Καθώς ετοιμαζόμαστε να βγούμε για δεύτερη φορά έξω, μετά την καλοκαιρινή άρση του lockdown, βρισκόμαστε και πάλι μπροστά στο φαινόμενο της γάτας στην πόρτα. Αυτό το φαινόμενο που η γάτα νιαουρίζει και ξύνει την πόρτα για να βγει και μόλις της ανοίξεις στέκεται στο ίδιο σημείο σαστισμένη. Ο φόβος για την πανδημία δεν έχει κοπάσει και ανταγωνίζεται την επιθυμία για έξοδο και μερική επιστροφή στην κανονικοτητα. Τα ανάμεικτα αυτά συναισθήματα έχουν δημιουργήσει ένα ιδιότυπο σύνδρομο της Στοκχόλμης που είναι ικανό να μας στερήσει τη χαρά της γρήγορης επαναφοράς στους κοινωνικούς ρυθμούς που είχαμε συνηθίσει.
Όσο προχωράει ο εμβολιασμός, το τέλος της πανδημίας γίνεται όλο και πιο ορατό με την ανησυχία για το τι θα αντιμετωπίσουμε όταν βγούμε έξω να αυξάνει τα επίπεδα του άγχους και της αγωνίας. Τα παρακάτω tips μπορούν να σε βοηθήσουν και τώρα που βρισκόμαστε στο στάδιο της μερικής χαλάρωσης των περιορισμών, αλλά και πιο μετά, όταν θα ξεκινήσουμε την ολική επαναφορά στην κανονικότητα.
Όπως κάθε δύσκολη κατάσταση έτσι και αυτή έχει σαν πρώτο στάδιο την αποδοχή του ποσο δύσκολη και πόσο δυσάρεστη είναι. Το ότι πατήσαμε pause από τους φυσιολογικούς μας ρυθμούς δεν σημαίνει ότι θα επανέλθουμε εξίσου απότομα και στην προηγούμενη κατάσταση όταν όλα αυτά τελειώσουν. Η πορεία θα είναι δύσκολη και δεν θα διαρκέσει λίγο.
Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις όταν είσαι κάτω από μεγάλο ψυχολογικό βάρος και stress είναι το πιάσεις από τα κέρατα και να πιέσεις τον εαυτό σου. Δώσε του χρόνο και μην αφήσεις το FOMO να ορίσει τους ρυθμούς της επανόδου σου. Όλα αυτά που στερήθηκες δεν θα χαθούν αν δεν τρέξεις να τα προλάβεις τώρα. Άσε το άγχος να ξεφουσκώσει μόνο του. Αυτό δεν είναι μόνο μία συμβουλή για τον εαυτό σου, αλλά και μία υπενθύμιση ώστε να μην γίνεις πιεστικός απέναντι στους γύρω σου που μπορεί να έχουν παρόμοιο πρόβλημα.
Αν ο φόβος της επιστροφή στην καθημερινή ρουτίνα σου δημιουργεί πρόσθετο άγχος, δοκίμασε να εκπαιδεύσεις και πάλι τον εαυτό σου με μία νέα ρουτίνα. Δοκίμασε ένα νέο super market στη γειτονιά σου, ένα διαφορετικό κατάστημα ρούχων και μια εναλλακτική διαδρομή για τη βόλτα ή τη δουλειά σου. Το μυαλό σου θα πάρει ερεθίσματα τα οποία θα ξεγελάσουν το άγχος και τον φόβο σου. Η αποκωδικοποίηση των ερεθισμάτων και η ταξινόμησή τους θα κάνει πιο εύκολη την έξοδό σου στον πραγματικό κόσμο.
Αν η αποδοχή είναι το πρώτο και σημαντικότερο στάδιο για την αντιμετώπιση του άγχους και του φόβου για να ξαναβγείς έξω, το να μιλήσεις γι’αυτό είναι το δεύτερο σημαντικότερο. Ειδικά στις περιπτώσεις στις οποίες η παρουσία σου απαιτείται και δεν είναι επιλογή σου, έχεις ακόμα έναν λόγο να μιλήσεις. Τα ευέλικτα ωράρια και η τηλεργασία, έστω σε κάποια μορφή της, θα παραμείνουν. Αν αισθάνεσαι άβολα στον χώρο εργασίας σου, ενημέρωσε τον προϊστάμενό σου και τους συναδέλφους σου. Γενικά να μιλάς όσο μπορείς, και όσο θες χωρίς να πιέζεσαι, για αυτα που σου προκαλούν άγχος και σε προβληματίζουν.
Τώρα έχεις μια καλή αφορμή να συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς θέλεις και τι ικανοποιεί τον εαυτό σου. Ο όξυνση της συνειδητοποίησης είναι ένας καλός τρόπος να εκπαιδεύσεις το μυαλό σου χωρίς να το πιέζεις. Για παράδειγμα αντί να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου να βγει έξω, σκέψου αν θέλεις όντως να βγεις έξω. Τι χάνεις αν δεν βγεις και γενικά ποια είναι η πραγματικότητα του έξω και όχι αυτή που έχεις φτιάξει σαν εικόνα στο μυαλό σου.
Τέλος αυτό που θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αυτό που έρχεται είναι να καταλάβεις ότι τα χειρότερα έχουν περάσει. Αφήνοντας πίσω την πανδημία τα καλύτερα έρχονται. Κανείς δεν μπορεί να σου υποσχεθεί ότι τα πράγματα θα γίνουν το ίδιο ή καλύτερα με πριν. Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί και ότι θα είναι χειρότερα, όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι η συνθήκη που στήνεται θα είναι πάρα πολύ καλύτερη από την παρούσα συνθήκη.
