Στις συνήθειες του ύπνου χωρούν οπαδικά: είτε είσαι με εκείνους που δεν κοιμούνται πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, είτε είσαι με εκείνους που ξυπνούν όταν ο κόκορας τσιμπήσει το πρώτο του πίτουρο. Ξεκάθαρα πράγματα... Βάλαμε, λοιπόν, στην αρένα δύο συντάκτες μας με εντελώς διαφορετικά ωράρια ύπνου και αναμένουμε να δούμε τον τελικό νικητή.
Early Bird ο Ντίνος Ρητινιώτης
Οι γραμμές αυτές γράφονται στις 7 το πρωί, πράγμα που σημαίνει ότι η ημέρα μου έχει ξεκινήσει γύρω στις 6μιση. Προφανώς, τη στιγμή που το ξυπνητήρι μου χτυπούσε σε ήχους του DJ Shadow και μου έδινε το «ΟΚ» για να φτιάξω τον Nescafé frappé που θα με συνοδεύσει στο γράψιμο του κειμένου στο μπαλκόνι μου, ο Μπαρούνης (του οποίου την «απολογία» θα διαβάσετε παρακάτω) την έπεφτε για ύπνο. Και προφανέστατα, σε τρεις ώρες από τώρα, το αμετανόητο αυτό νυχτοπούλι ΔΕΝ θα έχει κάνει ακόμα την εμφάνισή του στο γραφείο. Βαρύς και πρησμένος, θα φτάσει κάποια στιγμή μετά τις 11μιση και με υποτονική διάθεση θα αραδιάσει μία από τις μουχλιασμένες δικαιολογίες του.
Εν μέρει, τον νιώθω. Για μια δεκαετία περίπου είχα κάνει τη νύχτα-μέρα και το πρωινό ξύπνημα φάνταζε ως μαρτύριο μεγαλύτερο και από αυτό που νιώθει ο Ζακ Όγκαστ κάθε που στέκεται στη γράμμη των ελευθέρων βολών. Ήταν η ίδια περίοδος που είχα ακούσει έναν παλιό καλό συνάδελφο να μου λέει «σιχαίνομαι τον ύπνο, πρόκειται ξεκάθαρα για χάσιμο χρόνου». Τον κοίταζα απορρημένος και προσπαθούσα να καταλάβω πού οφείλονται τα ψυχολογικά του προβλήματα. Πλέον, είμαι κάθε του λέξη από αυτήν την ατάκα. Early bird με τα μπούνια κι ας χαρακτηρίζει ο Βαϊμάκης τη μεταστροφή μου αυτή ως ένδειξη πρόωρης γήρανσης. Ποιος είμαι εγώ να αμφισβητήσω όσα μου λέει ένας σεβάσμιος άνδρας που σε μια πενταετία κλείνει τα 50;
Αγχωτική η σκέψη ότι περνάς το 1/3 της ζωής σου κοιμώμενος. Νομίζω πως αυτό ήταν που με έκανε να αναθεωρήσω πράγματα και καταστάσεις. Όπως επίσης κι εκείνος ο μεγάλος μύθος του υποχρεωτικού οχτάωρου ύπνου, ο οποίος προέκυψε ως αποτέλεσμα της κοινωνικής εξέλιξης και των δεδομένων που προέκυψαν στις εργασιακές συνθήκες μετά τη βιομηχανική επανάσταση. Ο άνθρωπος δεν είναι ρυθμισμένο ρομποτάκι που οφείλει να τηρεί ένα προκαθορισμένο μοτίβο ύπνου, του αρκεί ένας ή περισσότεροι φυσιολογικοί κύκλοι ύπνου μέσα στο 24ωρο, τους οποίους μπορεί να διαμορφώσει ο καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του.
Οι δικές μου οι ανάγκες, πλέον, υπαγορεύουν ένα έξτρα μπουστάρισμα που θα με βοηθήσει να ξεκινήσω την ημέρα μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έχοντας ζήσει τη νωχελικότητα που προκαλεί ο εκτεταμένος ύπνος ή ακόμα και εκείνος που ξεκινάει όταν ξημερώνει, αλλάζω τροπάριο και «στέκομαι στο πλευρό εκείνων που ξεκινούν τον κόσμο». Πηγαίνοντας για πρωινό τρέξιμο πριν τη δουλειά, μυρίζοντας το φρέσκο ψωμί του φούρναρη, ανταλλάζοντας καλημέρες με τις γιαγιάδες που καλωπίζουν τη γειτονιά, αράζοντας στο μπαλκόνι με έναν περιποιημένο Nescafé frappé για να παρακολουθήσω με κάθε λεπτομέρεια την αρχή κάθε ημέρας εν τη γενέσει της. Νιώθοντας, στην τελική, ευλογημένος που ένα ακόμη πρωινό με βρίσκει εκεί να δίνω το παρών.
Αμετανόητο early bird, που λέτε, για να νιώσω κομμάτι από το ψηφιδωτό της ημέρας που ξημερώνει και όχι απλώς ένας λαθρεπιβάτης που έλαχε κάποια στιγμή να πηδήξει λαχανιασμένος σε κάποιο από τα βαγόνια της.
