Πόσες και πόσες φορές δεν έχεις αποτύχει σε αυτό το τρομερό task;
Το καλοκαίρι ο σκοπός της ζωής σου είναι ένας και μοναδικός.
Δεν είναι να φας τα περισσότερα παγωτά, δεν είναι να κάνεις έντο με το ποδήλατο του ανιψιού σου, δεν είναι να πιείς τις περισσότερες μπίρες, δεν είναι τίποτα από αυτά.
Ο βασικός σκοπός ύπαρξης σου σαν αρσενικό το καλοκαίρι είναι ένας και μοναδικός:
ΝΑ ΣΤΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ (και να μην τη ρίξει ο αέρας).
Ναι είμαι γέρος, κουβαλάω ακόμη ομπρέλα στη παραλία, ναι, και μπακαλιάρο σκορδαλιά σε αλουμινόχαρτο και τάπερ με κεφτεδάκια και καρεκλάκια και εφημερίδα. Είμαι old school τύπος τι να κάνω. Δε μπορώ τον ήλιο ρε φίλε με τρελαίνει, έχω ευαίσθητο δέρμα - φοράω αντιηλιακό με 250 δείκτη προστασίας, σκέτο μπετό - χρειάζομαι ομπρέλα και δε κατάλαβα ποτέ αυτή τη μανία με τα σκίαστρα. Εγώ θέλω να ταλαιπωρούμαι στην παραλία αλλά την ίδια στιγμή να νιώθω σαν το σπίτι μου.
Έτσι βάζω τα δυνατά μου και φτιάχνω σαντουιτσάκια και αγοράζω πατατάκια με ξύδι, μπίρες καφάσια, γερμάδες, καρπούζι, κόκα κόλες, νερά, όλο το πακέτο. Έτσι μπαίνουν εκεί και τα βατραχοπέδιλα και…η ομπρέλα. Η παλιά εκείνη ομπρέλα που έχει σκουριάσει και την έχεις κληρονομήσει από τον παππού σου που κολυμπούσε μαζί με τη Τζένη Καρέζη, ναι εκείνη η ομπρέλα με τα λουλουδάκια που δεν σπάει ποτέ αλλά ποτέ δεν ήταν και καλή.
Σκέψου πως καρφώνεις την Ελληνική σημαία με περηφάνια, είσαι ο στρατηγός της παραλίας, είσαι ο ναύαρχος του καλοκαιριού.
Για να βάλεις σωστά την ομπρελάρα σου στην άμμο, ακόμη και σε παραλία με πέτρες ή βοτσαλάκι, δεν χρειάζεσαι κάτι ιδιαίτερο, εκτός από δύναμη, θάρρος, σθένος, εξυπνάδα, θέληση.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΗ ΧΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ.
Αυτό που δεν πρέπει να κάνεις σε καμία περίπτωση είναι να τη χώσεις κατακόρυφα στην άμμο. Πρέπει το κοντάρι σου να έχει κλίση, αλλιώς ο άνεμος θα στην κάνει κόσκινο την ομπρέλα σου. Σε βλέπω να την κυνηγάς ή να κάνεις θαλάσσιο, αυτοσχέδιο σκι πάνω στα κεφάλια των διπλανών σου.
Πέρα όμως από την τεχνική αυτό που χρειάζεται κάποιος ομπρελοχώστης είναι να θέλει να επιτύχει σε αυτή την αποστολή του. Να θέλει να αράξει κάτω από την πολύτιμη σκιά, να θέλει να φάει τα πολύτιμα κεφτεδάκια που είναι παγωμένα και ζεσταίνονται στον ήλιο, να θέλει να μην γίνει κάρβουνο από τον ήλιο, να θέλει να αράξει με την μπίρα του και την εφημερίδα κάτω από τον υπέροχο ίσκιο της ομπρέλας, αφήνοντας τους άλλους να σκυλοπνίγονται μέσα στα φύκια και τα πλαστικά.
