H «Αμπάριζα» στη Λέκκα είναι ένα καταφύγιο για τους «ποτάκηδες» αυτής της πόλης. Ένα μικρό άλλα όχι μικροσκοπικό μπαρ με μία από τις καλύτερες μπάρες στην Αθήνα. Σε αυτό το μέρος το σημαντικό δεν είναι τα κονέ, οι γνωριμίες, οι χαιρετούρες και οι selfie. Εδώ έρχεσαι για να δόσεις βάση στο άριστα ποτά που σερβίρει και στην ποιοτική μουσική που παίζει από τα ηχεία.
Φυσικά δεν είναι μόνο για απογευματινές ή βραδινές βόλτες η φάση, μπορείς άνετα να πιεις τον καφέ σου ή να τσιμπήσεις κάτι από τις λίγες και προσεγμένες επιλογές που σερβίρει το μαγαζί από ένα μενού που αλλάζει συχνά και δίνει βάρος στα πιάτα ημέρας.
Διάλεξε ένα καλό ρούμι, ένα σπουδαίο ουίσκι ή ρώτα τα παιδιά που δουλεύουν για να σου προτείνουν κάποιο ιδιαίτερο κρασί που έχουν στην κάβα τους. Όμως μη σταματήσεις εδώ την αναζήτησή σου για σπάνιες γεύσεις. Παίζουν κοκτέιλ προσεγμένα και κυρίως ποτά που δύσκολα θα βρεις αλλού. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στις τεράστιες προθήκες, που θυμίζουν βιβλιοθήκη από κάποια πόλη του εξωτερικού, και πάνω τους αράζουν νωχελικά μπουκάλια από Pernot (το γαλλικό «ούζο»), από Calvados (brandy από μήλο) καθώς και δεκάδες άλλα καλούδια από κάθε γωνιά της γης.
Η «Αμπάριζα» είναι ένα μπαρ σωστό για να δεις τους ανθρώπους που αγαπάς και να το ρίξεις στην κουβέντα χωρίς τον θόρυβο από χαλασμένα ηχεία και την εκκωφαντική μουσική που «προσφέρουν» πολλά μαγαζιά του κέντρου. Οι άνθρωποι της θα σε προσέξουν, θα θυμούνται πολλές φορές το ποτό σου, θα σου προτείνουν νέες γεύσεις, θα σε περιποιηθούν και πάρα πολύ σημαντικό: θα σε κεράσουν όταν είσαι πελάτης σωστός.
Είναι ένα από τα λίγα μαγαζιά που μπορείς να απολαύσεις το ποτό σου ακούγοντας πραγματικά μουσική. Στη σωστή ένταση και από «σωστούς» DJ που ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Που φτιάχνουν καθημερινά ένα ιδανικό soundtrack για κουβέντες πάνω στην μπάρα ένα βράδυ καθημερινής. Όχι φυσικά ότι δε το προτείνουμε και για Σου-Κου. Αφού αυτό το μείγμα από τη μουσική εποποιία των 70s και τον σύγχρονο κόσμο της pop, από Gil Scott Heron μέχρι Action Bronson και από Doors μέχρι Hellacopters, δεν είναι ποτέ αρκετό. Διότι, τελικά, δεν χορταίνουμε ποτέ την «Αμπάριζα» -τόσα για ποτά όσο και για τη μουσική της.