Night Owl ο Χρήστος Μπαρούνης
Αυτές οι γραμμές πληκτρολογούνται στις 4 και 20 προ μεσημβρίας και όχι στις 4 και 20 «τα ξημερώματα», όπως λανθασμένα λένε πολλοί, αφού τα ξημερώματα έρχονται όταν έξω είναι μπλε. Οι συνθήκες γραφής του κειμένου δεν είναι και οι ιδανικές, αφού η πληκτρολόγηση γίνεται με απαλά, στοργικά χαϊδέματα για να μην ξυπνήσει τους μέσα, ενώ κάθε διάλειμμα για νερό μοιάζει με μυστική αποστολή και περπάτημα στις μύτες όπως ο άγρυπνος φρουρός Σιλβέστερ, που καραδοκούσε μέχρι την ώρα που ο Τουίτι θα κοιμηθεί σαν πουλάκι και μουλωχτά θα πλησιάσει για να τον κάνει μια χαψιά.
Είμαι δημοσιογράφος. Αυτό ήταν το όνειρό μου και μαζί με την πραγματοποίησή του ήρθε και η κατανόηση της λέξης ηδονή: Είναι αυτό το συναίσθημα του να γράφεις κείμενα στη ζώνη του Λυκόφωτος. Ανοιχτό παράθυρο, ακουστικά στα αυτιά για πάσης φύσεως και επιλογής σκληροπυρηνική μουσική που τρυπάει τα τύμπανα, κυλάει στο αίμα και κρατά την αδρεναλίνη στα ύψη. Το τέλειο σκηνικό για να γεμίσεις ενδορφίνες την έμπνευση και τα δάχτυλα να καλπάζουν με ανέμελους ρυθμούς υπερέντασης στο πληκτρολόγιο σαν τον Θρύλο του 1900 πάνω από το πιάνο. Απόλυτη σιγή και σκότος.
Για να γίνω το νυχτοπούλι που είμαι δεν ήταν εύκολο, ήθελε θυσίες, σκληρή δουλειά: Η επίλυση μαθηματικών ασκήσεων στις 2π.μ. μετά μουσικής συνοδείας πριν τις Πανελλήνιες, η μανιακή παρακολούθηση του επόμενου, μεθεπόμενου και πάει λέγοντας επεισοδίου κάθε σειράς μέχρι το λάπτοπ να γίνει μαξιλάρι στα φοιτητικά τα χρόνια, οι ατελείωτες συζητήσεις στο msn μέχρι ο πατέρας μου να κατεβάσει τον γενικό, το διάβασμα βιβλίων με ημιφώς, το τζαμάρισμα κιθάρας σε volume σχεδόν ανύπαρκτο. Για να φτάσουμε στη σύνταξη μεταμεσονύκτιων κειμένων, την ώρα που εσείς μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι όσο εμείς οι νυχτόβιοι φροντίζουμε για την ασφάλειά σας και πεταγόμαστε κάθε φορά που ακούμε κάποιον ύποπτο θόρυβο.
Μέχρι να πιάσω δουλειά στο Ratpack των "βάρβαρων" πρωινών ωραρίων, η μόνη μου δουλειά ήταν το αθλητικό ρεπορτάζ σε απογευματινή εφημερίδα. Ζωάρα. Ύπνος την αυγούλα υπό τους νανουριστικούς ήχους των πρώτων τρόλεϊ, ξύπνημα με ζεστό, σερβιρισμένο μεσημεριανό.
Τώρα; Σε λίγη ώρα υποτίθεται πως πρέπει να ξυπνήσω και να υποβληθώ σε μία ανήλεη διαδικασία κατηχητικού με πλύσιμο προσώπου, βούρτσισμα δοντιών, έναν καφέ και το καθιερωμένο 10λεπτο κράξιμο από τον Ρητινιώτη επειδή, για ακόμα μία φορά, άργησα να ξυπνήσω και σέρνω τα πόδια μου. Η αλήθεια είναι πως περισσότερο από το κράξιμό του με προβληματίζει η φρεσκαδούρα που παρατηρώ κάθε πρωί στο πρόσωπό του. Τα χασμουρήτα δεν με βοηθούν να την αγνοήσω και να που σιγά-σιγά καταλήγω στην άποψη ότι τα early birds έχουν τελικά τα χίλια τους τα δίκια...
Εarly bird ή night owl, είναι εύκολο να καταλάβεις ότι στην καθημερινή ιεροτελεστία του καφέ δεν χωρούν οπαδικά. Σε όποια κατεύθυνση κι αν είναι στραμμένος ο δείκτης του ρολογιού, αυτό που σίγουρα μας ενώνει είναι ένας παγωμένος Nescafé frappé. Είτε για να ξεκινήσεις τη μέρα σου νωρίς, είτε απλώς για να της δώσεις την αναγκαία εκείνη... παράταση που θα σε βοηθήσει να ζήσεις τις ομορφιές που επιφυλάσσει σε εκείνους που δεν λατρεύουν σαν θεό τους τον ύπνο.
