Η μακρά αποχή από εκείνο το μέρος που κάποτε ήταν το δεύτερο σπίτι σου, είναι λογικό να απαιτεί μια κάποια περίοδο προσαρμογής. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θυμάσαι καν που είναι το γραφείο σου και μπορεί να μπεις φουριόζος στο κυλικείο αντί για την τουαλέτα. Ωστόσο δεν είναι μόνο τα πράγματα που πρέπει να μάθεις από την αρχή, αλλά και τα νέα ήθη που μας έφερε η πανδημία.
Θυμάσαι που έμπαινες στο γραφείο και το πρώτο πράγμα που έκανες ήταν ένα αυτοσχέδιο πηγαδάκι κουτσομπολιού που το βαφτίζατε brainstorming κάθε φορά που πέρναγε κάποιος προϊστάμενος; Ε, τώρα το πρωινό τελετουργικό έχει αλλάξει. Πρώτη στάση είναι το μπάνιο πλύσιμο χεριών και αντισηπτικό. Τα πηγαδάκια καλό είναι να αποφεύγονται γιατί τόσο για λόγους αυτοπροστασίας και μη διάδοσης της Covid-19, όσο και για να μην είσαι στους ύποπτους που έφεραν το κρούσμα στο γραφείο. Τα group chat θα συνεχίσουν για λίγο καιρό ακόμα να υποκαθιστούν τη συναδελφική μας επικοινωνία.
Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στον χώρο διαλείμματος που έχει κάθε γραφείο. Από κανονικό κυλικείο μέχρι μια γωνιά στην άκρη του γραφείου με μια καφετιέρα, είναι χώροι που θα αργήσουν λίγο ακόμα να γνωρίσουν την πολύβουη δόξα του παρελθόντος. Αν δεν έχεις ήδη, καλό θα ήταν να έχεις τη δική σου κούπα/ποτήρι για τον καφέ. Είναι μια κίνηση που δεν εμποδίζει μόνο τη διασπορά, αλλά ενισχύει και το οικολογικό σου προφίλ.
Το ζήτημα της χειραψίας ξεκίνησε ως το πιο άβολο πράγμα και παραμένει ενάμιση χρόνο μετά σε ό,τι αφορά τους εργασιακούς χώρους. Η επιστροφή στο γραφείο έχει συνδυαστεί με μια κάποια επίτευξη ανοσίας, εμβολιασμοί, πιστοποιητικά νόσησης και αρνητικά τεστ είναι η νέα κανονικότητα, μέχρι να δημιουργηθεί μια ακόμα πιο νέα, και αυτό έχει χαλαρώσει κάπως τον κανόνα του fist bump. Η χειραψία επανέρχεται στα δειλά και πριν τείνεις το χέρι σου μπορείς πάντα να μετρήσεις τις προθέσεις αυτού που έχεις απέναντί σου. Σε κάθε περίπτωση η χρήση μάσκας είναι μια ευγενική υπενθύμιση στον συνομιλητή σου ότι παίρνεις στα σοβαρά την κατάσταση.
Οι περισσότεροι εργασιακοί χώροι αυτή τη στιγμή λειτουργούν σε ένα καθεστώς «μισογεμάτου». Μια εκ περιτροπής φυσική παρουσία στο γραφείο που φαινομενικά κάνει άδειο τον χώρο, ενώ στην ουσία συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Είναι πιο εύκολη η κοινωνικοποίηση με λιγότερο κόσμο, παρά σε ένα ασφυκτικά γεμάτο γραφείο. Είναι η ευκαιρία να τα πεις με εκείνο τον συνάδελφο που είχατε καιρό να τα πείτε ή ακόμα και να γνωρίσεις καλύτερα εκείνον τον σχετικά άγνωστο που μόνο είχατε συστηθεί και δεν συμπέσατε ποτέ.
Το άγχος και η αμηχανία θα συνεχίσουν να μας συντροφεύουν στο γραφείο και τους επόμενους μήνες, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να κερδίσουμε ό,τι μπορούμε από αυτό το μεταβατικό στάδιο.
