«Όταν ήμουν 6 χρονών ήθελα να γίνω μάγειρας», είχε πει κάποτε. Τα επόμενα 54 χρόνια, βέβαια, δεν ήταν τα κουζινικά σκεύη που του κέντρισαν το ενδιαφέρον, αλλά τα πινέλα. Δεν ξέρουμε τι θα έχανε η ανθρωπότητα αν η προσωπική του ζυγαριά έκλινε περισσότερο προς το ψαρονέφρι αντί του κυβισμού, ωστόσο μπορούμε να πάρουμε μια γεύση (κυριολεκτικά) ρίχνοντας μια ματιά στο «Les Diners de Gala».
Ένα σουρεαλιστικό βιβλίο μαγειρικής με το οποίο καταπιάστηκε ο εκκεντρικός ζωγράφος μετά την έβδομη δεκαετία της ζωής του.
«Αν είσαι από εκείνους που μετρούν τις θερμίδες τους μία-μία, απο εκείνους που μετατρέπουν την ευχαρίστηση του φαγητού σε ένα είδος τιμωρίας, κλείσε αυτό το βιβλίο μονομιάς. Είναι πολύ ζωηρό, πολύ επιθετικό και πολύ αυθάδες για εσένα», γράφει ο Νταλί στην εισαγωγή ενός βιβλίου που παντρεύει μέσα από την εικονογράφηση το σεξ με τη γαστρονομία.
Είναι άλλωστε γνωστό πως ο Ισπανός ζωγράφος από κοινού με τη γυναίκα του Γκαλά, διοργάνωναν συχνά πυκνά συγκεντρώσεις στο σπίτι τους και -εκτός από τα μνημειώδη τους όργια- έστηναν τραπέζια τα οποία προκαλούσαν το θαυμασμό των προσκεκλημένων. Τα μυστικά, λοιπόν, από αυτές τις συγκεντρώσεις, αποφάσισε να δημοσιεύσει το 1973 στον συγκεκριμένο αισθησιακό, ευφάνταστο και εξωτικό αυτό τσελεμεντέ.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, 136 συνταγές σε 12 κεφάλαια, ειδικά εικονογραφημένα από τον ίδιο και με το δέκατο, αυτό με τα αφροδισιακά πιάτα, να κλέβει δικαιολογημένα την παράσταση.
«Μου αρέσει να τρώω μόνο κάτι που έχει μια σαφή και κατανοητή μορφή. Αν μισώ για κάποιο λόγο το εξευτελιστικά απεχθές είδος λαχανικού που ονομάζεται σπανάκι, είναι επειδή δεν έχει μορφή, όπως η Ελευθερία».
Μαζί σου ως το τέλος, Σαλβαδόρ!
