Σήμερα είπαμε να κάνουμε ένα διαφορετικό lunchbreak με τον Γιώργο, λίγο πιο κοσμοπολίτικο και αρκετά πιο spicy. Κάνοντας μια μικρή «απόδραση» από το γραφείο, που τόσο είχαμε ανάγκη, βάλαμε πλώρη για το Ancho. Ποιο Ancho;
Καλή ερώτηση, γιατί πλέον με 6 καταστήματα υπάρχει τουλάχιστον ένα σε κάθε πιθανή ακτίνα, αν και εμάς μας βόλεψε περισσότερο το κατάστημα της Κηφισιάς, στο κέντρο της αγοράς της. Μπαίνοντας μέσα στον χώρο, η ατμόσφαιρα μιας urban μεξικανικότητας μας προϊδεάζει ότι είμαστε στο σωστό μέρος για το κάτι διαφορετικό που ψάχναμε.
Μαγνητισμένοι από τα αρώματα των φρέσκων και χειροποίητων fillings που περιμένουν να γεμίσουν τα burritos, τις quesadillas και τις chivichangas προχωράμε σαγηνευμένοι προς τη βιτρίνα που τα φιλοξενεί για να παραγγείλουμε. Ο κατάλογος του Ancho δεν μας περιορίζει με συγκεκριμένα πιάτα, αλλά μας προ(σ)καλεί να φτιάξουμε το δικό μας πιάτο όπως ακριβώς το θέλουμε. Επειδή τα θέλουμε όλα και όλα φαίνονται λαχταριστά, και είναι όπως με διαβεβαίωσε και ο Γιώργος επί τω έργω, δώσαμε τις γενικές κατευθύνσεις αφήνοντας στo πολύπειρο προσωπικό του Ancho να προσθέσει και τις δικές του πινελιές.
Με τους δίσκους φορτωμένους, και την πείνα να κορυφώνεται, βγήκαμε από την άλλη πλευρά, στην αυλή του Ancho. Εκεί τα χρώματα, το τρεχούμενο νερό και η χαρακτηριστική βλάστηση δημιουργούν ένα περιβάλλον που δεν θυμίζει απλά… Μεξικό, αλλά προσφέρει και αυτό το πολυπόθητο διάλειμμα από την καθημερινότητα που αναζητούμε σε μια έξοδο με φίλους, είτε είναι σε lunch break, είτε το βράδυ μιας καθημερινής, είτε ακόμα και το Σαββατοκύριακο.
Στον πάγκο που καθίσαμε μας περιμένει ήδη μια επιλογή από σάλτσες που παίζουν το παιχνίδι της καυτερής κλίμακας και μας προκαλούν να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας. Σαν φίλοι και συνάδελφοι, αλλά και για να δοκιμάσουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε, βάλαμε όλα τα πιάτα στη μέση.
Ξεκινήσαμε μοιράζοντας ένα burrito διαλέγοντας το κρέας barbacoa ως βασικό συστατικό ενώ είχαμε ακόμα να διαλέξουμε μεταξύ των, chili con carne, carnitas, κοτόπουλο asada ή tinga, γαρίδα, σκέτη ή σε surf ‘n turf εκδοχή, ακόμα και με λαχανικά για χορτοφάγους και νηστεύοντες. Αλλά επειδή είχαμε μεγάλα πλάνα για αυτή την ημέρα, κρατήσαμε τις επιλογές μας για τη συνέχεια. Η δυνατότητα για ενίσχυση με σάλτσα chipotle του δικού μου μισού burrito, εκτιμήθηκε δεόντως.
Η περίφημη συνέχεια είχε μια τριπλέτα από τάκος που μας έδωσε τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε σχεδόν όλα τα fillings, αλλά όχι σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς γιατί μόνο οι επιλογές σε σάλτσες από διάφορες πιπεριές που φτάνουν ακόμα και στην ghost pepper με bhut Jolokia πιπεριές, δημιουργούν πραγματικά άπειρες επιλογές. Σε ό,τι κι αν δοκιμάσαμε (ΣτΣ εξαφανίσαμε) η νοστιμιά και η φρεσκάδα των υλικών μας δυσκόλεψε ως προς την ιεράρχηση των πιο αγαπημένων μας.
Ωστόσο τρώγοντας έρχεται η όρεξη και στη σέντρα μπαίνουν δύο ακόμα πιάτα ιδανικά για φίλους και παρέες που θέλουν να μοιράζονται πιάτα και στιγμές. Το nacho bowl με φρέσκα και χειροποίητα tortilla chips που διατηρούν την τραγανότητά τους, αν και δεν έμειναν πολύ ώρα άθικτα. Το πλουσιοπάροχο λούσιμο με cheddar sauce, αλλά και οι αρωματικά δροσερές προσθήκες από pico de gallo, guacamole και sour cream, προσφέρουν σε ένα πιάτο όλα τα comfort στοιχεία που λατρεύουμε στη μεξικάνικη κουζίνα. Επειδή το παν σε αυτή τη ζωή δεν είναι μόνο το να έχεις επιλογές, αλλά και τις αξιοποιείς, το Ancho μας δίνει και την επιπλέον επιλογή για έξτρα chili con carne από πάνω. Επειδή ήταν πολύ καλό το chili con carne για να το δοκιμάσουμε σε ένα μόνο πιάτο, φυσικά και το αφήσαμε να κάνει παρέα στα nachos οδεύοντας στην προτελευταία στροφή ενός ιδανικού lunch break.
To γεύμα μας συνοδεύουμε με αυθεντικά μεξικάνικα αναψυκτικά Jarritos, τη δροσιά των οποίων συνοδεύει άψογα η δροσιά και η φρεσκάδα ενός salad bowl με βάση από τορτίγια, μαρούλι, κοτόπουλο, καλαμπόκι, nacho strips και honey mustard dressing. Αξίζει να σημειώσουμε ότι και το salad bowl έχει τις ίδιες δυνατότητες customization στην επιλογή των υλικών και των σαλτσών που έχουν και τα burritos και τα tacos, αλλά είπαμε να πάμε πιο συντηρητικά γιατί πλησίαζε η ώρα για το encore.
Τα churros είναι και αυτά της ώρας, φρέσκα και χειροπόιητα, πανάλαφρα και… συννεφένια, είτε σκέτα, είτε με ζάχαρη και κανέλα. Στα άκρως απαραίτητα συνοδευτικά δεν υποκύπτουμε στο δίλημμα και βουτάμε εναλλάξ μία στο dulce de leche και μία σε mayan chocolate για ένα ιδανικό φινάλε. Ένα ιδανικό φινάλε που υπογραμμίζεται από την επιμονή του Ancho στα φρέσκα υλικά και τις σωστές παρασκευές που μας επίτρεψαν να γυρίσουμε στο γραφείο και να δουλέψουμε με όρεξη χωρίς να έχουμε βαρύνει καθόλου. Well played Ancho, well played.
