Η ημέρα εκείνη που ξεκινάει με φαγητό στο γραφείο και συνεχίζει με φαγητό (ναι, πάλι) το βραδάκι με τους κολλητούς. Βασικά, όχι μόνο φαγητό. Ο λόγος για την Τσικνοπέμπτη, την ημέρα που γιορτάζουμε όσο καμία άλλη.
Και μόνο στο άκουσμα της Τσικνοπέμπτης, το μυαλό μας γεμίζει όμορφες εικόνες. Κάτι από παράδοση -όσο και να εξελισσόμαστε, τη χρειαζόμαστε κι αυτή- μια φωτιά που υποδέχεται τα αγαπημένα μας κρέατα, μυρωδιές που μας σέρνουν από τη μύτη, ένα τραπέζι, χαρούμενη διάθεση.
Ναι, η Τσικνοπέμπτη δεν είναι ακόμα μία ημέρα. Και, αφού έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας, δεν θα μπορούσαμε να μην έχουμε βρει τα «έθιμα» που ταιριάζουν σε εμάς και την παρέα μας, για να τιμήσουμε αυτήν την ιδιαίτερη περίσταση.
#1 Πιάνουμε τραπέζι στο αγαπημένο μας τσιπουράδικο
Μετά τη δουλειά, πάμε κατευθείαν όλη η παρέα στο τσιπουράδικο που έχει γίνει στέκι μας τα τελευταία χρόνια. Εννοείται ότι έχουμε προνοήσει και έχουμε ήδη κλείσει τραπέζι, δεν θέλουμε να έχουμε καμιά δυσάρεστη έκπληξη και να αναγκαστούμε να ψάχνουμε πού θα κάτσουμε.
Τώρα που το σκεφτόμαστε καλύτερα, μάλλον πρέπει να αντικαταστήσουμε τη λέξη «τραπέζι» με τη λέξη «στασίδι». Το αγαπημένο μας τσιπουράδικο μπορείς να πεις ότι είναι ο ναός μας, βλέπεις. Εκ πρώτης όψεως, το μαγαζί δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο. Λίγα τραπέζια μέσα και έξω, καρό τραπεζομάντηλα, σαν αυτά που είχαμε στα πατρικά μας, απλή διακόσμηση -τα άκρως απαραίτητα- που μας γυρίζει τουλάχιστον σαράντα χρόνια πίσω.
#2 Απολαμβάνουμε κρέατα που έχουν ψηθεί όπως πουθενά αλλού
Η Τσικνοπέμπτη είναι γραμμένη στο DNA μας και, όπως και να το κάνουμε, θέλει απλά πράγματα. Όχι, όμως, και απλοϊκά. Γιατί αν είναι με κάτι συνυφασμένη η ημέρα, αυτό είναι το καλοψημένο κρέας -από σουβλάκια μέχρι μπριζόλες και πανσετάκια.
Και στο αγαπημένο μας τσιπουράδικο έχει ακριβώς αυτό. Κρέατα που έχουν ψηθεί ακριβώς όσο πρέπει, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο, με μεράκι από τα χέρια του ανθρώπου που μας ξέρει με το μικρό μας όνομα. Και το μεράκι και η τέχνη φαίνονται από την πρώτη μπουκιά. Για να μην πούμε ότι φαίνονται από πιο πριν, από την ώρα που αρχίζουν να έρχονται οι πρώτες μυρωδιές από το ψήσιμο. Ναι, η Τσικνοπέμπτη ενεργοποιεί τις αισθήσεις μας, δεν είναι μυστικό αυτό.
#3 Δεν ξεχνάμε το αγαπημένο μας τσίπουρο
Σε περίπτωση που δεν έχει γίνει ήδη φανερό, δεν επιλέγουμε τυχαία ένα τσιπουράδικο για την έξοδο της Τσικνοπέμπτης με τους κολλητούς. Μπορεί να έχουμε ξεχωριστές προσωπικότητες και διαφορετικά γούστα, αλλά υπάρχει κάτι που μας ενώνει όλους -η αγάπη μας στο ποιοτικό, μονοποικιλιακό τσίπουρο. Αυτό που συμπυκνώνει τα μυστικά, την τεχνική και το μεράκι περασμένων γενιών σε ένα ποτήρι ή μπουκαλάκι (όπως το δει κανείς). Αυτό που μας κάνει να θυμόμαστε τα παλιά -ναι, και προηγούμενες Τσικνοπέμπτες- ενώ ταυτόχρονα, μας βοηθάει να δημιουργήσουμε όμορφες στιγμές με τους κολλητούς, τις οποίες θα τις αναπολούμε την επόμενη Τσικνοπέμπτη.
Ο λόγος για το Δεκαράκι, που συνδυάζει την παράδοση με την υψηλή τεχνογνωσία στην απόσταξη μονοποικιλιακού τσίπουρου και έχει δώσει νέα διάσταση ποιότητας στο τσίπουρο. Και είμαστε τυχεροί που έχουμε τρία αγαπημένα τσίπουρα, μεταξύ των οποίων καλούμαστε να επιλέξουμε (και) αυτή την Τσικνοπέμπτη.
Το τσίπουρο που ανταποκρίνεται σε κάθε ουρανίσκο
Από πού να ξεκινήσουμε; Λατρεύουμε το εκρηκτικό Μοσχάτο για τα δυνατά, ζεστά, πλούσια αρώματά του που θυμίζουν σύκο, σταφίδα, καρύδι, αχλάδι, περγαμόντο, τριαντάφυλλο και γαρύφαλλο. Όχι μόνο γιατί μας θυμίζει κάποιο καλοκαίρι στο χωριό αλλά κυρίως γιατί είναι ένα ισορροπημένο και πολύπλοκο απόσταγμα, με μακρά επίγευση και διακριτό άρωμα. Και ταιριάζει τέλεια με το λουκάνικο που δεν λείπει από το τραπέζι της Τσικνοπέμπτης.
Μας αρέσει και η αρχοντική Μαλαγουζιά, με τα πλούσια, λεπτά αρώματα που θυμίζουν γαρδένια, γιασεμί, αγιόκλημα, καθώς και τις νότες από μέλι, λεμόνι, πράσινο μήλο, ροδάκινο και βερίκοκο. Ένα τσίπουρο που μεγεθύνει τα αρώματα στο στόμα μας και μας αφήνει μια επίγευση που δεν την ξεχνάει κανένας από την παρέα.
Και, φυσικά, αγαπάμε και τον αρμονικό Ροδίτη, το ξηρό απόσταγμα με τα διακριτικά, ήπια και καθαρά αρώματα που θυμίζουν μέλι (πετιμέζι), λεμόνι και μπανάνα, αλλά και τη στρογγυλή, γεμάτη και μαλακή γεύση. Και πώς να μην το αγαπάμε, όταν τα ισορροπημένα αρώματά του, ταιριάζουν με τις μπριζόλες που βγαίνουν εκείνη την ώρα;
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να φανταστούμε την Τσικνοπέμπτη χωρίς τους κολλητούς μας και το αγαπημένο μας τσίπουρο. Αν λείπουν, η ημέρα δεν θα είναι… Δεκαράκι αλλά μια ακόμα Πέμπτη. Ευτυχώς, είναι στο χέρι μας να της δώσουμε εμείς το άρωμα και τη γεύση που θέλουμε. Εις υγείαν, λοιπόν!
