από τα δόντια, δεν το έκανε με θυμό, αλλά με μεθοδικότητα και στρατηγική, σαν να βρίσκεται στο πεδίο της μάχης. Για την ακρίβεια, μια διαφωνία, ήταν για εκείνον άλλη μια μάχη που έπρεπε να κερδίσει. Και είχε την αντίληψη να καταλάβει ότι ο κόσμος, θα προτιμάει πάντα όσους μιλούν με λίγα, κατανοητά λόγια και λένε αλήθειες.
Κράτα κοντά σου όσους εμπιστεύεσαι, αλλά θύμισε ποιος ηγείται
Από τον Μάρκο Αντώνιο και τον Πουμπλίο Βατίνιο μέχρι εκατόνταρχους όπως ο Γάιος Κράστινος και απλούς λεγεωνάριους, ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν κοντά στα στρατεύματα του αλλά φρόντιζε να θυμίζει ότι είναι εκείνος που κρατάει το σπαθί. Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς δεν είχε απλά αξιωματικούς, αλλά ισόβιους θαυμαστές σε λεγεώνες και Σύγκλητο. Τους ενημέρωνε για τους εχθρούς του, τις κινήσεις του και εκείνοι ανταπέδιδαν την εμπιστοσύνη πέφτοντας στην πρώτη γραμμή της μάχης. Ο Καίσαρας όμως ήξερε που σταματούν τα όρια των άλλων και ξεκινούσαν τα δικά του. Και αυτή η γραμμή ηγεσίας είναι πολύ σημαντική και πρέπει να τηρείται μέχρι σήμερα.
Μην επαναπαύεσαι
Ότι κέρδισες την μάχη δεν σημαίνει ότι κέρδισες τον πόλεμο. Θα δώσουμε πολλές μάχες για να δούμε την έκβαση και πάλι ίσως να μην είμαστε σίγουροι» έλεγε ο Καίσαρας στους αξιωματικούς του στη Γαλατία και είχε απόλυτα δίκιο αφού γλίτωσαν πολλές φορές από βέβαιο θάνατο. Ήταν όμως θέμα τύχης; Όχι, ήταν θέμα ετοιμότητας. Ο Καίσαρας πίστευε στην δύναμη και την ετοιμότητα της Ρωμαϊκής Λεγεώνας, επειδή δεν άφηνε τίποτα στην τύχη.
