Πριν από περίπου 7 χρόνια, ο κολλητός μου ο Αλέξανδρος φιλοξενούσε έναν Νοτιοαφρικάνο συμφοιτητή του στο Φάληρο. Ο Μάρκ, είχε έρθει στην Ελλάδα τουλάχιστον 5 φορές και δεν εντυπωσιαζόταν με το παραμικρό όπως ο κάθε τουρίστας. Είχε γυρίσει τα περισσότερα ελληνικά νησιά και είχε αποδεχτεί πως πράγματα όπως ο ήλιος, η θάλασσα, η μεσογειακή κουζίνα και η ιεροτελεστία να απολαμβάνεις έναν καφέ κοιτώντας την θέα, ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ζωής μας.
Την ημέρα όμως εκείνη που ο Μαρκ επισκέφθηκε μαζί μας το Notos Cafe διαπίστωσε και αυτό. Ότι η θέα, ο ήλιος, οι υπέροχες γεύσεις από ένα καλό φαγητό ή έναν καφέ, δεν είναι πράγματα τα οποία έχουν κατ’ αποκλειστικότητα τα νησιά. Είναι κάτι που έχει η Ελλάδα γενικότερα. Και αυτή τη φορά, το βρήκε σε αυτό το καφέ στη Βούλα που αδυνατούσε να πιστέψει πως υπάρχει. Η όλη του διαβάθμιση του θύμιζε κάτι από τα λογοτεχνικά βιβλία που τόσο του άρεσε να διαβάζει. Ο γευστικός φρέντο καπουτσίνο που είχε ανακαλύψει. Τα πιάτα του μαγαζιού που έπαιζαν αρμονικά με τις μεσογειακές γεύσεις. Η θέα το σούρουπο που όπως έλεγε «ο ήλιος κάνει μία από τις πιο θεαματικές βουτιές του στη θάλασσα».
Είχαμε βρει κάπως κωμικό το γεγονός ότι ενθουσιαζόταν τόσο πολύ με το μαγαζί. Λάτρευε τα πάντα γύρω από αυτό. Τα παιδιά που έπαιζαν στη διπλανή παιδική χαρά. Τις βόλτες που έκανε ο κόσμος κοιτώντας την θάλασσα. Μέχρι και τα δέντρα που προσέφεραν φυσικό ίσκιο στα τραπέζια. Στη μία εβδομάδα που κάθισε έκανε το Notos μόνιμο στέκι για τον καφέ μας και κάποιο μικρό κολατσιό, φροντίζοντας να κάθεται όσο πιο μπροστά γίνεται δίπλα στη θάλασσα. Άλλωστε είναι το πρώτο πράγμα που τραβάει το βλέμμα σου όταν θα κάτσεις για καφέ, μέχρι τις πρώτες πείνες όπου μπορείς να προτιμήσεις τα λιγουρευτικά σάντουιτς αλλά και τις κορυφαίες μακαρόναδες του μαγαζιού.
Ένα μήνα μετά την επιστροφή του στο Γιοχάνεσμπουργκ, ο Μαρκ μας έστειλε με email μία μικρή ιστορία που είχε γράψει στα Αγγλικά με τίτλο «Τα Τραπέζια Μπροστά». Ήταν ένα υπέροχο διήγημα για έναν άνθρωπο που κάθε μέρα το απόγευμα έπιανε κουβέντα με την θάλασσα, σε σημείο που η σχέση τους αυτή μετατράπηκε σε ερωτική. Τότε καταλάβαμε πως ο Μαρκ έβλεπε ό,τι και εμείς. Με τη διαφορά ότι δεν το θεώρησε δεδομένο και το εκτιμούσε κάθε φορά που το αντίκριζε.
Δεν ξέρω αν θα αισθανθείς τα ίδια συναισθήματα με τον Μαρκ, αλλά αν βρεθείς στα Νότια δοκίμασε το. Το Notos είναι εκεί και σε περιμένει.
