Το μαγείρεμα για κάποιους είναι αγγαρεία. Για άλλους εκτόνωση. Άλλοι το έχουν ως μέσο ενθουσιασμού. Τρεις συντάκτες, τρεις διαφορετικές φιλοσοφίες στην κουζίνα, ένας κοινός παρανομαστής: Η Alfa Weiss. Διότι είτε «πετάς φωτιές» στην κουζίνα, είτε ενδιαφέρεσαι περισσότερο για την εμφάνιση του πιάτου και τα likes που θα πάρει στο Instagram παρά για τη γεύση, είτε ξέρεις μόνο να φτιάξεις δυο αυγά, η Alfa Weiss είναι η μπύρα που θα κάνει την απόλαυση, απολαυστικότερη. Πώς το γνωρίζουμε; Είδαμε τους The Eaters στο YouTube και η αλήθεια είναι πως… αναγνωρίσαμε (και) τους εαυτούς μας!
O Κώστας ο ειδικός
Όχι να το παινευτώ, αλλά όταν αποφασίσω να φτιάξω τη σπεσιαλιτέ μου, κοτόπουλο αλά κρεμ, βγαίνει η γειτονιά στα μπαλκόνια και με χειροκροτεί! Μυρωδιές, αρώματα, γίνεται ένας χαμός – διότι είμαι μερακλής: Ψιλοκόβω το σκόρδο και το κρεμμύδι, ψιλοκόβω τα μανιτάρια σε λεπτές φέτες, τα αφήνω 4 λεπτά ακριβώς στο τηγάνι να πάρουν χρώμα και σβήνω με λευκό κρασί (*πρώτο χειροκρότημα από τους γείτονες). Παράλληλα έχω ετοιμάσει το κοτόπουλο, το έχω κόψει σε μικρά κομμάτια και το βάζω στο ίδιο τηγάνι με βούτυρο και λάδι. Μετά από μερικά λεπτά, σβήνω με λίγο μπράντι (δεύτερο και πιο δυνατό χειροκρότημα, στα όρια της αποθέωσης). Και τέλος, προσθέτω στο τηγάνι τα μανιτάρια, την κρέμα γάλακτος και τον κύβο, τα αφήνω λίγη ώρα να «δέσει» η σάλτσα και σερβίρω με μπασμάτι. Σίγουρη επιτυχία κύριοι, εγγυημένο αποτέλεσμα, ποτέ δεν ήρθε καλεσμένος και – κυρίως – καλεσμένη και να μην ενθουσιάστηκε.
Το μυστικό μου; Ότι ξέρω να φτιάχνω καλά ΕΝΑ φαγητό. Ένα και καλό. Ένα και να καίει – γιατί να πειραματίζεσαι με αβέβαια αποτελέσματα, όταν ξέρεις να κάνεις το «πράγμα που σαλεύει»; Μάλλον βέβαια πρέπει να τελειοποιήσω 1-2 συνταγές ακόμα, διότι όταν είσαι σε σχέση, δεν γίνεται να τη βγάζεις καθαρή με μια συνταγή, όσο καλή κι αν γίνεται. Το δεύτερο μυστικό μου; Όσο «σβήνουν» τα μανιτάρια με λευκό κρασί και το κοτόπουλο με μπράντι, εγώ «σβήνω» τη δίψα μου με Alfa Weiss - έχω φροντίσει να βρίσκεται πάντα στην τέλεια θερμοκρασία πριν πάρει φωτιά το τηγάνι. Και φυσικά ξέρω πώς να την απολαμβάνω σωστά. Σερβίρω τα ¾ του μπουκαλιού σε ένα ποτήρι με κλίση 450. Κουνάω το υπόλοιπο στο μπουκάλι για να ανακατέψω τη μαγιά και σερβίρω την υπόλοιπη μπύρα. Αυτό είναι απόλαυση.
Ο Κώστας (Νο2) ο ποζεράς
Καλές οι γεύσεις, καλά τα αρώματα, καλά τα «μαμαδίστικά» φαγητά, αλλά σαν το food presentation δεν έχει: Με άλλα λόγια, μπορείς να φτιάξεις ένα πολύ νόστιμο φαγητό που όμως υστερεί στην όψη – έχεις χάσει αυτόματα τις εντυπώσεις, αφού η μισή απόλαυση του φαγητού, περνάει από τη ματιά. Έχεις φτιάξει ένα γευστικά αξιοπρεπές φαγητό, αλλά έχεις απογειώσει την εμφάνισή του; Τότε έχεις εξασφαλισμένη επιτυχία, όλοι ψαρώνουν με τη «ζωγραφιά» που κάνει η σος στην άκρη του πιάτου, με τον τρόπο που τοποθετείς τη σάλτσα πάνω στο κρέας, ή με το πώς θα τοποθετήσεις τα συνοδευτικά. Γι’ αυτό μου παίρνει την ίδια ή και περισσότερη ώρα να φροντίσω την παρουσίαση των πιάτων, απ’ όσο μου παίρνει να μαγειρέψω – ειδικά αν έχω αρκετούς καλεσμένους, πρέπει να κάνω τέχνη επί 3 ή επί 4 κι αυτό παίρνει ώρα. Εντάξει, το ομολογώ, η σπεσιαλιτέ που κάνει τα κινητά να «παίρνουν φωτιά» από τα story που ανεβάζουν στο Instagram, είναι η γαριδομακαρονάδα. Μην ψαρώνεις. Βράζω μακαρόνια (εύκολο). Τσιγαρίζω τις γαρίδες και όταν ροδίσουν (πράγμα που σημαίνει ότι είναι έτοιμες), ρίχνω την (έτοιμη) γλυκόξινη σάλτσα του εμπορίου (αλλά αυτό κανείς δεν το ξέρει). Τα αναμειγνύω. Υπερθέαμα. Γιατί το θέμα είναι να εντυπωσιάζω τους δικούς μου ανθρώπους αλλά… να γίνονται και καλά τα ποστ του Insta.
Ο Χρήστος ο ρεαλιστής
Το παραδέχομαι: Από μαγειρική δεν σκαμπάζω. Οι γνώσεις μου φτάνουν μέχρι τα αυγά τηγανητά (δυο συγκεκριμένα, στα τρία γίνεται νιανιά), να τηγανίσω καμιά πατάτα, στις καλές μου μέρες να βράσω καμιά μακαρονάδα χωρίς να την ξεχάσω και να λασπώσει – για σάλτσα ούτε λόγος, με κέτσαπ την τρώω. Δεν το έχω, δεν ασχολήθηκα ποτέ, ας είναι καλά η μαμά με τα ταψιά της και το σουβλατζίδικο της γειτονιάς, που με έχει «υιοθετήσει» και δεν αρνήθηκε ποτέ να με φροντίσει, όσο αργά κι αν ήταν. Μπορείς να φανταστείς τι «κακό» με βρήκε όταν υποσχέθηκα στην κοπέλα μου πως θα μαγειρέψω; Έστειλα μήνυμα στους The Eaters και ζήτησα βοήθεια. Θέλεις να μάθεις τι έγινε; Έμαθα να φτιάχνω… brinner. Δηλαδή και Breakfast και Dinner. ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.
Αν θέλεις να μάθεις τη σπεσιαλιτέ μου, δες το βίντεο με τους The Eaters (ναι, παίζω και εγώ…) και μπορεί να ανακαλύψεις και εσύ τον εαυτό σου:
Εσύ σε ποια από τις τρεις κατηγορίες ανήκεις; Βάλε στο ποτήρι σου μια Alfa Weiss και δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου να το φιλοσοφήσει. Ή δώσε πολύ χρόνο…
