Ο όρος δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που περιγράφει και είναι το αίσθημα κόπωσης μετά από μια έξοδο που μπορεί να είχε τον περιορισμό της στις 00:30, όμως αποδείχθηκε το ίδιο εξοντωτική με τις παλιές καλές εξόδους μέχρι το χάραμα. Αν το ένιωσες κι εσύ, μην αγχώνεσαι, δεν γέρασες απότομα, ούτε σου άφησε κάποιο κουσούρι το ότι έκατσες μέσα με τις πιτζάμες τόσους μήνες μέσα. Οι ψυχολόγοι λένε πως είναι απόλυτα λογικό συναίσθημα και μας καθησυχάζουν.
Με του που ανακοινώθηκε ότι θα μπορούμε να βγούμε και πάλι έξω με τους φίλους μας, έστω και όχι εντελώς ελεύθεροι, νομίζαμε ότι όλα θα επανέλθουν στιγμιαία. Με τόσο καιρό που είχαμε να πιούμε ένα περιποιημένο ποτό ή το αγαπημένο μας φαγητό έξω συν όσους φίλους δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε τόσο καιρό, η πεποίθηση ότι θα γίνουν όλα εύκολα ήταν γενική. Όμως με τον εγκλεισμό καταλάβαμε ότι κοινωνική ζωή δεν είναι μόνο τα ανοιχτά μαγαζιά. Σκεφτείτε για μία στιγμή τι απαιτείται για να γίνει η έξοδος 5-6 φίλων. Αρχικά ένα μαραθώνιο θρεντ σε μια κοινή συνομιλία όπου θα λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του για που θα πάμε, τι ώρα θα πάμε, με πόσα και ποια αυτοκίνητα κλπ.
Είναι μια διαδικασία η οποία από πλευράς κούρασης μπορεί να συγκριθεί και με βασανιστικό επαγγελματικό meeting που σου ζητάνε δημιουργικές ιδέες. Και αυτό είναι μόνο η αρχή γιατί το ντυθείς, να πας, να παρκάρεις συν την έξοδο αυτή καθεαυτή έχεις ένα πρόγραμμα που μόνο ξεκούραστο δεν το λες. Ναι, η χαρά για την έξοδο σε κάνει να μην το σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή όμως το σώμα σου δυσφορεί υπογείως. Όταν το σώμα δυσφορεί υπογείως έχει τον δικό του τρόπο να σοτ δείξει όπως εκείνη τη φορά που σου φάνηκε καταπληκτική ιδέα μια γύρα σφηνάκια τεκίλας μετά από 4+ τζιν-τόνικ.
Εδώ έρχεται το social hangover το οποίο όπως και το κλασικό hangover ήρθε να σου θυμίσει ότι ο οργανισμός σου απλά ξεσυνήθισε. Το σώμα σου είχε προσαρμοστεί σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής όλους αυτούς τους μήνες. Από το πιο απλό πράγμα, το ότι δεν είχες καν το άγχος του τι θα φορέσεις μέχρι όλες αυτές οι πτυχές της κοινωνικής ζωής που μπήκαν στον πάγο έφτιαξαν μια άλλη κανονικότητα στα μάτια του οργανισμού σου. Τώρα αν πιστεύεις πως αυτό θα είναι μια κατάσταση που θα κρατήσει για πάντα, μη φοβάσαι δεν θα γίνεις η ξαφνικά αντικοινωνικός γέρος.
Η κοινωνική μας ζωή είναι σαν το ποδήλατο, δεν ξεχνάς ποτέ πως είναι. Βέβαια αν έχεις να κάνεις ποδήλατο από όταν άρχισες να οδηγείς αυτοκίνητο είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα πρώτα σου μέτρα στη σέλα μετά από χρόνια θα είναι ασταθή. Ίσως περιλαμβάνει και μια μικρή πτώση με μικρή ταχύτητα με μοναδικό θύμα τον πληγωμένο εγωισμό σου. Κάτι τέτοιο είναι και το social hangover, μόνο που αφορά το μυαλό σου. Σε αυτές τις πρώτες εξόδους λειτουργεί σε υψηλές στροφές και πρέπει να επεξεργαστεί μεγάλες ποσότητες άγχους. Ακόμα και κάποια μικρή κρίση άγχους ή πανικού είναι μέσα στο πρόγραμμα, αλλά ούτε αυτό θα πρέπει να σε ανησυχεί.
Έχουμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά μας, εμβολιασμένοι, με το φως στο τούνελ της πανδημίας άμεσα ορατό και το μόνο που χρειάζεται είναι να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου και να μην το πιέσεις. Και τους φίλους σου θα τους δεις, και τα ποτά σου θα τα αναπληρώσεις, αρκεί να έχεις πρόγραμμα.
