Κανείς δεν ξέρει σε ποιο χρονικό σημείο ακριβώς γίναμε τόσο ανυπόμονοι, αλλά το σίγουρο είναι ότι η ανυπομονησία μας έχει κυριεύσει την τελευταία δεκαετία. Η ταχύτητα με την οποία άρχισε να διαδίδεται η πληροφορία, πολύ πιο γρήγορη από την εξέλιξη των γεγονότων μας έκανε αδηφάγους καταναλωτές πληροφοριών. Αυτό επεκτάθηκε και στα προϊόντα και την κατανάλωση, η fast fashion απαιτούσε να ενημερώνεσαι συνεχώς, με ταυτόχρονη «ενημέρωση» και στην ντουλάπα. Στη μουσική ξεχάσαμε την εβδομαδιαία επίσκεψη στο δισκάδικο και την αντικαταστήσαμε με την ανανέωση ανά 10 λεπτά στο spotify και το bandcamp.
Φυσικά σε όλες αυτές τις αλλαγές των συνηθειών ήρθε να προστεθεί μια πολυετής οικονομική κρίση η οποία και αυτή με τη σειρά της γέννησε, μια απόλυτα δικαιολογημένη, ανυπομονησία. Το FOMO (fear of missing out) έγινε το κυρίαρχο συναίσθημα της γενιάς μας και το πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει στη ζωή μας το καταλάβαμε μόνο όταν μπήκαμε σε μια αναγκαστική παύση τον περασμένο Μάρτιο λόγω της πανδημίας. Για πολλούς από εμάς ήταν η ευκαιρία να πούμε ένα «χαλάρωσε» στον εαυτό μας. Να πάρουμε τον χρόνο μας και να σκεφτούμε μόνο όσα πραγματικά είχαν αξία στη ζωή μας.
Μέχρι τότε δεν είχαμε καν συνειδητοποιήσει την εξάρτησή μας από την ανυπομονησία. Όσοι λίγοι την είχαν καταλάβει την αξιοποιούσαν ως κίνητρο. Η συνεχής εγρήγορση γι’αυτό που πρόκειται να έρθει μπορεί να βελτιώσει τις επιλογές σου, ή να τις αυξήσει. Επίσης μπορείς να είσαι καλύτερα προετοιμασμένος, ακόμα και για χειρότερο δυνατό σενάριο και το λιγότερο πιθανό.
Τι γίνεται όμως η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο και η ανυπομονησία εξελίσσεται σε πρόβλημα; Το άγχος που συνεπάγεται η κατάσταση της συνεχούς προσμονής μπορεί να σε οδηγήσει σε μια σειρά από λάθος αποφάσεις. Οι κρίσεις άγχους μπορεί να γίνουν καθημερινότητα και αυτές με τη σειρά τους να καταστρέψουν μια σειρά από νήματα που συνθέτουν τη ζωή σου, από την προσωπική, μέχρι την επαγγελματική. Ο υπερκαταναλωτισμός ως εξάρτηση είναι ακόμα μια συνέπεια ενός ανυπόμονου τρόπου ζωής, να έχεις πρώτος το καλύτερο νέο κινητό για παράδειγμα.
Αν η ανυπομονησία είναι ένα μόνο ακόμα χαρακτηριστικό του σύγχρονου τρόπου ζωής και των ρυθμών που αυτός επιβάλλει, μπορείς να κάνεις κάτι γι’αυτό; Για κάποιους αυτό είναι αδύνατο όμως το γεγονός ότι βάλαμε τη ζωή μας στον πάγο κατά τη διάρκεια των lockdown απέδειξε ότι γίνεται. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να αξιοποιησεις αυτό το διάστημα για να αναλύσεις την ανυπομονησία σου για τα πράγματα που πρόκειται να έρθουν. Αρχικά πρέπει να ανακαλύψεις εκείνα τα πολύ συγκεκριμένα πράγματα που τριγκάρουν την ανυπομονησία σου. Μπορεί να είναι μια σειρά από προϊόντα όπως ένα δίσκος, μια παιχνιδομηχανή ή ό,τιδήποτε άλλο. Μπορεί να είναι κάτι άυλο και απροσδιόριστο όπως η αγωνία για το τι θα φέρει το μέλλον.
Ό,τι κι αν είναι πρέπει να το εκλογικεύσεις και διαχωρίσεις τους παράγοντες που καθορίζουν το μέλλον από αυτούς που εξαρτώνται από εσένα και από αυτούς που δεν εξαρτώνται. Για παράδειγμα μπορείς να ελέγξεις κάποια πράγματα στον χώρο εργασίας σου, αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να έρθει η αγαπημένη σου μπάντα στην Ελλάδα. Θα σε βοηθήσει πάρα πολύ να καταγράψεις κυριολεκτικά αυτά που σε γεμίζουν ανυπομονησία. Διαβάζοντας μια λίστα με αυτά τα πράγματα είναι πιο εύκολο να καταλάβεις ότι είναι παράλογο το αίσθημα που σε κυριεύει και να αντιμετωπίσεις.
Να θυμάσαι ότι είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και δεν πρόκειται να αναστραφεί από τη μια μέρα στην άλλη. Αν το θυμάσαι αυτό δεν θα απογοητευτείς αν δεν δεις άμεσα να αλλάζει η στάση σου απέναντι στα μελλούμενα. Ο χρόνος της ανασυγκρότησης που σου προσφέρει η πανδημία και το lockdown είναι χρυσή ευκαιρία για να καταπολεμήσεις την ανυπομονησία με την υπομονή που χρειάζεται.
